Liczcie zawsze na pomoc łaski Pana

Jan Paweł II

Liczcie zawsze na pomoc łaski Pana

Przesłanie do Konferencji Episkopatu Słowacji. 12 września 2003 — Bańska Bystrzyca

Po Mszy św. w Bańskiej Bystrzycy Ojciec Święty udał się do Wyższego Seminarium Duchownego, gdzie spotkał się z biskupami słowackimi. W przesłaniu, które im przekazał, wezwał pasterzy Kościoła, aby troszczyli się o formację ludzką i duchową alumnów diecezjalnych i zakonnych, a także o los cierpiących, ubogich i bezrobotnych.

Czcigodni Pasterze Kościoła w Słowacji!

1. Z głęboką radością uczestniczę, drodzy bracia w biskupstwie, w tym braterskim spotkaniu z wami. Przypomina nam ono zgromadzenia apostołów wokół Jezusa, podczas krótkich chwil pokrzepiającego odpoczynku, na który pozwalało im nauczanie i działalność apostolska (por. Mk 6, 30-32).

«Ecce quam bonum et quam iucundum habitare fratres in unum — Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają razem» (Ps 133 [132], 1). Wszystkich was ściskam i pozdrawiam w Panu, wyrażając wdzięczność i uznanie Kościoła dla gorliwości, z jaką przewodniczycie powierzonym wam wiernym (por. 1 P 5, 2-3).

Z serca przyłączam się do waszego dziękczynienia, które składacie Panu z okazji 10. rocznicy powstania waszej Konferencji Episkopatu.

2. Kościół Boży w Słowacji, który w mrocznych czasach prześladowań i milczenia dał heroiczne świadectwo wierności Ewangelii, mógł w tych ostatnich latach wznowić działalność i stworzyć niezbędne struktury służące swobodnemu wypełnianiu misji. Pragnę tu wspomnieć m.in. porozumienie podstawowe z Republiką Słowacką podpisane w 2000 r., prace komisji mieszanych ds. innych, szczegółowych porozumień, ustanowienie ordynariatu polowego, otwarcie uniwersytetu katolickiego w Rużomberku, zwiększenie mocy nadawczej Radia Lumen.

3. Realizacji tych przedsięwzięć towarzyszą wysiłki zmierzające do powszechnej odnowy chrześcijaństwa, obejmującej różne wymiary życia. Osiągnięte rezultaty są bardzo pokrzepiające. Wiele osób odkryło w sobie ewangeliczną odwagę i otwarcie wyznaje swą katolicką wiarę, co potwierdziły wyniki spisu ludności przeprowadzonego w 2001 r. Gorliwa praca apostolska podejmowana pod waszym przewodnictwem przez tak wielu kapłanów, zakonników, zakonnic i aktywnych wiernych świeckich przynosi owoce. Chwała Panu Bogu!

Wzywam was, abyście nadal odważnie wypełniali podjęte zadania: niech formacja ludzka i duchowa, połączona z odpowiednim wykształceniem ogólnym będzie przedmiotem szczególnej troski w seminariach i domach zakonnych, aby mogły one dać Kościołowi i światu kapłanów i osoby konsekrowane, którzy będą skromnymi i gorliwymi apostołami Ewangelii. Poprzez modlitwę do «Pana żniwa», uwrażliwianie sumień i mądre duszpasterstwo należy zabiegać o nowy rozkwit powołań kapłańskich i zakonnych. Od tego bowiem zależy przyszłość Kościoła w Słowacji.

Poza tym, czcigodni bracia, z ufnością i mądrością współpracujcie ze świeckimi, których zadaniem jest przepajanie duchem chrześcijańskim spraw doczesnych. Otaczajcie wielką opieką rodzinę — świątynię miłości i życia, głoście jedność i nierozerwalność małżeństwa i brońcie tych wartości. Z miłością patrzcie na młodych, którzy są teraźniejszością i przyszłością Kościoła oraz społeczeństwa. Prowadźcie otwarty dialog ze światem kultury, kierując się przekonaniem, że «wiara i rozum 'mogą okazywać sobie wzajemną pomoc', odgrywając wobec siebie rolę zarówno czynnika krytycznego i oczyszczającego, jak i bodźca skłaniającego do dalszych poszukiwań i głębszej refleksji» (Fides et ratio, 100).

4. Troszczcie się o słabych i ubogich, w których Chrystus chce być rozpoznawany (por. Mt 25, 40). Otaczajcie duszpasterską opieką bezrobotnych i w poczuciu odpowiedzialności za ich ciężki los wzywajcie wszystkie siły społeczne, aby zostało uczynione wszystko co możliwe w celu stworzenia nowych miejsc pracy, w których zwłaszcza ludzie młodzi będą mogli w pełni wykorzystać swoje umiejętności, będące często owocem wielu lat teoretycznych i praktycznych przygotowań.

Dobrze wiecie, jak bardzo szerzenie ogólnoludzkich wartości wspomaga ewangelizację, która zawsze pozostaje podstawowym zadaniem Kościoła. W związku z tym chciałbym wyrazić nadzieję, że synody diecezjalne, zwołane w Bańskiej Bystrzycy i w Koszycach, staną się na pewno skutecznym sposobem ożywienia i rozwoju duszpasterstwa oraz ewangelizacji ludzi naszych czasów.

5. Czcigodni bracia, Papież wie dobrze, że w posłudze biskupa nie brak krzyży i cierni, które często pozostają ukryte w waszych sercach. Wie jednak również, podobnie jak wy, że w tajemniczym zamyśle Opatrzności cierpienia te są gwarancją owocności apostolatu, który dzięki Bożej pomocy wyda obfite plony.

Nie ulegajcie zniechęceniu i rezygnacji w obliczu trudności i zmęczenia. Liczcie zawsze na pomoc łaski Pana, który czyni cuda, również posługując się naszą słabością (por. 2 Kor 12, 9).

Na zakończenie tego naszego spotkania, drodzy bracia, pragnę przeczytać razem z wami końcowy fragment Dyrektorium o posłudze duszpasterskiej biskupów: «Będąc ośrodkiem jednoczącym i ożywiającym diecezję, biskup został ustanowiony, aby bardziej niż inni służył Bogu i Jego ludowi świętemu. Cała jego władza, wszystkie pełnione przez niego funkcje — jeśli są pojmowane i wypełniane zgodnie z Ewangelią — to najwyższa i nieustanna służba, ponieważ wymagają od niego doskonałej miłości, dzięki której jest gotowy oddać swoje życie za braci. Zwłaszcza w przypadku biskupa rozkazywać oznacza posługiwać, przewodzić — służyć, rządzić — kochać; zaszczyt staje się obowiązkiem».

Niech Najświętsza Maryja Panna, czczona w tym kraju jako Bolesna Matka Pana, zachowuje was w swym matczynym sercu i wszystkim wyjedna obfitość Bożych łask.

Wam i waszym wspólnotom z serca błogosławię.

Bańska Bystrzyca, 12 września 2003 r.

opr. mg/mg