Wnieście duchowy wkład w budowę nowej Europy

Jan Paweł II

Wnieście duchowy wkład w budowę nowej Europy

7 maja 2003 — Watykan. Audiencja generalna po podróży

Drodzy Bracia i Siostry!

1. Dziś pragnę podzielić się z wami refleksjami po podróży apostolskiej do Hiszpanii, którą dane mi było odbyć w ubiegłą sobotę i niedzielę, a której hasło brzmiało: «Będziecie moimi świadkami».

Dziękuję Panu, że pozwolił mi po raz piąty odwiedzić ten szlachetny i umiłowany naród. Raz jeszcze wyrażam szczerą wdzięczność kardynałowi arcybiskupowi Madrytu, pasterzom i całemu Kościołowi Hiszpanii, królowi i królowej, jak również premierowi i pozostałym władzom za tak troskliwe i serdeczne przyjęcie.

Od chwili przybycia dawałem wyraz, jako Następca Piotra, swemu uznaniu dla tej wspólnoty Ludu Bożego, która od niemal dwóch tysięcy lat pielgrzymuje po ziemi iberyjskiej i odegrała istotną rolę w ewangelizacji Europy i świata. Zarazem pragnąłem wyrazić podziw dla postępu, jaki dokonał się w życiu społecznym tego kraju, i zachęcić do wiązania go zawsze z tymi autentycznymi i trwałymi wartościami, które stanowią cenne dziedzictwo całego kontynentu europejskiego.

2. Dwoma głównymi wydarzeniami w tym pielgrzymowaniu pasterskim były: wielkie spotkanie z młodzieżą w sobotnie popołudnie oraz Msza św. z kanonizacją pięciorga błogosławionych w niedzielę rano.

Czuwanie młodzieży w madryckiej bazie lotniczej «Czterech Wiatrów», którego motywem przewodnim była modlitwa różańcowa, stało się dla mnie jeszcze jedną sposobnością przedstawienia w skrócie przesłania Listu apostolskiego Rosarium Virginis Mariae i Roku Różańca, który obecnie obchodzimy. Zachęcałem młodych ludzi, by kontemplując wytrwale wraz z Maryją Chrystusa i Jego tajemnice, w coraz większym stopniu stawali się mężczyznami i kobietami o silnej duchowości. To bowiem jest najskuteczniejszym antidotum na konsumpcjonizm, który zagraża współczesnemu człowiekowi. Pokusom nietrwałych wartości świata widzialnego, które proponują niekiedy środki przekazu, trzeba pilnie przeciwstawiać trwałe wartości duchowe, których osiągnięcie staje się możliwe tylko wtedy, gdy poprzez kontemplację i modlitwę wnikniemy we własne wnętrze.

Stwierdziłem też z radością, że młodzi coraz lepiej potrafią prowadzić nową ewangelizację wśród swych rówieśników, gotowi poświęcić swoje siły w służbie Chrystusowi i Jego Królestwu. Dziewicy Maryi zawierzyłem młodzież Madrytu i całej Hiszpanii, będącą przyszłością i nadzieją Kościoła i społeczeństwa tego wielkiego kraju.

3. Nazajutrz na centralnym placu Kolumba sprawowana była uroczysta Eucharystia. W obecności rodziny królewskiej, episkopatu i władz państwa, wobec licznego zgromadzenia, w którym reprezentowany był cały Kościół, z radością ogłosiłem świętymi pięcioro synów i córek Hiszpanii: Piotra Povedę Castroverdego, kapłana i męczennika, Józefa Marię Rubia y Peraltę, kapłana, oraz zakonnice Genowefę Torres Morales, Anielę od Krzyża i Marię Maravillas od Jezusa.

Ci prawdziwi uczniowie Chrystusa i świadkowie Jego zmartwychwstania są przykładem dla chrześcijan całego świata: z modlitwy czerpiąc konieczną siłę, potrafili wypełniać powierzone im przez Boga zadania — w życiu kontemplacyjnym, w posłudze pasterskiej, w dziedzinie wychowania, w apostolacie rekolekcyjnym, w miłosierdziu względem ubogich. Niech staną się oni szczególnym wzorem dla wiernych i wspólnot kościelnych Hiszpanii, aby także w naszych czasach ta ziemia, pobłogosławiona przez Boga, nadal wydawała obfite owoce doskonałości ewangelicznej.

Z tą myślą wezwałem chrześcijan Hiszpanii, by pozostawali wierni Ewangelii, by bronili jedności rodziny i ją umacniali, by strzegli tożsamości katolickiej, która jest chlubą narodu, i nieustannie ją odnawiali. To dzięki trwałym wartościom swej tradycji ten szlachetny kraj będzie mógł skutecznie wnieść swój wkład w budowanie nowej Europy.

Ta piąta podróż apostolska do Hiszpanii ugruntowała we mnie głębokie przekonanie, że dawne narody Europy zachowały duszę chrześcijańską, która łączy się z «geniuszem» i historią każdego z nich. Niestety, sekularyzacja stanowi zagrożenie dla jej fundamentalnych wartości. Kościół jednak będzie się starał pracować, aby ta tradycja duchowa i kulturowa pozostała zawsze żywa.

Odwołując się do wielkości duszy hiszpańskiej, ukształtowanej na trwałych zasadach ludzkich i chrześcijańskich, skierowałem szczególnie do młodzieży słowa Chrystusa: «Będziecie moimi świadkami». Te słowa powtarzam dziś, zapewniając Kościół, naród hiszpański, jak również was wszystkich tu obecnych o mojej modlitwie, popartej specjalnym Błogosławieństwem Apostolskim.

Do Polaków uczestniczących w audiencji generalnej:

Serdecznie witam licznych pielgrzymów z Polski.

Wracamy dzisiaj pamięcią do ostatniej pielgrzymki do Hiszpanii, która zapisała się głęboko w moim sercu. Głównym celem tej podróży była kanonizacja pięciorga nowych świętych: dwóch kapłanów i trzech sióstr zakonnych. Wszyscy oni żyli w trudnych czasach, w których przemoc dyktowana ideologią ścierała się z mocą wiary. Wprawdzie tylko jeden z nowych świętych, ks. Piotr Poveda, oddał życie za wiarę jako męczennik, ale wszyscy oni oddawali je każdego dnia, wytrwale pełniąc posługę wobec najbardziej potrzebujących. Dziękuję Bogu za ten nowy dar świętości dla Kościoła w Hiszpanii i na całym świecie.

W przeddzień kanonizacji dane mi było spotkać się z młodzieżą. Większość z nich przybyła z Hiszpanii, ale byli też młodzi z innych krajów. Nie brakło również młodych Polaków — tych, którzy żyją w Hiszpanii, i tych, którzy przyjechali z Polski. Jestem im wdzięczny za ich obecność, za towarzyszenie mi w mojej posłudze i za budowanie wspólnoty wiary z rówieśnikami z Europy i świata. Modlę się, aby wspólne dawanie świadectwa miłości Chrystusa i Kościoła owocowało w sercach młodzieży umocnieniem w wierze.

W tych dniach Kościół w Polsce, a szczególnie w Krakowie, świętuje 750- -lecie kanonizacji św. Stanisława Biskupa i Męczennika, z którym historia Polski związała się na stałe. Już dzisiaj w duchu pielgrzymuję na Wawel i na Skałkę i oddaję hołd temu wielkiemu patronowi Polski. Jego opiece zawierzam wszystkie sprawy Ojczyzny i narodu. Niechaj jego wstawiennictwo wyprasza dar jedności, pokoju i wszelkiej pomyślności. Szczęść Boże!

opr. mg/mg