Rola Akcji Katolickiej w parafii

Z okazji krajowego kongresu Włoskiej Akcji Katolickiej, który odbył się w Rzymie pod hasłem: «Odnowić Akcję Katolicką w parafii», Ojciec Święty skierował do jego uczestników przesłanie, które wręczył przedstawicielom stowarzyszenia podczas audiencji generalnej 19 lutego.

Drodzy Asystenci Włoskiej Akcji Katolickiej!

1. Z radością pozdrawiam was przybyłych do Rzymu z okazji krajowego kongresu poświęconego tematowi: «Odnowić Akcję Katolicką w parafii». Szczególne pozdrowienie kieruję do asystenta generalnego bpa Francesca Lambiasiego i do przewodniczącej krajowej dr Paoli Bignardi.

W tych dniach zastanawiacie się nad tym, w jaki sposób Akcja Katolicka może przyczynić się do odnowy i przemiany życia parafii, tej podstawowej struktury organizmu Kościoła. Dwutysiącletnie doświadczenie Ludu Bożego, jak to zresztą potwierdził autorytatywnie Sobór Watykański II i Kodeks Prawa Kanonicznego, uczy, że Kościół nie może zrezygnować z parafii — wspólnot wierzących związanych z określonym terytorium i połączonych ze sobą, skupionych wokół biskupa, tworzących tkankę wspólnoty diecezjalnej. Parafia jest «domem wspólnoty chrześcijańskiej», do której wierni należą na mocy łaski chrztu św.; jest «szkołą świętości» dla wszystkich chrześcijan, także dla tych, którzy nie są członkami określonych ruchów kościelnych ani nie kultywują szczególnego rodzaju duchowości; jest «laboratorium wiary», w którym przekazywane są zasadnicze elementy tradycji katolickiej; jest «miejscem formacji», gdzie człowiek uczy się wierzyć i włącza się w misję apostolską.

Ze względu na szybkie zmiany, które cechują początek tysiąclecia, parafia odczuwa silniejszą potrzebę życia Ewangelią i dawania jej świadectwa poprzez prowadzenie owocnego dialogu z otoczeniem, ludźmi mieszkającymi na jej terytorium bądź spędzającymi na nim znaczną część swego czasu; szczególną uwagę winna poświęcić tym, którzy żyją w niedostatku materialnym, przeżywają trudności duchowe i oczekują słowa, które by mogło im pomóc w szukaniu Boga.

2. Więź między parafią a Włoską Akcją Katolicką jest od zawsze bardzo silna. We wspólnotach parafialnych Akcja Katolicka wyprzedziła wszędzie z profetyczną intuicją duszpasterskie aggiornamento Soboru i na przestrzeni lat wspomagała jego wprowadzanie w życie. Uwrażliwiała parafie i uświadamiała im potrzeby tych, którzy w trudzie codziennego życia odczuwają skutki owych przemian, które na różne sposoby dotykają, najpierw każdego człowieka, potem wspólnotę, i obejmują środowiska życia wcześniej niż organizację duszpasterską. Wiele jeszcze pozostaje do zrobienia. Czterdzieści lat od rozpoczęcia Soboru Watykańskiego II jest on nadal «niezawodną busolą», wskazującą kierunek Piętrowej łodzi (por. Novo millennia ineunte, 57), a dokumenty soborowe są «świętymi drzwiami», przez które musi przejść każda wspólnota parafialna, aby wejść — nie tylko pod względem czasowym, lecz przede wszystkim duchowo — w trzecie tysiąclecie ery chrześcijaństwa.

Jestem pewien, że Akcja Katolicka przyczyni się do niezbędnego dzieła odnowy parafii poprzez codzienne świadectwo komunii; ofiarnie włączy się w formację dojrzałych w wierze świeckich, ożywiając każde środowisko misyjnym zapałem apostolskim. Duchowość jedności z biskupem i z Kościołem lokalnym: oto wkład, jaki Włoska Akcja Katolicka może wnieść we wspólnotę chrześcijańską. W związku z tym pragnę powtórzyć to, co napisałem w Liście apostolskim Novo millennia ineunte: «Zanim przystąpimy do programowania konkretnych przedsięwzięć, należy krzewić duchowość komunii, podkreślając jej znaczenie jako zasady wychowawczej wszędzie tam, gdzie kształtuje się człowiek i chrześcijanin, gdzie formują się szafarze ołtarza, duszpasterze i osoby konsekrowane, gdzie powstają rodziny i wspólnoty. Duchowość komunii to przede wszystkim spojrzenie utkwione w tajemnicy Trójcy Świętej, która zamieszkuje w nas i której blask należy dostrzegać także w obliczach braci żyjących wokół nas» (n. 43).

