Idźcie na 'areopagi' współczesnej kultury

We wtorek 14 maja w Auli Synodu odbyło się sympozjum zorganizowane z okazji 20-lecia Papieskiej Rady ds. Kultury, powołanej do życia przez Jana Pawła II w 1982 r. W przesłaniu skierowanym z tej okazji do kard. Paula Pouparda Ojciec Święty m.in. zachęcił członków i współpracowników Rady do dalszej pracy, aby głos Stolicy Apostolskiej «mógł docierać na rozmaite 'areopagi' współczesnej kultury».

Księże Kardynale,

Z radością jednoczę się z księdzem kardynałem oraz księdza współpracownikami, z ambasadorami akredytowanymi przy Stolicy Apostolskiej i wszystkimi czcigodnymi gośćmi, przybyłymi na obchody dwudziestej rocznicy utworzenia Papieskiej Rady ds. Kultury.

Od początku mojego pontyfikatu przy każdej okazji podkreślałem, jak ważny jest dialog Kościoła z kulturami. Ma on decydujące znaczenie nie tylko dla nowej ewangelizacji i inkulturacji wiary, lecz także dla kształtowania losów świata i przyszłości ludzkości.

W ciągu minionych dwudziestu lat znacząco zmieniły się sposób myślenia i obyczaje społeczeństw, a postęp techniczny oraz zastosowanie nowoczesnych technologii w zakresie komunikacji wywarły głęboki wpływ na stosunek człowieka do przyrody, do siebie samego oraz do innych ludzi. Także globalizacja, która początkowo dotyczyła sfery ekonomii, obecnie stała się zjawiskiem obejmującym również inne dziedziny życia. W obliczu tych wszystkich przemian kulturowych jak najbardziej trafna wydaje się myśl Ojców Powszechnego Soboru Watykańskiego II, którzy w Konstytucji duszpasterskiej Gaudium et spes podkreślili znaczenie kultury dla pełnego rozwoju człowieka. W odręcznym liście z okazji powołania Papieskiej Rady ds. Kultury napisałem: «Synteza kultury i wiary jest wymaganiem nie tylko kultury, lecz także wiary... Wiara, która nie staje się kulturą, jest wiarą nie w pełni przyjętą, nie w całości przemyślaną, nie przeżytą wiernie» («L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 5/1982, ss. 26-27).

2. Po Soborze na zgromadzeniach Synodu Biskupów często powracała tematyka, którą podejmowałem następnie w posynodalnych adhortacjach apostolskich. Chciałbym w tym miejscu podziękować wspomnianej Papieskiej Radzie, ustanowionej przeze mnie 20 maja 1982 r., za pomoc, jaką mi służyła w dziedzinie tak ważnej dla misyjnej działalności Kościoła.

W r. 1993 połączyłem Papieską Radę ds. Dialogu z Niewierzącymi, powołaną przez mojego czcigodnego poprzednika sługę Bożego Pawła VI, z waszą dykasterią, w przekonaniu, że kultura jest uprzywilejowanym obszarem, pozwalającym zrozumieć sposób myślenia i odczuwania tych ludzi naszych czasów, dla których punktem odniesienia nie jest żadna wiara religijna. Z myślą o tym napisałem wówczas: «Rada zabiega o to, by zbawcze orędzie Ewangelii docierało do współczesnych instytucji naukowych, przejawiających często ducha niewiary i lekceważących religię, i sprzyjało ich coraz szerszemu otwieraniu się na wiarę chrześcijańską, która współtworzy kulturę i naukę oraz stanowi źródło natchnienia dla literatury i sztuki» (motu proprio «Inde a Pontificatus», 25 marca 1993, art. 1; «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 8-9/1993, s. 4).

3. Księże kardynale, korzystając z tej radosnej okazji, pragnę zachęcić Papieską Radę ds. Kultury i wszystkich jej współpracowników do kontynuowania podjętej drogi i dokładania starań, aby głos Stolicy Apostolskiej mógł docierać na rozmaite «areopagi» współczesnej kultury, oraz do podtrzymywania owocnych kontaktów z ludźmi sztuki i nauki, twórcami literatury i filozofii.

Podczas spotkań o charakterze kościelnym oraz międzykulturowym, poświęconych nauce, kulturze i wychowaniu, jak również w ramach organizacji międzynarodowych nieustannie starajcie się dawać świadectwo zainteresowaniu Kościoła owocnym dialogiem Ewangelii Chrystusowej z kulturami oraz czynnemu udziałowi katolików w budowaniu społeczeństwa, w którym coraz większym szacunkiem darzy się człowieka, stworzonego na obraz Boga.

W perspektywie zbliżającego się święta Pięćdziesiątnicy proszę o światło Ducha Bożego dla działalności dykasterii, a księdzu kardynałowi, księdza współpracownikom oraz wszystkim, którzy się tutaj zgromadzili, by uczcić tę radosną rocznicę, z serca udzielam specjalnego Apostolskiego Błogosławieństwa.

Watykan, 13 maja 2002 r.

opr. mg/mg