Kościół wzywa was do służby prawdzie

Z okazji 50. rocznicy powstania ruchu Cursillos de Cristiandad («Krótkich Kursów Chrześcijaństwa») jego przedstawiciele (ponad 20 tys. osób) przybyli z jubileuszową pielgrzymką do Rzymu. W sobotę 29 lipca o godz. 19 spotkali się na placu św. Piotra z Ojcem Świętym, który wezwał członków ruchu do odważnego podejmowania dzieła nowej ewangelizacji. Jest ona szczególnie potrzebna w czasach współczesnych, gdy ludzie i narody wystawieni są na pokusę zobojętnienia, sekularyzmu i ateizmu. W wygłoszonym przemówieniu Jan Paweł II zwrócił się również do grupy pielgrzymów z Fatimy i z Polski.

Drodzy Bracia i Siostry!

1. Z radością kieruję słowa serdecznego pozdrowienia do każdego z was, którzy przybyliście tutaj z pięciu kontynentów, aby uczestniczyć w trzecim światowym zjeździe (Ultreya) ruchu Cursillos de Cristiandad w roku Wielkiego Jubileuszu. Dziękuję wam za odwiedziny i witam wszystkich.

Witam członków ruchu mówiących po hiszpańsku, przybyłych z Ameryki i z Hiszpanii, pamiętając, że właśnie w Palma de Mallorca narodziło się to apostolskie doświadczenie za sprawą bpa Juana Hervasa, gorliwego pasterza tej kościelnej wspólnoty.

Witam każdego z was i zachęcam, abyście to spotkanie w roku Wielkiego Jubileuszu uczynili czasem odnowionego dążenia do świętości oraz pracy apostolskiej.

Kieruję serdeczne słowa powitania do wszystkich uczestników spotkania mówiących po francusku.

Bardzo serdecznie witam wszystkich, którzy przybyli tutaj z obszaru języka niemieckiego. Niech to święto przyczyni się do umocnienia waszej wiary.

Pozdrawiam też przewodniczącego Światowej Organizacji Cursillos de Cristiandad i dziękuję mu za serdeczne słowa, jakie skierował do mnie w waszym imieniu, przedstawiając działalność apostolską waszego ruchu oraz dobre dzieła, jakich Bóg dokonuje przez was. Pozdrawiam założycieli, animatorów duchowych i przedstawicieli władz ruchu. Wasza obecność, tak różnorodna i radosna, jest świadectwem tego, iż niewielkie ziarno zasiane w Hiszpanii ponad 50 lat temu stało się wielkim drzewem, obfitującym w owoce Ducha. Co więcej, wasz ruch także dziś jest trafną odpowiedzią na pytanie, jakie mój czcigodny poprzednik, papież Paweł VI postawił uczestnikom pierwszego światowego spotkania w Rzymie: «Czy Ewangelia jest jeszcze w stanie przekonać człowieka dojrzałego, (...) żyjącego w kręgu kultury miejskiej albo rolniczej?» (AAS 58, 1966, 503).

Z radością włączam się zatem w wasze dziękczynienie Bogu za wszystko, czego dokonał i nieustannie dokonuje w Kościele poprzez Cursillos de Cristiandad.

Temat obecnego światowego spotkania — «Ewangelizacja środowisk w trzecim tysiącleciu chrześcijaństwa: wyzwanie dla Cursillos de Cristiandad» — jest świadectwem wysiłku, jaki podejmujecie, aby nowymi środkami i z nowym entuzjazmem dzielić się doświadczeniem Chrystusa z ludźmi XXI w. Jest to szczególnie potrzebne w chwili, gdy «całe kraje i narody, w których niegdyś religia i życie chrześcijańskie kwitły i dały początek wspólnocie wiary żywej i dynamicznej, dzisiaj wystawione są na ciężką próbę, (...) wskutek szerzenia się zobojętnienia, sekularyzmu i ateizmu» (Christifideles laici, 34).

