Dzieło misyjne Kościoła wymaga współpracy wszystkich

W dniach 5-12 maja obradowało w Watykanie 114 dyrektorów krajowych Papieskich Dzieł Misyjnych (Dzieła Rozkrzewiania Wiary, Dzieła Świętego Piotra Apostoła, Dziecięctwa Misyjnego i Unii Misyjnej). W czwartek 11 maja uczestnicy spotkania zostali przyjęci na audiencji przez Ojca Świętego. Po przemówieniu kard. Jozefa Tomko, prefekta Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, głos zabrał Jan Paweł II, który zwrócił szczególną uwagę na działalność misyjną Kościoła w krajach, gdzie Ewangelia Chrystusa nie jest jeszcze dobrze znana (misję «ad gentes»).

Księże Kardynale, czcigodni Bracia w biskupstwie, drodzy Dyrektorzy krajowi, Współpracownicy i Współpracownice Papieskich Dzieł Misyjnych!

1. Serdecznie witam każdego z was, a w sposób szczególny kard. Jozefa Tomko, prefekta Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, który wyraził uczucia was wszystkich, i dziękuję mu za uprzejme słowa, jakie do mnie skierował. Pozdrawiam abpa Charles'a Schlecka, sekretarza pomocniczego tejże Kongregacji i przewodniczącego Papieskich Dzieł Misyjnych, a także sekretarzy generalnych czterech Dzieł.

Ze specjalnym pozdrowieniem zwracam się do was, drodzy dyrektorzy krajowi, którzy z kompetencją i zaangażowaniem wypełniacie swoje zadanie, polegające na ożywianiu współpracy misyjnej w waszych ojczyznach. Za waszym pośrednictwem pragnę pozdrowić wszystkich waszych współpracowników i współpracownice, którzy kierując się ewangeliczną wielkodusznością, troszczą się o to, by słowo Boże było głoszone w każdym miejscu i w każdych warunkach na świecie.

2. Dzisiejsze spotkanie odbywa się w czasie i w duchu Wielkiego Jubileuszu, który Kościół powszechny przeżywa bardzo głęboko. W tym szczególnym roku łaski wspólnota chrześcijańska w sposób specjalny doświadcza dobroci Boga, która objawiła się we wcieleniu Syna, a którą Kościół z wdzięcznością głosi wszystkim narodom. Rozbrzmiewają w naszych duszach słowa Apostoła: «Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia» (2 Kor 6, 3).

Obchody Wielkiego Jubileuszu wydają się więc wyjątkowo stosowną okazją, aby skupić uwagę na miłosierdziu, które Bóg Ojciec przez działanie Ducha Świętego ofiarował w Chrystusie całej ludzkości. Wielki Jubileusz jest «głoszeniem zbawienia», które powinno rozbrzmiewać w każdym zakątku ziemi, aby ten, kto je usłyszy, sam z kolei stawał się jego świadkiem i narzędziem zbawienia każdego człowieka. Wszyscy musimy dostrzegać potrzeby licznych owiec pozbawionych pasterza (por. Mk 6, 34), służyć im, by mogły poznać imię Pana i by wyznając je, także i one miały udział w zbawieniu (por. Rz 10, 9).

3. Pragnę tutaj wspomnieć w sposób szczególny tych wszystkich mężczyzn i kobiety, którzy poświęcając się ad vitam misji ad gentes, uczynili z tej działalności rację własnego bytu. Dali oni niezrównany przykład poświęcenia sprawie szerzenia Ewangelii. Dziękuję i błogosławię z serca tym, którzy w sposób dyskretny i skuteczny angażują się w dzieło ożywiania i współpracy w misji. Jest ich wielu. Oprócz kapłanów, osób konsekrowanych — mężczyzn i kobiet, są wśród nich liczni świeccy, indywidualni lub całe rodziny, którzy pragną poświęcić misji kilka lat bądź nawet całe swe życie. Niejednokrotnie przychodzi im głosić Dobrą Nowinę i dawać świadectwo wierze w środowiskach wrogich lub obojętnych. Przekażcie im, drodzy bracia i siostry, wyrazy mojej wdzięczności i moją zachętę, aby wielkodusznie kontynuowali to istotne zadanie misyjne. Bóg, którego hojność jest niedościgniona, potrafi im wynagrodzić.

