Naszą radością jest wędrowanie z Jezusem

Papież Franciszek

Naszą radością jest wędrowanie z Jezusem

22 II 2014 — Przemówienie Papieża Franciszka na rozpoczęcie konsystorza

W sobotę 22 lutego 2014 r. rano Papież Franciszek przewodniczył w Bazylice Watykańskiej pierwszemu Zwyczajnemu Konsystorzowi Publicznemu swojego pontyfikatu, na którym wyniósł do godności kardynalskiej 19 członków episkopatu. Do Bazyliki Ojciec Święty przybył o godz. 11, przez chwilę modlił się przed konfesją św. Piotra, po czym zasiadł na katedrze Apostoła i wysłuchał słowa powitalnego, które w imieniu kardynałów nominatów wygłosił Sekretarz Stanu Pietro Parolin. Po modlitwie i odczytaniu Ewangelii Papież wygłosił przemówienie, odczytał listę nowych kardynałów, a następnie dokonał obrzędu nałożenia purpurowych biretów i pierścieni 18 z nich — 19., ponad 98-letniemu Lorisowi Capovilli, zostały one przekazane przez dziekana Kolegium Kardynalskiego 1 marca w Sotto il Monte; nadał im także rzymskie kościoły tytularne lub diakonie. Kard. Pietro Parolin otrzymał kościół tytularny Świętych Szymona i Judy Tadeusza w dzielnicy Torre Angela, kard. Lorenzo Baldisseri — diakonię św. Anzelma na Awentynie, kard. Gerhard Ludwig Müller — diakonię św. Agnieszki «in Agone», kard. Beniamino Stella — diakonię Świętych Kosmy i Damiana, kard. Vincent Gerard Nichols — kościół tytularny Najświętszego Odkupiciela i św. Alfonsa przy via Merulana, kard. Leopoldo José Brenes Solórzano — kościół tytularny św. Joachima «ai Prati di Castello», kard. Gérald Cyprien Lacroix ISPX — kościół tytularny św. Józefa w dzielnicy Aurelio, kard. Jean-Pierre Kutwa — kościół tytularny św. Emerencjany w dzielnicy Tor Fiorenza, kard. Orani Joao Tempesta OCist — kościół tytularny Najświętszej Maryi Panny Matki Opatrzności w dzielnicy Monteverde, kard. Gualtiero Bassetti — kościół tytularny św. Cecylii, kard. Mario Aurelio Poli — kościół tytularny św. Roberta Bellarmina (był to dotychczas kościół kard. Bergoglia), kard. Andrew Yeom Soo-jung — kościół tytularny św. Chryzogona, kard. Ricardo Ezzati Andrello SDB — kościół tytularny Najświętszego Odkupiciela w dzielnicy Valmelaina, kard. Philippe Nakellentuba Ouédraogo — kościół tytularny Matki Bożej Pocieszycielki w dzielnicy Tiburtino, kard. Orlando B. Quevedo OMI — kościół tytularny Matki Bożej Królowej Świata w dzielnicy Torre Spaccata, kard. Chibly Langlois — kościół tytularny św. Jakuba «in Augusta», kard. Loris Francesco Capovilla — kościół tytularny Matki Bożej na Zatybrzu, kard. Fernando Sebastián Aguilar CMF — kościół tytularny św. Anieli Merici, kard. Kelvin Edward Felix — kościół tytularny Matki Bożej Ocalenia w dzielnicy Primavalle. Oprócz licznych kardynałów, arcybiskupów, biskupów, kapłanów, delegacji rządowych i wiernych z krajów nowych purpuratów w konsystorzu uczestniczył również Benedykt XVI. W niedzielę 23 lutego rano Mszę św. z Papieżem w Bazylice św. Piotra koncelebrowało 124 kardynałów, wśród nich było 18 nowych purpuratów. Śpiewy liturgiczne wykonały chóry Kaplicy Sykstyńskiej, Papieskiego Instytutu Muzyki Sakralnej i Katedry Westminsterskiej. Zamieszczamy papieskie przemówienie z konsystorza, homilię z niedzielnej Mszy św., rozważanie przed modlitwą «Anioł Pański» z 23 lutego i noty biograficzne 19 nowych kardynałów.

«Jezus wyprzedzał ich»... (Mk 10, 32).

Również w tej chwili Jezus nas wyprzedza. On nas zawsze wyprzedza. Idzie przed nami i otwiera nam drogę... A naszą ufnością i radością jest to, że jesteśmy Jego uczniami, przebywamy z Nim, podążamy za Nim, naśladujemy Go...

Kiedy koncelebrowaliśmy z kardynałami pierwszą Mszę św. w Kaplicy Sykstyńskiej, «wędrowanie» było pierwszym słowem, jakie zaproponował nam Pan: wędrowanie, a następnie budowanie i wyznawanie.