2. W obliczu tej sytuacji, która wzywa wierzących do «odtworzenia chrześcijańskiej tkanki społeczności ludzkiej» (tamże), metoda działania stosowana przez Cursillos ma się przyczyniać do przemieniania w duchu chrześcijańskim środowisk ludzkiego życia i pracy poprzez wprowadzanie w nie «nowych ludzi», odnowionych przez spotkanie z Chrystusem. Taki jest cel trzydniowego «krótkiego kursu» chrześcijaństwa, podczas którego zespół kapłanów i świeckich, wspomagany przez modlitwę i ofiary innych członków ruchu, przekazuje podstawowe prawdy chrześcijańskiej wiary, przede wszystkim w sposób «przeżyciowy». Tak przedstawione orędzie Chrystusa prawie zawsze otwiera uczestników cursillo na dar nawrócenia oraz pozwala im głębiej uświadomić sobie znaczenie otrzymanego chrztu i własną misję w Kościele. Czują się oni powołani, aby być proroczym «zaczynem», dodawanym do mąki, aby wszystko się zakwasiło (por. Mt 13, 33), «solą ziemi» i «światłością świata» (Mt 5, 13-14); aby głosić napotykanym ludziom, że tylko w Jezusie Chrystusie jest zbawienie (Dz 4, 12) i że «tajemnica człowieka wyjaśnia się naprawdę dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego» (Gaudium et spes, 22).

3. Drodzy bracia i siostry, bądźcie odważnymi świadkami «służby prawdzie» i pracujcie niestrudzenie, silni «mocą wspólnoty». Opierając się na bogactwie swoich doświadczeń duchowych, które stanowią wasz skarb, podejmujcie wyzwania, jakie nasza epoka stawia przed nową ewangelizacją, i nie lękajcie się udzielać na nie własnej odpowiedzi.

W obliczu kultury, która niejednokrotnie zaprzecza samemu istnieniu obiektywnej prawdy o uniwersalnej wartości i która często utyka na «ruchomych piaskach» nihilizmu (por. Fides et ratio, 5), wierzący powinni zdecydowanie wskazywać Chrystusa jako Drogę, Prawdę i Życie (por. J 14, 6).

Jezus prosi was, którzy wielkodusznie otworzyliście serca na przyjęcie Go, abyście niestrudzenie głosili Jego imię tym, którzy Go jeszcze nie znają. Wzywa was do służby, do służby prawdzie, która nas wyzwala.

Im bardziej wyrazista jest ta «diakonia prawdy» w waszym codziennym życiu, tym większą ma moc przekonywania. Jak przypomina wam modlitwa, odmawiana często przez członków ruchu Cursillos, «Chrystus nie ma rąk, ma tylko nasze ręce, aby zmieniać dzisiejszy świat. Chrystus nie ma stóp, ma tylko nasze stopy, aby prowadzić ten świat ku Niemu. Chrystus nie ma ust, ma tylko nasze usta, aby przemawiać do ludzi».

4. Taki jest wasz apostolat. Realizujcie go zachowując zawsze jedność z Kościołem, bo w taki sposób objawia się «moc wspólnoty», która stanowi jednocześnie styl i samą treść misji Ludu Bożego. Przeciwstawiając się różnym postaciom indywidualizmu, które prowadzą do podziału i rozproszenia sił służących ewangelizacji, starajcie się łączyć swoje działania misyjne z wysiłkami podejmowanymi przez liczne ruchy, jakie Duch Święty wzbudził w Kościele naszych czasów. Zabiegajcie o to, aby na nowo ujawniło się piękno pierwszych wspólnot chrześcijańskich, o których poganie mówili z podziwem: «Patrzcie, jak się miłują!» Bądźcie zawsze posłuszni wskazaniom Magisterium. Żaden charyzmat nie zwalnia bowiem z obowiązku zachowania łączności z pasterzami Kościoła i podporządkowania się im, bo to ich rozeznanie jest gwarancją wierności samemu charyzmatowi. Niech obchody jubileuszowe na nowo wzbudzą w was wierność pierwotnej inspiracji i umocnią waszą więź z Kościołem.

