Dialog ekumeniczny przynosi owoce

1. «Pokój mój daję wam» (J 14, 27). W tegorocznym Tygodniu Modlitw o Jedność Chrześcijan głównym przedmiotem refleksji są słowa, które Jezus wypowiedział podczas Ostatniej Wieczerzy. W pewnym sensie są one Jego duchowym testamentem. Obietnica złożona uczniom spełni się do końca w zmartwychwstaniu Chrystusa. Ukazując się w Wieczerniku apostołom, trzykrotnie zwraca się On do nich z pozdrowieniem: «Pokój wam!» (J 20, 19).

Dar udzielony apostołom nie jest zatem «jakimkolwiek pokojem», lecz pokojem samego Chrystusa, który mówi o nim «mój pokój». I aby Go zrozumiano, wyjaśnia w bardziej przystępny sposób: Ja daję wam mój pokój «nie tak jak daje świat» (J 14, 27).

Świat gorąco pragnie pokoju, potrzebuje pokoju — tak dziś, jak w przeszłości — lecz często dąży do niego stosując niewłaściwe metody, czasami nawet uciekając się do przemocy, lub poprzez utrzymywanie równowagi przeciwstawnych potęg. W takich sytuacjach człowiek żyje z niepokojem w sercu, w lęku i niepewności. Natomiast pokój Chrystusa jedna dusze, oczyszcza serca, nawraca umysły.

2. W tym roku temat Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan zaproponowała grupa ekumeniczna z Halabu (Aleppo) w Syrii. Skłania mnie to, aby powrócić myślami do pielgrzymki, jaką z radością odbyłem do Damaszku. W sposób szczególny wspominam z wdzięcznością gorące przyjęcie, zgotowane mi przez dwóch Patriarchów prawosławnych i Patriarchę greckokatolickiego. Spotkanie to wciąż pozostaje znakiem nadziei na drodze ekumenizmu. «Jednak rzeczywisty ekumenizm — jak przypomina Sobór Watykański II — nie istnieje bez wewnętrznej przemiany. Wszak z nowości ducha, z zaparcia się samego siebie i z swobodnego wylania miłości pochodzą i dojrzewają pragnienia jedności» (Unitatis redintegratio, 7).

Coraz wyraźniej uwidacznia się potrzeba głębokiej duchowości pokoju i pojednania, i to nie tylko u tych, którzy są bezpośrednio zaangażowani w działalność ekumeniczną, lecz u wszystkich chrześcijan. Sprawa jedności dotyczy bowiem wszystkich wierzących, którzy powołani są do tego, by mieli udział w jedynym ludzie odkupionych przez krew Chrystusa na krzyżu.

3. Pokrzepiająca jest świadomość, że dążenie do jedności chrześcijan staje się coraz powszechniejsze dzięki podejmowaniu odpowiednich inicjatyw, które obejmują różne dziedziny zaangażowania na rzecz ekumenizmu. Do tych znaków nadziei z radością zaliczam wzrost miłości braterskiej i postęp, jaki zauważa się w dialogu teologicznym z różnymi Kościołami i Wspólnotami kościelnymi. Dzięki niemu udało się osiągnąć — w różnym stopniu i na różne sposoby — istotną zgodę w sprawach, które w przeszłości rodziły wiele kontrowersji.

Mając na uwadze te pozytywne znaki, nie należy zniechęcać się w obliczu dawnych i nowych trudności, z jakimi się spotykamy, lecz stawiać im czoło z cierpliwością i zrozumieniem, licząc zawsze na Boże wsparcie.

4. «Gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam znajdziesz Boga żywego» — te słowa modlitewnego śpiewu rozbrzmiewają w liturgii tego tygodnia, przywołując atmosferę Ostatniej Wieczerzy. Dobroć i miłość wzajemna rodzą pokój i jedność wszystkich chrześcijan, którzy mogą w znaczący sposób przyczynić się do tego, aby ludzkość przezwyciężyła przyczyny podziałów i konfliktów.

Drodzy bracia i siostry, niech modlitwie towarzyszy nasze silne pragnienie podejmowania wysiłków, abyśmy naprawdę stali się tymi, «którzy wprowadzają pokój» (Mt 5, 9), w środowiskach, w których żyjemy.

Niech nas wspiera i towarzyszy nam w tej drodze pojednania i pokoju Dziewica Maryja, która na Kalwarii była świadkiem odkupieńczej ofiary Chrystusa.

Do Polaków uczestniczących w audiencji generalnej:

«Pokój mój daję wam» (J 14, 27). Oto hasło tegorocznego Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan.

Chrystusowy pokój obiecany uczniom jest zdecydowanie różny od tego, który proponuje świat. «Pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję» (J 14, 27). Świat proponuje pokój oparty na sile armii, poczuciu władzy, interwencji sił militarnych, wyścigu zbrojeń, które rodzą niepokój i trwogę ludzkich serc. Chrystus mówi o pokoju opartym na czystości ludzkich intencji, potrzebie przebaczenia i nawrócenia serc.

Przypominając o tym, liturgia tego Tygodnia Modlitw mówi, że «gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam znajdziesz Boga żywego».

Bracia i siostry! Trwając na modlitwie, bądźmy tymi, którzy w życiu wprowadzają Chrystusowy pokój. Niech pragnienie budowania jedności wiary wspiera swoim wstawiennictwem Dziewica Maryja, Ta, która na Kalwarii była świadkiem odkupieńczej ofiary Chrystusa.

Serdecznie pozdrawiam moich rodaków! Dzisiaj w szczególny sposób modlimy się o jedność chrześcijan i o pokój w świecie. Dzieło jedności rodzi się w sercu człowieka pojednanego z Bogiem i z ludźmi. Niech nam Bóg dopomoże, abyśmy byli jedno: ut unum sint. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. Błogosławionego nowego roku!

opr. mg/mg