3. Tylko odnowiona Akcja Katolicka może przyczynić się do odnowy parafii. Prowadźcie zatem, drodzy asystenci, stowarzyszenie drogą odnowy, wyraźnie zarysowanej i odważnie zapoczątkowanej przez ostatnie zgromadzenie krajowe. Wspierajcie je waszą posługą kapłańską, aby «odwaga przyszłości» i «wyobraźnia świętości», których Duch Pański z pewnością nie poskąpi pełniącym funkcje kierownicze i członkom, pozwoliły mu coraz wierniej wypełniać mandat misyjny.

Wzywam was, abyście przez swą owocną posługę kapłańską przyczyniali się do propagowania rozległego i gruntownego programu wychowawczego, który pozwoli, by aktualne przesłanie Ewangelii dotarło do tak wielu osób, których życie często pozbawione jest satysfakcji i pełne niepokoju. Dlatego stowarzyszeniu trzeba zapewnić dobrze przygotowanych kierowników, wychowawców i animatorów, a także zmobilizować świeckich, zdolnych do wielkiego zapału apostolskiego, którzy głosić będą Ewangelię w każdym środowisku. Dzięki temu Akcja Katolicka będzie mogła na nowo wyrazić swój charyzmat stowarzyszenia wybranego i zalecanego przez biskupów, dzięki bezpośredniej i organicznej współpracy z nimi w posłudze ewangelizowania świata poprzez formację i uświęcanie swych członków (por. Statut, art. 2).

Przy okazji XI Zgromadzenia Krajowego waszego stowarzyszenia podkreśliłem, że autentyczna odnowa Akcji Katolickiej jest możliwa dzięki «pokornej odwadze» wpatrywania się w Jezusa, który wszystko czyni nowym. Jedynie wtedy, gdy spoglądamy na Niego, jesteśmy zdolni odróżnić to, co konieczne, od tego, co nie jest konieczne. Proszę was, abyście jako pierwsi mieli to kontemplacyjne spojrzenie i dawali świadectwo nowości życia osobistego i wspólnotowego. Niezbędna odnowa strukturalna i organizacyjna będzie wynikiem szczególnej «przygody Ducha», która niesie z sobą wewnętrzne i radykalne nawrócenie osób i stowarzyszeń na różnych poziomach: parafialnym, diecezjalnym i krajowym.

4. W służbę temu zadaniu formacyjnemu i misyjnemu oddajcie, moi drodzy, swe najlepsze siły: mądrość rozeznania duchowego, świętość życia, rozmaite kompetencje teologiczne i duszpasterskie, umiejętność utrzymywania prostych i autentycznych relacji.

W stowarzyszeniach diecezjalnych i parafialnych bądźcie ojcami i braćmi potrafiącymi dodawać otuchy, rozbudzać pragnienie życia ewangelicznego, wspomagać w trudnych sytuacjach życiowych dzieci, młodzież, dorosłych, rodziny i osoby starsze. Starajcie się kształtować silne i wolne osobowości chrześcijańskie, mądre i pokorne, zdolne szerzyć kulturę życia, sprawiedliwości i wspólnego dobra.

Papież jest z wami i wzywa was, abyście nie tracili ducha, zwłaszcza wówczas, gdy zmuszeni pogodzić posługę asystenta z innymi funkcjami w diecezji, odczuwacie niekiedy zmęczenie i widzicie, jak złożona jest ta posługa. Możecie być pewni, że bycie asystentami Akcji Katolickiej, właśnie ze względu na szczególną relację współodpowiedzialności, zapisaną w doświadczeniu tego stowarzyszenia, stanowi źródło płodności waszej pracy apostolskiej i świętości waszego życia.

Pragnę na koniec, korzystając z okazji, wezwać wszystkich kapłanów, aby bez obaw przyjmowali w swoich parafiach Akcję Katolicką i jej działalność. W niej bowiem będą mogli znaleźć nie tylko cenną i skuteczną pomoc, lecz także zrozumienie i przyjaźń oraz bogactwo płynące z dzielenia się darami duchowymi każdego członka wspólnoty.

To życzenie, jak również te, które każdy z was nosi w swym sercu, zawierzam wstawiennictwu Maryi, Matki Kościoła, i z serca udzielam wam i wszystkim kapłanom, którzy razem z wami pełnią funkcję asystentów Akcji Katolickiej w Kościele włoskim, mojego Błogosławieństwa Apostolskiego.

Watykan, 19 lutego 2003 r.

opr. mg/mg