W trosce o wszystkie Kościoły

W dniach 8-15 maja odbywało się w Watykanie zgromadzenie ogólne dyrektorów krajowych Papieskich Dzieł Misyjnych. Tematem obrad, w których brało udział 120 osób, była współpraca misyjna i udział w niej dzieci. W piątek 16 maja uczestnicy Zgromadzenia spotkali się w Sali Klementyńskiej z Janem Pawłem II. Nawiązując do tematyki obrad, Ojciec Święty powiedział, że współpraca misyjna jest niezbędna dla ewangelizacji świata i jest obowiązkiem wszystkich ochrzczonych.

Księże Kardynale, czcigodni Bracia w biskupstwie, drodzy Dyrektorzy Krajowi Papieskich Dzieł Misyjnych!

1. Z radością witam was na tym dorocznym spotkaniu, na które przybyliście z różnych Kościołów świata.

Dziękuję kard. Crescenzio Sepemu, prefektowi Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, który w swoim przemówieniu wyraził uczucia wszystkich zebranych. Ze szczególnym pozdrowieniem zwracam się do przewodniczącego Papieskich Dzieł Misyjnych abpa Malcolma Ranjitha oraz do licznych obecnych tu biskupów. Pozdrawiam także sekretarzy generalnych i członków Rady Najwyższej, których ofiarne zaangażowanie zapewnia dobre funkcjonowanie tych ważnych struktur misyjnej działalności Kościoła.

Moi poprzednicy nadali Dziełom Misyjnym tytuł «Papieskie» i wyznaczyli na ich główną siedzibę Rzym, by w ten sposób zaznaczyć, że są one wyrazem zobowiązania i troski całego Kościoła o wypełnianie jego opera maxima, czyli ewangelizację świata.

2. W Dziełach Misyjnych przejawia się troska Papieża o wszystkie Kościoły (por. 2 Kor 11, 28). Zadaniem Dzieł jest coraz szersze rozbudzanie i wspieranie działalności misyjnej w całym Ludzie Bożym, przede wszystkim przez podtrzymywanie żywego ducha apostolskiego w poszczególnych Kościołach i dokładanie starań, by zaradzić potrzebom tych, które przeżywają trudności. Słusznie zatem noszą miano «Dzieł Papieskich». Zarazem jednak są one również «dziełami biskupimi», jako że w ich strukturach wyraża się i wypełnia zadanie głoszenia Dobrej Nowiny, które Chrystus powierzył kolegium apostolskiemu.

«Skoro Dzieła te zależą od Papieża i całego Kolegium Biskupów, także w zakresie Kościołów partykularnych, słusznie należy się im 'pierwszeństwo, ponieważ są środkiem tak do wpajania katolikom od dzieciństwa ducha prawdziwie powszechnego i misyjnego, jak i do pobudzania do skutecznego zbierania dobrowolnych ofiar na rzecz wszystkich misji, zależnie od ich potrzeb' (Ad gentes, 38). Innym celem Dzieł Misyjnych jest budzenie powołań misyjnych na całe życie, zarówno w Kościołach starych, jak i w młodszych» (Redemptoris missio, 84).

3. Moi drodzy, w całej waszej ważnej działalności misyjnej, która stawia was w samym sercu życia Kościoła, ściśle współpracujecie z Kongregacją ds. Ewangelizacji Narodów, której Papieskie Dzieła Misyjne zostały powierzone, przez co stały się oficjalnym organem powszechnej współpracy misyjnej (por. Pastor Bonus, 85 i 91; Cooperatio missionalis, 3 i 6).

Wszystko to wyraża prawdziwie uniwersalnego i misyjnego ducha Papieskich Dzieł Misyjnych, których głęboko «katolicki» charyzmat zachowujecie i świadczycie o nim swoją modlitwą, działalnością i poświęceniem.

Ten sam duch przebija również z waszych Statutów. Trzeba go starannie strzec i wciąż dostosowywać do zmieniających się wymogów apostolatu. Dlatego też z zadowoleniem przyjąłem wiadomość, że poddajecie odpowiedniej analizie Statuty, aby dostosować je do zmienionych warunków epoki. W związku z tym muszę wyrazić uznanie wam oraz wszystkim, którzy angażują się w tę odnowę, mającą na celu ciągłe udoskonalanie współpracy i właściwe wykorzystywanie środków pomocy dla Kościołów.