Dziś powraca to słowo, ale jako akt, jako działanie Jezusa, które trwa: «...Jezus chodził». To nas uderza w Ewangelii: Jezus dużo chodził i nauczał swoich uczniów w drodze. To ważne. Jezus nie przyszedł, aby uczyć jakiejś filozofii czy ideologii... ale pewnej «drogi» — drogi, którą trzeba iść wraz z Nim, a drogi uczymy się przemierzając ją, chodząc. Tak, drodzy bracia, naszą radością jest wędrowanie z Jezusem.

A nie jest to łatwe, nie jest to wygodne, bo droga, którą obiera Jezus, jest drogą krzyża. Kiedy są w drodze, mówi On swoim uczniom o tym, co się z Nim stanie w Jerozolimie: zapowiada swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie. A oni «się dziwili» i «byli strwożeni». Dziwili się, rzecz jasna, bo dla nich wejście do Jerozolimy oznaczało uczestniczenie w triumfie Mesjasza, w Jego zwycięstwie — można to zresztą dostrzec w prośbie Jakuba i Jana; i byli «strwożeni» z powodu tego, co Jezus musiał znieść, a także tego, co i oni mieli znieść.

W przeciwieństwie do ówczesnych uczniów wiemy, że Jezus zwyciężył, i nie powinniśmy lękać się krzyża, wręcz w krzyżu jest nasza nadzieja. A jednak także i my jesteśmy nadal ludźmi, grzesznikami i narażeni jesteśmy na pokusę, aby myśleć na sposób ludzki, a nie po Bożemu.

A kiedy myśli się na sposób światowy, jakie są tego konsekwencje? Ewangelia głosi: «Gdy usłyszało to dziesięciu [pozostałych], poczęli oburzać się na Jakuba i Jana» (w. 41). Byli oburzeni. Jeśli dominuje mentalność świata, wkracza rywalizacja, zazdrość, frakcje...

Wtedy to słowo, które Pan dziś do nas kieruje, jest tak zbawienne! Oczyszcza nas wewnętrznie, oświeca nasze sumienia i pomaga nam dostroić się w pełni do Jezusa, i uczynić to razem, w chwili gdy Kolegium Kardynalskie się powiększa przez wejście do niego nowych członków.

«A Jezus przywołał ich do siebie...» (Mk 10, 42). Oto kolejny gest Pana. W drodze zdaje sobie sprawę, że trzeba mówić do Dwunastu, zatrzymuje się i wzywa ich do siebie. Bracia, pozwólmy, aby Pan Jezus nas wezwał do siebie! Pozwólmy, aby On nas zwołał. I słuchajmy Go z radością przyjmując razem Jego Słowo, przyjmując pouczenie Jego i Ducha Świętego, byśmy stawali się coraz bardziej jednym sercem i jedną duszą, wokół Niego.

Gdy jesteśmy tak zwołani, «przywołani przez Niego», przez naszego jedynego Mistrza, powiem wam, czego potrzebuje Kościół: potrzebuje was, waszej współpracy, a jeszcze wcześniej waszej komunii ze mną i między wami. Kościół potrzebuje waszej odwagi, aby głosić Ewangelię przy każdej okazji, w porę i nie w porę, i aby dawać świadectwo prawdzie. Kościół potrzebuje waszej modlitwy na dobrą drogę owczarni Chrystusa, modlitwy — nie zapominajmy o tym! — która wraz z głoszeniem Słowa jest pierwszym zadaniem biskupa. Kościół potrzebuje waszej wrażliwości, zwłaszcza w tej godzinie bólu i cierpienia w wielu krajach świata. Wyrażamy wspólnie naszą duchową bliskość ze wspólnotami kościelnymi, wszystkimi chrześcijanami, którzy zaznają dyskryminacji i prześladowań. Musimy walczyć z wszelką dyskryminacją! Kościół potrzebuje naszej modlitwy za nich, aby byli mocni w wierze i potrafili odpowiadać na zło dobrem. Ta nasza modlitwa obejmuje każdego mężczyznę i każdą kobietę, którzy znoszą niesprawiedliwość z powodu swych przekonań religijnych.

Kościół nas potrzebuje, byśmy byli ludźmi pokoju i nieśli pokój przez nasze czyny, nasze pragnienia i nasze modlitwy. Czynili pokój! Byli twórcami pokoju! Dlatego módlmy się o pokój i pojednanie dla narodów, które w tym czasie doświadczają przemocy, wykluczenia i wojny.

Dziękuję, drodzy bracia! Dziękuję! Podążajmy razem za Panem i dajmy się coraz bardziej Jemu powoływać, pośród wiernego ludu, świętego wiernego ludu Bożego, świętej Matki Kościoła. Dziękuję!

opr. mg/mg