Przemówienie powitalne na lotnisku w Bratysławie, podróż do Słowacji, 11.09.2003
W czwartek 11 września Jan Paweł II przybył do Słowacji, gdzie na międzynarodowym lotnisku w Bratysławie powitali go przedstawiciele najwyższych władz kościelnych i państwowych kraju. Przemówienie powitalne wygłosił prezydent Rudolf Schuster, a następnie głos zabrał Ojciec Święty, który podkreślił, że budując społeczeństwo na trwałych wartościach można zapewnić wszystkim pomyślną przyszłość. Papież wyraził również nadzieję, że Słowacja wniesie do zjednoczonej Europy całe bogactwo swojej chrześcijańskiej tradycji.
Panie Prezydencie Republiki, dostojni Przedstawiciele Władz, czcigodni Bracia w biskupstwie, drodzy Bracia i Siostry!
1. Dziękuję Panu Bogu, że pozwala mi po raz trzeci stanąć na umiłowanej ziemi słowackiej. Przybywam jako pielgrzym Ewangelii, by przynieść wszystkim pozdrowienie pokoju i nadziei. Z uszanowaniem zwracam się do pana prezydenta Republiki i dziękuję mu za szlachetne słowa, którymi przywitał mnie w imieniu wszystkich mieszkańców kraju. Pozdrawiam również przedstawicieli władz cywilnych i wojskowych, wdzięczny za wkład wniesiony w zorganizowanie tej mojej podróży apostolskiej.
Sercem obejmuję moich braci biskupów z przewodniczącym Konferencji Episkopatu Františkiem Tondrą, biskupem Spisza, oraz czcigodnym kard. Jánem Chryzostomem Korcem, biskupem Nitry. Serdeczne pozdrowienie w Panu kieruję wreszcie do wszystkich ludzi, którzy na ziemi słowackiej żyją, pracują, cierpią i żywią nadzieję, i upraszam Najwyższego o szczególne błogosławieństwo dla każdego.
2. W świecką i religijną historię Słowacji wpisali się przez swój wkład także odważni i gorliwi świadkowie Ewangelii. Pragnę w tym miejscu złożyć im wszystkim pełen wdzięczności hołd. Myślę oczywiście o czcigodnych braciach z Salonik, świętych Cyrylu i Metodym, apostołach ludów słowiańskich, ale myślę także o innych wielkodusznych sługach Bożych oraz ludziach, którzy wzbogacili te ziemie świadectwem swych cnót. Do nich dołączają teraz bp Wasyl Hopko i s. Zdenka Schelingová, których w przyszłą niedzielę z radością zaliczę w poczet błogosławionych. Wszyscy oni wycisnęli piętno dobra na cywilizacji słowackiej. Historia tej ziemi jawi się zatem jako historia wierności Chrystusowi i Kościołowi.
3. W niedługim czasie wasz kraj stanie się pełnoprawnym członkiem wspólnoty narodów europejskich. Moi drodzy, wnieście w tworzenie tożsamości nowej Europy swój wkład w postaci bogatej tradycji chrześcijańskiej. Nie zadowalajcie się wyłącznie dążeniem do korzyści ekonomicznych. Wielkie bogactwo bowiem może doprowadzić także do wielkiego ubóstwa. Jedynie poprzez budowanie — choć nie bez poświęceń i trudności — społeczeństwa respektującego życie ludzkie we wszystkich jego aspektach, wspierającego rodzinę jako miejsce wzajemnej miłości i rozwoju osoby, zabiegającego o dobro wspólne i wrażliwego na potrzeby najsłabszych, można będzie zagwarantować przyszłość opartą na solidnych podstawach i obfitującą w dobro dla wszystkich.
4. Obecna pielgrzymka zaprowadzi mnie w tych dniach do diecezji Bratysławy-Trnawy, Bańskiej Bystrzycy i Rożniawy. A w tej chwili pragnę uścisnąć — przynajmniej w duchu — wszystkich synów Słowacji, a także przedstawicieli mniejszości narodowych i innych religii. Chciałbym móc spotkać się i porozmawiać ze wszystkimi i z każdym z osobna, odwiedzić każdą rodzinę, przemierzyć waszą piękną ziemię, dotrzeć do wszystkich wspólnot kościelnych tego umiłowanego narodu! Wiedzcie, moi drodzy, że Papież myśli o każdym z was i za wszystkich się modli.
Niech Bóg błogosławi Słowacji i wszystkich was obdarzy pokojem, dobrobytem i pogodnym życiem w braterstwie i wzajemnym zrozumieniu!
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (11-12/2003) and Polish Bishops Conference