4. Przy tej radosnej okazji nie mogę nie wspomnieć przypadającej w tym roku 160. rocznicy powstania Papieskiego Dzieła Świętego Dziecięctwa lub Dziecięctwa Misyjnego. Pragnę przypomnieć i podkreślić znaczenie Dzieła, które prowadzi animację misyjną i uwrażliwia na tę sprawę już od najmłodszych lat. Orędzie, które skierowałem do członków Dzieła w uroczystość Objawienia Pańskiego, wyraża w pełni moje uznanie dla tych «dzieci--misjonarzy». A zatem z wielką radością spotkam się w najbliższym czasie z liczną, pełną życia delegacją dzieci z całego świata, które przybędą do Rzymu, by świętować znaczącą rocznicę ich zasłużonego Dzieła.

W lutym br. miałem też przyjemność przyjąć liczną grupę przedstawicieli Papieskich Dzieł Misyjnych ze Stanów Zjednoczonych, przybyłych wraz ze swym dyrektorem krajowym. Dzięki hojnym ofiarom na rzecz braci w potrzebie Dzieła te są w tym narodzie znakiem prawdziwie uniwersalnej miłości.

5. Pragnę wam przypomnieć, abyście w waszym dziele «współpracy misyjnej» mieli zawsze na uwadze rosnące potrzeby Kościoła w różnych częściach świata. Z powodów praktycznych «wymiana darów» między Kościołami w zakresie pomocy materialnej ostatnio niepokojąco zmalała.

Zachęcam was, abyście nie zrażali się trudnościami. Za przykładem św. Pawła, który zalecał zbieranie «składek», by pomóc Kościołowi w Jerozolimie (por. Rz 15, 25-27), przypominajcie wszystkim, że «współpraca, niezbędna dla ewangelizacji świata, jest prawem-obowiązkiem wszystkich ochrzczonych» (Cooperatio missionalis, 2; Redemptoris missio, 77; por. także KPK, kan. 211, 781).

Zlecajcie zatem wszystkim Kościołom, dawnym i nowym, to niezwykłe zadanie «wspomagania Ewangelii», aby była ona głoszona wszystkim narodom ziemi: «Kościół misyjny oddaje to, co otrzymuje, rozdaje ubogim to, co jego bogatsi członkowie oddają mu wielkodusznie do dyspozycji. (...) 'więcej szczęścia jest w dawaniu, aniżeli w braniu' (Dz 20, 35)» (Redemptoris missio, 81).

6. Moi drodzy, w maju spontanicznie zwracamy się do Maryi, którą wzywamy jako Królową Misji. Trzymajmy mocno w rękach różaniec! Jego odmawianie — jak pokazują dzieje Kościoła — przynosiło zawsze, oprócz wzrostu w wierze, również szczególną opiekę czcicielom Najświętszej Maryi Panny. Pragnę powtórzyć także w tym miejscu słowa zachęty, którą skierowałem do małych członków Dziecięctwa Misyjnego: «Bardzo piękny jest różaniec misyjny: jeden dziesiątek — biały — jest za starą Europę, aby potrafiła na nowo odzyskać tę ewangelizacyjną moc, która dała początek tak wielu Kościołom; dziesiątek żółty jest za Azję, tryskającą życiem i młodością; dziesiątek zielony jest za Afrykę, udręczoną, lecz otwartą na Dobrą Nowinę; dziesiątek czerwony za Amerykę — będącą obietnicą nowych sił misyjnych; dziesiątek niebieski — za Oceanię, która oczekuje na większe rozpowszechnienie Ewangelii» («L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 3/2003, s. 12).

Dzieląc się z wami tymi myślami, zawierzam was wszystkich wspólnej Matce, której — jestem tego pewien — ofiarowujecie nieustannie modlitwy i trudy, pełniąc waszą cenną posługę misyjną. Niech Błogosławieństwo Apostolskie, którego z serca wam udzielani, zjedna wam i waszym współpracownikom obfite wylanie łask niebieskich.

opr. mg/mg