Jak mówić o Bogu Europie

W piątek rano, 3 października 2014, Papież Franciszek spotkał się w Sali Klementyńskiej z uczestnikami sesji plenarnej Rady Konferencji Episkopatów Europy, przybyłymi z przewodniczącym Rady kard. Péterem Erdo. Do hierarchów - którzy w dniach 2-4 października obradowali w Watykanie na temat: «Rodzina i przyszłość Europy» - Ojciec Święty wygłosił następujące przemówienie:

Drodzy Bracia Biskupi!

Serdecznie witam was wszystkich, przybyłych przy okazji sesji plenarnej Rady Konferencji Episkopatów Europy, i dziękuję kard. Péterowi Erdo za słowa wprowadzenia do tego spotkania.

Jako pasterze bliscy swojego ludu i uważnie wsłuchujący się w potrzeby ludzi dobrze wiecie, jak złożone są sytuacje i jak doniosłe wyzwania, z którymi musi się zmierzyć, także w Europie, misja Kościoła. Jak napisałem w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium, jesteśmy powołani do tego, aby być Kościołem «wychodzącym», poruszającym się od centrum ku peryferiom, aby iść do wszystkich, bez lęków, bez nieufności i z apostolską odwagą (por. n. 20). Iluż braci i sióstr, ileż sytuacji, ileż środowisk, także tych najtrudniejszych, potrzebuje światła Ewangelii!

Pragnę wam podziękować, drodzy bracia, za gorliwość, z jaką przyjęliście ten tekst. Wiem, że ten dokument jest przedmiotem coraz szerszej refleksji duszpasterskiej i inspiracją dróg wiary i ewangelizacji bardzo licznych parafii, wspólnot i grup. Także to jest znakiem komunii i jedności Kościoła.

Temat waszej sesji plenarnej: «Rodzina i przyszłość Europy», stanowi istotną sposobność do tego, by wspólnie zastanowić się nad tym, jak dowartościować rodzinę, będącą cennym zasobem dla odnowy duszpasterskiej. Ważne jest, jak mi się wydaje, aby pasterze i rodziny pracowali razem w duchu pokory i szczerego dialogu, aby wspólnoty parafialne stały się «rodziną rodzin». W tym zakresie zrodziły się w obrębie waszych poszczególnych Kościołów lokalnych interesujące doświadczenia, którym należy poświęcić należytą uwagę i wzmóc korzystną współpracę. Narzeczeni, którzy poważnie przeżywają przygotowanie do małżeństwa; pary małżeńskie, które przyjmują cudze dzieci na czasowe wychowanie bądź do adopcji; grupy rodzin, które w parafiach lub w ruchach wspomagają się w drodze życia i wiary. Nie brakuje rozmaitych doświadczeń z zakresu duszpasterstwa rodziny oraz zaangażowania politycznego i społecznego na rzecz wspierania rodzin, zarówno tych, które prowadzą zwyczajne życie małżeńskie, jak i tych, które doświadczają problemów bądź rozbicia. Ważne jest, aby dostrzegać te znamienne doświadczenia, obecne w różnych dziedzinach życia mężczyzn i kobiet naszych czasów, co do których należy dokonać stosownego rozeznania, aby potem «połączyć je w sieć», angażując w ten sposób inne wspólnoty diecezjalne.

Współpraca między pasterzami i rodzinami obejmuje także dziedzinę wychowania. Rodzina, która dobrze wypełnia swoją misję wobec swoich członków, już ze swej natury jest szkołą człowieczeństwa, braterskiej miłości, wspólnoty, przygotowującą dojrzałych i odpowiedzialnych obywateli. Otwarta współpraca między instytucją kościelną i rodziną sprzyjać będzie dojrzewaniu ducha sprawiedliwości, solidarności, pokoju, a także odwagi co do swoich przekonań. Chodzi o to, żeby wspierać rodziców w odpowiedzialnym zadaniu wychowywania dzieci, chroniąc ich niezbywalne prawo do zapewnienia dzieciom wychowania, jakie uważają za najbardziej stosowne. Rodzice bowiem są pierwszymi i głównymi wychowawcami swoich dzieci, dlatego mają prawo wychowywać je zgodnie ze swoimi przekonaniami moralnymi i religijnymi. Odnośnie do tego można będzie nakreślić wspólne i skoordynowane wytyczne duszpasterskie, jakie należy przyjąć w celu promowania i skutecznego wspierania szkół katolickich.

Drodzy bracia, zachęcam was do dalszych starań o to, by przyczyniać się do jedności różnych Kościołów Europy, ułatwiając odpowiednią współpracę na rzecz owocnej ewangelizacji. Zachęcam was także, abyście byli «profetycznym głosem» w społeczeństwie, zwłaszcza tam, gdzie trwający na kontynencie europejskim proces sekularyzacji zmierza do tego, by coraz bardziej usuwać na margines mówienie o Bogu. Niech was wspiera w tym zadaniu niebieskie wstawiennictwo Maryi Dziewicy oraz świętych patronów i patronek. Bardzo was proszę o modlitwę za mnie i z serca wam błogosławię.

opr. mg/mg