List do kard. Franciszka Macharskiego (25-lecie posługi biskupiej)

Jego Eminencja
Kard. Franciszek Macharski
Arcybiskup Metropolita Krakowski

Drogi Kardynale Franciszku,

Zbliża się jubileusz 25-lecia Twojej biskupiej posługi Kościołowi w Krakowie. Już dziś pragnę przesłać Ci moje najserdeczniejsze gratulacje i życzenia.

Kiedy obejmowałeś krakowską stolicę, pozostawiłem Ci jakby w duchowym testamencie poemat Stanisław i widzę, że to Cię ukierunkowało w codziennym podejmowaniu odpowiedzialności za Kościół — ten w Krakowie, ale też i ten na świecie. Opatrzność sprawiła, że nie potrzeba było krwi, aby nawracała, jak za czasów wawelskiego Męczennika, ale wiem, że w tym ćwierćwieczu nie brakowało okazji do dawania wymagającego świadectwa o Chrystusie i Jego Ewangelii. Niech owocuje ono na długie lata w sercach ludzi powierzonych Twojej pasterskiej pieczy.

Swoje świadectwo związałeś z przesłaniem o Bożym miłosierdziu. Jako biskupie zawołanie przyjąłeś słowa: Jezu, ufam Tobie! To zawierzenie miłosiernej miłości Boga też jest jakoś zakorzenione w dziejach św. Stanisława. On wiedział, że taką właśnie miłość trzeba głosić, czynnie nieść ją potrzebującym, kiedy trzeba — w jej imię upominać, a w jej mocy wybaczać i uświęcać. Wiem, że tej świadomości nie brakuje i Tobie, a dziś rośnie ona również w kapłanach i wiernych, którzy także dzięki Twojemu staraniu mogą dziś nabywać jej u samego źródła — w łagiewnickim Sanktuarium.

Wraz z całą umiłowaną Archidiecezją Krakowską dziękuję dziś Bogu za tę Twoją biskupią posługę miłosierdzia na wzór naszego świętego Poprzednika, który został dany nam i wszystkim biskupom na krakowskiej stolicy, aby uczył, chronił i wspierał. Niech jego opieka stale Ci towarzyszy. Proszę Boga, aby zachował Cię w dobrym zdrowiu i by wciąż zsyłał swe błogosławieństwo na Ciebie i na Kościół, któremu przewodzisz.

Watykan, 1 grudnia 2003 roku

25-LAT POSŁUGI BISKUPIEJ KARD. FRANCISZKA MACHARSKIEGO

W niedzielę 4 stycznia 2004 r. odbyły się w Krakowie w katedrze na Wawelu obchody 25-lecia posługi pasterskiej kard. Franciszka Macharskiego, które zgromadziły przedstawicieli wszystkich parafii archidiecezji (ponad 400). Mszę św. z metropolitą koncelebrowali kardynałowie: Giovanni Battista Re — prefekt Kongregacji ds. Biskupów, Camillo Ruini — wikariusz Rzymu, Marian Jaworski — łaciński metropolita Lwowa, i Stanisław Nagy SCJ; 12 arcybiskupów (wśród nich Stanisław Dziwisz — osobisty sekretarz Ojca Świętego i drugi prefekt Domu Papieskiego, Józef Kowalczyk — nuncjusz apostolski w Polsce, i Stanisław Ryłko — przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich); ponad 40 biskupów i ok. 150 kapłanów.

Na początku liturgii abp Stanisław Dziwisz odczytał list Jana Pawła II i przekazał kard. Macharskiemu dar papieski — kielich mszalny, a następnie życzenia Jubilatowi składali: w imieniu świeckich — prof. Franciszek Ziejka, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w imieniu kapłanów — ks. prof. Jerzy Chmiel z Papieskiej Akademii Teologicznej.

Metropolita lubelski abp Józef Życiński wygłosił homilię, w której ukazał rozliczne zasługi kard. Franciszka Macharskiego na tle ważnych wydarzeń ostatniego ćwierćwiecza. Wspominając okres stanu wojennego, powiedział m.in.: «Trzeba było głosić Ewangelię nadziei, zarówno wtedy, gdy robotnicy upominali się o łamane prawa, jak i wtedy, gdy absurd grudniowej nocy usiłował zmrozić polskie poszukiwania sensu. Bezgranicznego zaufania Jezusowi trzeba było uczyć zarówno wtedy, gdy walił się w gruzy system oparty na przemocy i kłamstwie, jak i wówczas, gdy w rozgardiaszu opinii należało budować fundamenty społeczeństwa obywatelskiego, wyrażając pasterską troskę o kształt polskiej wolności. Na tle zmiennych ludzkich nadziei i kruchych marzeń o wolnym społeczeństwie Arcybiskup Krakowa konsekwentnie umacniał w swej posłudze 'nadzieję, która wypływa z Krzyża', i w codziennym spalaniu się dla Chrystusa stawał się coraz pełniej 'sługą Ewangelii dla nadziei świata' ('Pastores gregis', 5)».

Na zakończenie homilii metropolita lubelski dodał: «Naszą obecnością pragniemy gorąco podziękować za Twe świadectwo nadziei płynącej z wielkiego zawierzenia Bogu i za lekcję pasterskiej ufności, w której miłosierdzie Boże stanowi fundament wszelkich ludzkich działań. Dziękujemy za konsekwentne ukazywanie tej papieskiej wizji dialogu ze światem współczesnym, w której wyraźnie słychać czysty, niezmącony rytm serca Kościoła. Dziękujemy za znaczoną realizmem życia i mądrością serca misję jednania, która pozwalała przezwyciężać polskie konflikty, kształtując 'światłe oczy serca', aby poznać 'nadzieję naszego powołania i bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych'» (por. Ef 1, 18)».

Przed końcowym błogosławieństwem głos zabrał Jubilat, który wyznał swoją wiarę w Boga, miłość do Chrystusa, przywiązanie do Kościoła i Ojca Świętego.

opr. mg/mg