Modlitwa duszą ruchu ekumenicznego

W sobotę 19 stycznia 2002 r. w swojej bibliotece prywatnej Jan Paweł II przyjął delegację ekumeniczną Kościołów katolickiego i luterańskiego przybyłą z Finlandii. W spotkaniu uczestniczył m.in. pasterz jedynej w tym kraju diecezji katolickiej — biskup Helsinek Józef Wróbel SCJ. «Chrześcijanie — powiedział w przemówieniu Papież — powinni nieustannie modlić się o jedność, która nie będzie owocem ludzkich wysiłków, ale łaską udzieloną w nieznanym nam czasie i w nieznany sposób».

Drodzy Przyjaciele w Chrystusie!

Cieszę się, że znów mogę powitać delegację ekumeniczną z Finlandii, która przybyła tu z okazji uroczystości św. Henryka, apostoła i patrona waszego kraju. Dzięki miłemu zbiegowi okoliczności wizyta wasza odbywa się w czasie trwania Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan.

Chrześcijanie powinni nieustannie modlić się o jedność, która nie będzie owocem ludzkich wysiłków, ale łaską udzieloną w nieznanym nam czasie i w nieznany sposób. Naszym modlitwom musi towarzyszyć zdecydowana wola głoszenia Ewangelii Jezusa Chrystusa jednym sercem i jednym głosem, «by świat uwierzył» (J 17, 21).

To zadanie wymaga poświęcenia i zaangażowania, czego nie bał się św. Henryk. Głosimy bowiem krzyż Chrystusa i w mocy krzyża złożyliśmy naszą wiarę. Z boku ukrzyżowanego Pana wypływa życiodajny strumień, który uleczy rany podziałów. Także Finlandia potrzebuje Chrystusa. Głębie duszy fińskiej można dostrzec w życiu waszych świętych, a także w budowlach, takich jak katedra w Turku. A któż, jeśli nie Chrystus, zdoła zaspokoić pragnienia rodzące się w tych głębinach?

Przebyliśmy już długi odcinek drogi ekumenicznej i nie wolno nam z niej zawrócić. Kościół katolicki «wszedł nieodwołalnie na drogę ekumenicznych poszukiwań» (Ut unum sint, 3). Utwierdza nas na niej «nadzieja, że będzie nam przewodzić obecność Zmartwychwstałego i niewyczerpana moc Ducha Świętego, zdolnego zsyłać nam nieustannie to, czego nawet się nie spodziewamy» (Novo millennio ineunte, 12).

Duch Święty musi nas prowadzić, krok po kroku, do odkrycia tego, co możemy robić wspólnie, aby przyspieszyć nastanie pełnej i widzialnej komunii wszystkich chrześcijan.

Niech Ten, który «może uczynić nieskończenie więcej niż to, o co my prosimy czy rozumiemy» (Ef 3, 20), wspiera nas w wypełnianiu tego zadania. Amen.

opr. mg/mg