Jedność chrześcijan wielkim darem i łaską Boga

Jan Paweł II

JEDNOŚĆ CHRZEŚCIJAN WIELKIM DAREM I ŁASKĄ BOGA

Spotkanie z Katolikosem-Patriarchą i Świętym Synodem. 8 listopada — Mccheta

W poniedziałek 8 listopada o godz. 19 Ojciec Święty nawiedził katedrę patriarchalną Sweti-Cchoweli w Mcchecie. Po przemówieniu Katolikosa-Patriarchy Eliasza II głos zabrał Jan Paweł II, który powiedział, że dzisiaj Duch Święty nakłania chrześcijan do realizacji prośby Chrystusa, «'aby wszyscy stanowili jedno, (...) aby świat uwierzył, że Bóg Go posłał' (por. J 17, 21)».

«Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich — w Chrystusie» (por. Ef 1, 3).

Wasza Świątobliwość, Wielce Błogosławiony Patriarcho!

1. Jest to dla mnie chwila prawdziwie błogosławiona, dar Wszechmogącego Boga — źródła pocieszenia i nadziei, który dziś pozwala mi spotkać się z Katolikosem-Patriarchą i Świętym Synodem apostolskiego Kościoła Gruzji tutaj, w patriarchalnej katedrze Sweti-Cchoweli. Ta historyczna budowla jest symbolem gruzińskiego Kościoła, a przez wieki była ostoją duchową narodu w radosnych i smutnych okresach jego dziejów.

Znaczenie budowli materialnej polega na tym, że mówi nam ona o wyższej rzeczywistości, jaką jest «Boża budowla» (por. 1 Kor 3, 9), wzniesiona «niby z żywych kamieni» (por. 1 P 2, 5). Sprawowana jest tutaj święta liturgia, w której Kościół pielgrzymujący na ziemi daje wyraz duchowej więzi łączącej go w tajemnicy świętych obcowania z Kościołem w niebie. Kamienie i czcigodne ikony tej patriarchalnej katedry mówią nam o świętych i męczennikach waszego kraju, którzy wraz z Maryją, Wielką Bogarodzicą, oraz wszystkimi świętymi przebywają dziś w raju!

Istotnie, zgodnie z niezmienną wiarą Kościoła jedność między tymi, którzy nadal podążają pielgrzymią drogą przez ziemię, a tymi którzy zasnęli w pokoju Chrystusa, umacnia się nieustannie przez wymianę duchowych darów. Dzięki braterskiej trosce świętych w niebie zyskujemy pomoc w naszych słabościach (por. Lumen gentium, 49).

Wasza Świątobliwość!

2. Przychodzą tu na myśl słowa z Listu do Hebrajczyków: «I my zatem mając dokoła siebie takie mnóstwo świadków, odłożywszy wszelki ciężar, [a przede wszystkim] grzech, który nas łatwo zwodzi, winniśmy wytrwale biec w wyznaczonych nam zawodach» (Hbr 12, 1). Nie możemy wątpić, że bieg wyznaczony Kościołowi na progu trzeciego tysiąclecia to zadanie głoszenia współczesnym ludziom Jezusa Chrystusa, Zbawiciela, z takim samym zapałem i przekonaniem, jakie ożywiały w przeszłości wielkich ewangelizatorów. Dziękujemy Bogu za to, że Kościół w Gruzji przez stulecia głosił Dobrą Nowinę z niezłomną wiarą i zawsze dochowywał jej wierności.

Bóg kieruje ludzką historią i uczy nas, jak ją rozumieć. Dzisiaj przed chrześcijanami otwierają się wszędzie nowe horyzonty, zwłaszcza zaś Duch Święty nakłania nas, byśmy dali posłuch prośbie samego Chrystusa: «aby wszyscy stanowili jedno, (...) aby świat uwierzył, że Bóg Go posłał» (por. J 17, 21). Taka przyszłość nigdy nie będzie wyłącznie dziełem nas samych, ale wielkim darem i łaską Boga.

3. Dlatego zawierzam w modlitwie przyszłość naszych Kościołów chwalebnej Maryi zawsze Dziewicy, Jej oblubieńcowi św. Józefowi, św. Andrzejowi i wszystkim świętym apostołom, wszystkim męczennikom i świętym.

Niech świece, które zapaliliśmy dzisiejszego wieczoru, będą symbolem i świadectwem naszego wspólnego pragnienia, aby Chrystus rozjaśniał swoim światłem drogę przed nami, rozpraszając wszelki mrok i ciemność i wskazując drogę do lepszej przyszłości.

Niech Święta Bogarodzica, opiekunka Gruzji, Ta która za sprawą Ducha Świętego wydała na świat Dawcę Życia, okryje płaszczem miłości Kościół w Gruzji. Niech prowadzi Waszą Świątobliwość i jego braci biskupów jako pasterzy ludu powierzonego waszej pieczy, aby mógł z odnowioną wiernością służyć Bogu, który wzywa nas, byśmy byli święci, jak On sam jest święty (por. Kpł 19, 2; Mt 5, 48).

Ojcu wszelkiej pociechy zawierzam tę piękną ziemię, aby dzięki ponownemu odkryciu swego chrześcijańskiego dziedzictwa Gruzja mogła rozwijać się w zgodzie i pomyślności, dla szczęścia swojego ludu oraz dla większej równowagi, współpracy i pokoju w całym regionie.

opr. mg/mg