Bądźcie radosnym obliczem Kościoła

W dniach 5-6 czerwca z inicjatywy Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujšcych odbywało się w Watykanie międzynarodowe spotkanie promotorów w episkopatach i dyrektorów krajowych duszpasterstwa Cyganów, któremu przewodniczył zwierzchnik tej Rady kard. Antonio Maria Veglio. W pierwszym dniu obrad uczestnicy spotkania zostali przyjęci w Sali Klementyńskiej przez Ojca Œwiętego, który wygłosił do nich następujšce przemówienie:

Drodzy Bracia i Siostry!

Z okazji œwiatowego spotkania promotorów w episkopatach i krajowych dyrektorów duszpasterstwa Cyganów witam was i serdecznie wszystkich pozdrawiam. Dziękuję kard. Antoniowi Marii Veglio za słowa wprowadzajšce. Temat waszego kongresu brzmi: ŤKoœciół i Cyganie: głoszenie Ewangelii na peryferiachť. W temacie tym zawiera się przede wszystkim pamięć o relacji między wspólnotš koœcielnš a ludnoœciš cygańskš, historia drogi do tego, by się poznawać, aby się spotykać; a także jest dzisiejsze wyzwanie — wyzwanie dotyczšce zarówno duszpasterstwa zwyczajnego, jak i nowej ewangelizacji.

Cyganie często znajdujš się na marginesie społeczeństwa, i niekiedy patrzy się na nich z wrogoœciš i nieufnoœciš — przypominam sobie, że wielokrotnie tu, w Rzymie, gdy jacyœ Cyganie wchodzili do autobusu, kierowca mówił: ŤUważajcie na portfeleť! To jest zniewaga. Może to być prawda, ale jest to znieważanie...; sš oni w niedostateczny sposób włšczani w lokalnš działalnoœć politycznš, ekonomicznš i społecznš. Wiemy, że jest to rzeczywistoœć złożona, ale z pewnoœciš także ludnoœć cygańska powinna się przyczyniać do wspólnego dobra, a to jest możliwe przy odpowiednich planach współodpowiedzialnoœci, przy poszanowaniu obowišzków i działaniu na rzecz praw każdego.

Wœród przyczyn tego, że w dzisiejszym społeczeństwie częœć ludnoœci żyje w nędzy, możemy wskazać: brak struktur edukacyjnych, kształcšcych w zakresie kultury i zawodu, trudny dostęp do opieki zdrowotnej, dyskryminację na rynku pracy i brak godnych mieszkań. Jeœli te bolšczki tkanki społecznej dotykajš wszystkich bez różnicy, to najłatwiej stajš się ofiarami nowych form niewolnictwa właœnie grupy najsłabsze. Bowiem to osoby najmniej chronione wpadajš w pułapkę wykorzystywania, zmuszania do żebractwa i różnego rodzaju nadużyć. Cyganie należš do tych najsłabszych, zwłaszcza wtedy, gdy brakuje pomocy w integracji i promocji osoby w różnych wymiarach życia obywatelskiego.

Tutaj łšczš się troska Koœcioła i wasz specyficzny wkład. Ewangelia jest bowiem głoszeniem radoœci dla wszystkich, a zwłaszcza osób najsłabszych i żyjšcych na marginesie. Jesteœmy powołani do tego, aby okazywać im naszš bliskoœć i solidarnoœć, na wzór Jezusa Chrystusa, który okazywał im szczególnš miłoœć Ojca.

Konieczne jest, by tej solidarnej działalnoœci na rzecz ludnoœci cygańskiej towarzyszyło zaangażowanie instytucji lokalnych i krajowych oraz wsparcie wspólnoty międzynarodowej, aby zaplanować i podjšć działania prowadzšce do poprawy jakoœci życia. Wobec trudnoœci i niedostatku braci wszyscy muszš poczuwać się do obowišzku, aby w centrum swej uwagi postawić godnoœć każdej osoby ludzkiej. Jeœli chodzi o sytuację Cyganów na całym œwiecie, dzisiaj jak nigdy dotšd konieczne jest wypracowanie nowych wytycznych na płaszczyŸnie obywatelskiej, kulturalnej i społecznej, jak również nowych planów duszpasterskich Koœcioła, aby stawić czoło wyzwaniom wynikajšcym ze współczesnych form przeœladowania, ucisku i, niekiedy, także niewolnictwa.

Zachęcam was, abyœcie wielkodusznie kontynuowali wasze ważne dzieło, nie zniechęcali się, lecz nadal angażowali się na rzecz tych, którzy znajdujš się w sytuacjach największej potrzeby i marginalizacji, na peryferiach ludzkich. Oby Cyganie mogli znaleŸć w was braci i siostry, którzy kochajš ich takš samš miłoœciš, jakš Chrystus ukochał najbardziej odrzuconych. BšdŸcie dla nich przyjmujšcym i radosnym obliczem Koœcioła.

Proszę Maryję Pannę, aby otaczała matczynš opiekš każdego z was i waszš pracę. Bardzo dziękuję i módlcie się za mnie.

opr. mg/mg