5. «De colores, de colores se visten los campos en la primavera. / De colores, de colores son los pajaritos que vienen de fuera. / De colores, de colores es el arco iris que vemos lucir»...

W czasie cursillo słowa tej popularnej piosenki hiszpańskiej pomagają uczestnikom rozmyślać o wielokształtnym pięknie stworzenia. Spotykając się z Chrystusem, nauczyliście się patrzeć nowymi oczyma na ludzi i na przyrodę, na codzienne wydarzenia i na życie jako takie. Doświadczyliście, że prawdziwe szczęście osiągnąć można tylko idąc za Chrystusem. To doświadczenie indywidualne i wspólnotowe trzeba przekazywać innym. Wielu ludzi naszej epoki, którzy niestety oddalili się od Boga, oczekuje od was światła wiary, które pozwoli im na nowo odkryć barwy życia i uradować się tym, że Bóg ich kocha.

Odwagi! Ultreya! Naprzód! — powtarza wam dzisiaj Następca Piotra. Wpatrujcie się w Maryję, wzór niezłomnej wierności Bogu, i tak jak Ona w każdych okolicznościach pokładajcie ufność w Bogu, Ojcu miłosierdzia, który strzeże waszych kroków na drodze prawdy i miłości.

Tym serdecznym pozdrowieniem ogarniam wszystkich innych zgromadzonych tutaj pielgrzymów, zwłaszcza przybyłych z diecezji Leirii-Fatimy pod przewodnictwem ks. bpa Serafima.

Do pielgrzymów z Fatimy Ojciec Święty powiedział:

Drodzy Bracia i Siostry!

Minęły dwa miesiące od czasu, gdy dane mi było was odwiedzić, cieszyć się waszą serdeczną gościnnością i być świadkiem wielkiej radości, z jaką przyjęliście potwierdzenie przez Kościół świętości dwojga waszych rodaków: błogosławionych Franciszka i Hiacynty Marto. Dzisiaj przyjmuję was jako wybranych przedstawicieli waszego Kościoła lokalnego, którzy składają mi rewizytę: przybywacie do grobu Księcia Apostołów w duchu modlitwy i pokuty, aby prosić o przebaczenie i uzyskać odpust oraz odnowić swą wierność dziełu przebóstwienia ludzkości, które rozpoczęło się dwa tysiące lat temu wraz z narodzinami wcielonego Boga.

Z serca pozdrawiam całą diecezję Leirii-Fatimy, życząc, aby Wielki Jubileusz Wcielenia okazał się dla was wszystkich «rokiem łaski od Pana», jaki niegdyś nastał dzięki Jezusowi i w Jezusie (por. Łk 4, 19-21), abyście mogli ufać niezłomnie w moc Jego orędzia i dzieła zbawienia, miłować wszystkich ofiarną miłością, wynagradzać Bogu za niewdzięczność wielu ludzi, odważnie i konsekwentnie dawać świadectwo wiary we współczesnym społeczeństwie.

Najświętsza Maryja Panna, mistycznie obecna w waszych sanktuariach maryjnych, wśród których wyróżnia się — z woli Jej samej — sanktuarium fatimskie, niech otoczy macierzyńską opieką waszą drogę pokuty i nawrócenia i niech was wspomaga w realizacji waszych postanowień dla dobra waszej diecezji i dla zbawienia świata.

W języku ojczystym Jan Paweł II powiedział:

Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów z Polski, którzy przybyli na to spotkanie. Dziękuję za wasze zaangażowanie w nową ewangelizację, w tworzenie cywilizacji miłości i sprawiedliwości na świecie. Kościół was potrzebuje! Potrzebuje waszej chrześcijańskiej postawy i waszej świętości, aby mogło urzeczywistniać się w świecie wielkie dzieło odkupienia.

Zapewniając was o nieustannej pamięci w modlitwie, z całego serca udzielam wszystkim Apostolskiego Błogosławieństwa jako zadatku obfitych łask Bożych.

opr. mg/mg