Głód zagrożeniem dla pokoju

5 grudnia 2003 r. Jan Paweł II spotkał się w Sali Klementyńskiej z uczestnikami 32. konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). W przemówieniu przestrzegł przed zgubnymi konsekwencjami polityki bezwzględnego pragmatyzmu, która nie licząc się z godnością człowieka, pozostaje obojętna na problem głodu zagrażający pokojowi na świecie.

Panie Przewodniczący, Panie Dyrektorze Generalny, Ekscelencje, Panie i Panowie!

1. Z radością witam szanownych uczestników 32. konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa. Serdecznie pozdrawiam pana Jima Suttona, ministra rolnictwa z Nowej Zelandii, który przewodniczy obecnej sesji, oraz pana Jacques'a Dioufa, dyrektora generalnego. Nasze dzisiejsze spotkanie jest dla mnie okazją, by w imieniu Kościoła katolickiego wyrazić uznanie za ważną służbę, jaką FAO pełni na rzecz całej ludzkości.

Dziś bardziej niż kiedykolwiek potrzeba takiej służby. Głód i niedożywienie, spotęgowane rosnącą nędzą, są poważnym zagrożeniem dla pokojowego współistnienia ludów i narodów. FAO, dzięki swym wysiłkom, by zaradzić problemowi braku pożywienia, nękającemu ogromne obszary naszego globu, przyczynia się w dużej mierze do umacniania pokoju na świecie.

2. Jest oczywiste, że ze względu na ścisłą zależność między głodem a pokojem, decyzje oraz strategie gospodarcze i polityczne muszą być w coraz większej mierze podyktowane dążeniem do globalnej solidarności oraz poszanowaniem fundamentalnych praw człowieka, w tym prawa do należytego wyżywienia. Decyzje przynoszące korzyść nielicznej garstce szczęśliwców, a nie uwzględniające cierpień licznych grup rodziny ludzkiej, podejmowane w imię samego tylko pragmatyzmu, dalekiego od obiektywnych wymogów prawa moralnego, są pogwałceniem godności człowieka. Zgodnie z zasadą pomocniczości poszczególne osoby, grupy społeczne, a także stowarzyszenia obywatelskie, związki wyznaniowe, rządy poszczególnych krajów i instytucje międzynarodowe są zobowiązane do solidarnego budowania wspólnego dobra ludzkości, na miarę swych kompetencji i zasobów.

3. Jestem przekonany, że działania FAO na rzecz ustanowienia Międzynarodowego Przymierza w celu Walki z Głodem zaowocują praktycznymi rozwiązaniami oraz decyzjami politycznymi wynikającymi ze świadomości, że ludzkość jest jedną rodziną. Podobnie jak w każdej rodzinie, należy zatroszczyć się przede wszystkim o tych, którzy są pokrzywdzeni i doświadczają niedostatku. Świat nie może pozostać głuchy na błagania ludzi, którzy proszą o jedzenie potrzebne do przeżycia!

4. Dlatego życzę wam i modlę się, aby niniejsza konferencja pomogła FAO coraz skuteczniej realizować jej szczytne cele i zamiary. Z całego serca proszę Boga, by obdarzył was wszystkich błogosławieństwem mądrości, wytrwałości i pokoju.

opr. mg/mg