Ekumenizm cierpienia

Papież Franciszek przyjął w bibliotece Pałacu Apostolskiego zwierzchnika Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego Teodora (Tawadrosa) II - Papieża Aleksandrii i Patriarchę Stolicy św. Marka. Audiencja odbyła się w drugim dniu pobytu w Watykanie koptyjskiej delegacji z Egiptu, a przypadała w 40.rocznicę historycznego spotkania papieży Pawła VI i Szenudy III. W obecności osób towarzyszących Patriarsze i przedstawicieli Papieskiej Rady ds.Popierania Jedności Chrześcijan Papieże wygłosili przemówienia i wymienili dary. Jego Świątobliwość TeodorII zaproponował, by w dniu 10 maja - który upamiętnia już dwa spotkania Papieży - obchodzone było co roku święto miłości między Kościołami katolickim i koptyjskim. Następnie Papieże i towarzyszące im osoby udali się do kaplicy na wspólną modlitwę, na której zakończenie Teodor II udzielił wszystkim błogosławieństwa.Poniżej zamieszczamy przemówienie Papieża Franciszka.

Wasza Świątobliwość, Christos aneste, drodzy Bracia w Chrystusie!

To, że mogę was przyjąć tutaj, przy grobie apostoła Piotra, w rocznicę historycznego spotkania, które 40 lat temu, po wiekach wzajemnego oddalenia, zjednoczyło w uścisku pokoju i braterstwa naszych poprzedników, papieża Pawła VI i papieża Szenudę III, niedawno zmarłego, jest dla mnie wielką radością i chwilą łaski. Dlatego z wielką miłością witam Waszą Świątobliwość, czcigodnych członków delegacji i dziękuję Waszej Świątobliwości za wypowiedziane słowa. Za waszym pośrednictwem pragnę serdecznie pozdrowić w Panu biskupów, duchowieństwo, mnichów i cały Koptyjski Kościół Ortodoksyjny.

Dzisiejsza wizyta umacnia więzy przyjaźni i braterstwa, które łączą Stolicę Piotra ze Stolicą Marka - spadkobierczynią nieocenionej spuścizny męczenników, teologów, świętych mnichów i wiernych uczniów Chrystusa, którzy przez wiele pokoleń dawali świadectwo Ewangelii, często w sytuacjach bardzo trudnych.

Wspólna Deklaracja naszych poprzedników sprzed 40 lat stała się kamieniem milowym na drodze ekumenicznej i dała początek Komisji ds.Dialogu Teologicznego między naszymi Kościołami, której prace przyniosły dobre rezultaty i która przygotowała grunt pod trwający do dzisiaj owocny, szerszy dialog między Kościołem katolickim a całą rodziną Ortodoksyjnych Kościołów Wschodnich. W owej uroczystej Deklaracji nasze Kościoły uznały, że zgodnie z apostolską tradycją, wyznają i w . Przyznawały, że życie boskie jest nam dawane i ożywiane za pomocą siedmiu sakramentów, i że czują się złączone we wspólnym oddawaniu czci Matce Bożej.

Radujemy się, że dzisiaj możemy potwierdzić to, co nasi znamienici poprzednicy uroczyście oświadczyli, cieszymy się, że możemy uznać, iż łączy nas jeden chrzest, którego szczególnym wyrazem jest nasza wspólna modlitwa, oczekująca dnia, w którym wypełni się pragnienie Pana i będziemy mogli pić z jednego kielicha.

Jesteśmy oczywiście świadomi tego, że droga przed nami jest być może jeszcze długa, ale nie chcemy zapominać o długim odcinku już przebytym, czego konkretnym świadectwem są świetlane chwile komunii, wśród których chętnie wspominam spotkanie w lutym 2000 r. w Kairze papieża Szenudy III i bł. Jana Pawła II, pielgrzyma nawiedzającego miejsca początków naszej wiary w roku Wielkiego Jubileuszu. Jestem przekonany, że pod przewodnictwem Ducha Świętego nasza wytrwała modlitwa, nasz dialog i wola budowania dzień po dniu komunii we wzajemnej miłości pozwolą nam uczynić nowe i ważne kroki ku pełnej jedności.

Znane mi są liczne wyrazy troski i braterskiej miłości, jakich dowód Wasza Świątobliwość dawał od pierwszych dni swojej posługi względem Koptyjskiego Kościoła Katolickiego, jego pasterza, patriarchy Ibrahima Isaaca Sidraka, i jego poprzednika, kard. Antoniosa Naguiba. Utworzenie Krajowej Rady Kościołów Chrześcijańskich, czego Wasza Świątobliwość bardzo pragnął, staje się ważnym znakiem woli wszystkich wierzących w Chrystusa, aby w codziennym życiu rozwijać coraz bardziej braterskie stosunki i służyć całemu społeczeństwu egipskiemu, którego są integralną częścią. Chciałbym, aby Wasza Świątobliwość wiedział, że zaangażowanie Waszej Świątobliwości w sprawę jedności wierzących w Chrystusa, jak również czujna troska o losy własnego kraju i rolę wspólnot chrześcijańskich w społeczeństwie egipskim znajdują głębokie echo w sercu Następcy Piotra i całej wspólnoty katolickiej.

(1 Kor 12, 26). Takie jest prawo chrześcijańskiego życia, i w tym sensie możemy powiedzieć, że istnieje także ekumenizm cierpienia: jak krew męczenników była dla Kościoła nasieniem siły i płodności, tak dzielenie codziennych cierpień może stać się skutecznym narzędziem jedności. W pewnym sensie dotyczy to również szerszego obrazu społeczeństwa i stosunków chrześcijan z niechrześcijanami: ze wspólnego cierpienia mogą się bowiem rodzić, z Bożą pomocą, przebaczenie, pojednanie i pokój.

Wasza Świątobliwość, z całego serca zapewniam o modlitwie o to, aby owczarnia powierzona pasterskiej trosce Waszej Świątobliwości zawsze mogła być wierna powołaniu otrzymanemu od Pana, proszę o wspólną opiekę świętych Piotra Apostoła i Marka Ewangelistę: niech oni, którzy skutecznie współpracowali za życia w dziele głoszenia Ewangelii, wstawiają się za nami i towarzyszą w drodze naszym Kościołom.

opr. mg/mg