Wspomnienie świadków wiary XX w., które odbyło się w ubiegłą niedzielę w Koloseum, przypomina nam, że w przypadku misji nierzadko najwyższą próbą jest dar życia aż po śmierć. «Jak zawsze w dziejach chrześcijaństwa wielu jest męczenników, czyli świadków, i są oni niezbędni dla dzieła ewangelizacji. Również w naszej epoce bardzo liczni są biskupi, kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz osoby świeckie, często nieznani bohaterzy, którzy oddają życie, by złożyć świadectwo wierze. Są oni głosicielami i świadkami w pełnym tego słowa znaczeniu» (Redemptoris missio, 45). Składając dzięki Bogu za tych naszych braci i siostry w wierze, módlmy się, aby misyjną pracę Kościoła zawsze ożywiała wielkoduszność.

4. Moi drodzy, zadanie, do którego jesteście wezwani, jest bardzo delikatne: polega ono na pobudzaniu wrażliwości wszystkich chrześcijan. Dążcie zawsze do tego, aby każdy odczuwał pilną potrzebę kontynuowania misji Jezusa, który przed śmiercią powiedział do swoich uczniów: «Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam» (J 20, 22). Przekazujcie tego ducha swoim współpracownikom i wielu ludziom dobrej woli, którzy dzielą z wami tę samą misję Kościoła.

Powołanie do misji jest bowiem nie tylko powinnością każdego ochrzczonego, ale i łaską. Dobrze wiedzą o tym ci, dla których stała się ona dominującym wyborem życiowym. Ten kto jest posłany w imię Kościoła, by głosić Dobrą Nowinę, jest złączony w sposób szczególny z osobą i misją samego Jezusa. Św. Jan pisze: «Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem» (J 17, 18). My zostaliśmy posłani przez Chrystusa na świat!

Na mocy tego powołania i tej misji wy, drodzy dyrektorzy krajowi, w ścisłej współpracy z waszymi prawowitymi pasterzami, jesteście odpowiedzialni za formację i rozbudzanie świadomości misyjnej Ludu Bożego na całym świecie, w poczuciu, że dzieło misyjne dotyczy «wszystkich chrześcijan, wszystkich diecezji i parafii, instytucji i organizacji kościelnych» (Redemptoris missio, 2).

5. Drodzy bracia i siostry, jak wiecie, wasza Kongregacja ustaliła, że obchody Światowego Kongresu Misyjnego 2000 r. odbywać się będą od 18 do 22 października tego roku, kiedy to przypada Światowy Dzień Misyjny. Cieszę się z tej trafnej inicjatywy.

Przygotowanie tego wydarzenia, poprzedzone przez kongresy krajowe, w które włączeni są ludzie odpowiedzialni za Dzieła Papieskie na różnych szczeblach, już teraz wydaje się korzystną okazją do uświadomienia całemu Ludowi Bożemu konieczności podejmowania zadania misyjnego, jakie Pan powierzył każdemu ochrzczonemu.

Ci, którzy będą mogli wziąć udział w tym ważnym spotkaniu, będą rozważać temat: «Jezus — źródło życia dla wszystkich». Z serca życzę, aby to opatrznościowe zgromadzenie przyczyniło się do zdecydowanej odnowy w Kościele wysiłku misyjnego, tak aby z entuzjazmem i odwagą kontynuowane było zawsze aktualne dzieło pierwszej ewangelizacji. Mam również nadzieję, że wasze wielkoduszne zaangażowanie na rzecz misji będzie mogło wydać obfite owoce i wzbudzi liczne powołania ad gentes. Oto cenny wkład, który powinniście włożyć w dzieło nowej ewangelizacji, prowadzone dzisiaj przez Kościół (por. Redemptoris missio, 2), aby dać wszystkim możliwość czerpania obficie ze źródeł żywej wody Ewangelii.

6. Drodzy bracia i siostry, niestrudzenie wypełniajcie nadal to zadanie, którego się podjęliście i któremu poświęcacie swe najlepsze siły, i nie dawajcie się zniechęcić trudnościom ani przeszkodom. Z przekonaniem trwajcie w służbie dziełu misyjnemu Kościoła, a będziecie posłusznymi narzędziami przyczyniającymi się do budowania w świecie cywilizacji miłości.

Powierzając was, waszą działalność i drogie wam osoby Maryi, Gwieździe ewangelizacji, z serca udzielam każdemu z was specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego, obejmując nim z radością wszystkich, którzy wspomagają was w nieustannym trudzie pobudzania, formacji i współpracy misyjnej na każdym kontynencie.

opr. mg/mg