Szacunek dla życia najsłabszych

Chrześcijański Ośrodek dla Osób Niepełnosprawnych, założony we Francji przez Marie-Hélčne Mathieu, obchodził w 2003 r. 40-lecie powstania. Z tej okazji jego przedstawiciele zorganizowali pielgrzymkę do Rzymu. Jan Paweł II spotkał się z nimi na audiencji w Sali Konsystorza w sobotę 13 listopada 2004 r. i wygłosił do nich przemówienie w języku francuskim. «Wasza działalność — powiedział — jest służbą, a zarazem prawdziwą misją dla dobra osoby ludzkiej i w obronie jej godności».

Drodzy Przyjaciele z Chrześcijańskiego Ośrodka dla Osób Niepełnosprawnych!

1. Z radością witam was wszystkich, którzy przybyliście tu z pielgrzymką wraz z założycielką Marie- -Hélčne Mathieu z okazji 40-lecia waszego stowarzyszenia. Razem z wami pragnę podziękować Bogu za waszą działalność na rzecz niepełnosprawnych i ich rodzin, która ukazuje niezrównaną wartość każdego życia.

Opiekując się ludźmi, którzy cierpią z powodu upośledzenia, przypominacie ludziom współczesnym, że nie można sprowadzić osoby do jej umiejętności i jej roli w życiu gospodarczym, bo została ona stworzona przez Boga, przez Niego umiłowana ze względu na nią samą, a nie ze względu na to, co robi.

Moją serdeczną modlitwą obejmuję również rodziców i tych wszystkich, którzy godzą się przyjąć do siebie osobę niepełnosprawną. Wymaga to wielkich wyrzeczeń, lecz wiem również, że szczęśliwa twarz osoby niepełnosprawnej i uczucie, jakim darzy tych, którzy się nią opiekują, są źródłem wielkiej radości.

2. Wasza działalność jest służbą, a zarazem prawdziwą misją dla dobra osoby ludzkiej i w obronie jej godności, o czym świadczy temat waszej pielgrzymki: «Ty nas wybrałeś do służby w Twej obecności». Pełnicie w Kościele ważną posługę miłości, z życzliwością i współczuciem dla niepełnosprawnych i ich rodzin, które «przyoblekły się w oblicze Chrystusa», jak mówi św. Grzegorz z Nyssy (por. O miłości ku żebrakom).

Wasza działalność jest jednym ze znaków solidarności całej chrześcijańskiej wspólnoty z tymi, którzy są zranieni na ciele i na duszy; przypominacie, że Chrystus przyszedł na świat, aby każdemu człowiekowi dać życie w obfitości i objawić nam, że zbawienie jest przeznaczone dla wszystkich, jak głosił w synagodze w Nazarecie (por. Łk 4, 14-21). Słusznie podkreślił Sobór Watykański II, że «duch ubóstwa i miłosierdzia jest bowiem chwałą i świadectwem Kościoła Chrystusowego» (por. Gaudium et spes, 88).

3. Wasza obecność skłania mnie, bym jeszcze raz skierował do wszystkich ludzi dobrej woli, a zwłaszcza do tych, którzy sprawują rządy i ustanawiają prawa, usilny apel o przebudzenie sumień i humanitarną postawę, aby zapewniono ochronę życiu wszystkich ludzi, a zwłaszcza najsłabszych, najmniejszych i najuboższych, i aby zaprzestano wszelkich działań, które pozbawiają życia bezbronne, poczęte, nie narodzone dzieci, a człowieka czynią panem życia i śmierci. Znieważać najmniejszych znaczy znieważać nasze człowieczeństwo, ponieważ my wszyscy jesteśmy połączeni więzami jednego braterstwa i jednej solidarności.

Matkę Bożą z Lourdes proszę, by was wspierała, gdy wypełniacie swoją misję, i z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa wam oraz wszystkim członkom Chrześcijańskiego Ośrodka dla Osób Niepełnosprawnych, rodzinom i wszystkim, którzy z wami współpracują.

opr. mg/mg