Pomóżmy chorym na trąd powrócić do zdrowia

Coroczne obchody Światowego Dnia Chorych na Trąd są wielką manifestacją solidarności z braćmi i siostrami dotkniętymi chorobą Hansena — chorobą często pomijaną milczeniem przez środki masowego przekazu, na którą jednak jeszcze w naszych czasach zapada każdego roku ponad 250 tys. osób na świecie, przy czym większość z nich żyje w warunkach nędzy. Według najnowszych szacunków Światowej Organizacji Zdrowia, w 2007 r. było 254 525 nowych przypadków zachorowań na trąd, zaś 212 802 osoby są w trakcie leczenia.

Niestety, choroba ta nie oszczędza dzieci. Według oceny AIFO — Włoskiego Stowarzyszenia Przyjaciół Raoula Follereau (Associazione Italiana Amici di Raoul Follereau), każdego roku na świecie 40 tys. dzieci zapada na trąd, a ok. 12% wszystkich nowych przypadków tej choroby dotyka dzieci poniżej 15 roku życia.

W roku, w którym przypada 20. rocznica przyjęcia Konwencji o Prawach Dziecka, pomny na szczególną miłość Jezusa Chrystusa do dzieci, «do takich bowiem należy królestwo niebieskie» (Mt 19, 14), wzywam przewodniczących organizacji rządowych odpowiedzialnych za projekty i programy ochrony zdrowia w różnych krajach, by poświęcili szczególną uwagę dzieciom chorym na trąd, którym grozi, że ich przyszłość będzie obciążona negatywnymi skutkami tej choroby.

Rodzi to pilną potrzebę, by instytucje publiczne popierały stosowne inicjatywy, służące wprowadzaniu w życie «prawa do życia w jak najlepszym zdrowiu i korzystania z opieki lekarskiej oraz rehabilitacji», które przyznaje dzieciom 24. artykuł Konwencji o Prawach Dziecka.

Niestety, w społeczeństwie utrzymują się jeszcze bezpodstawne, podsycane przez niewiedzę obawy związane z chorobą Hansena. Te obawy są często przyczyną wykluczania chorych na trąd z życia społecznego i często niejako naznaczania ich piętnem, co czyni ich szczególnie bezbronnymi. 56. Światowy Dzień Chorych na Trąd jest więc okazją sprzyjającą temu, by dostarczyć wspólnocie ludzkiej rzetelnych, obszernych i szczegółowych informacji na temat trądu, jego wyniszczających skutków dla organizmu nie poddanego leczeniu, dla rodziny i całego społeczeństwa, oraz by wzbudzić w pojedynczych osobach oraz we wspólnotach ludzkich poczucie obowiązku konkretnej, braterskiej solidarności.

Biorąc przykład z Jezusa Chrystusa, Lekarza ciała i ducha, Kościół zawsze otaczał specjalną troską chorych na trąd. W ciągu wieków zaznaczał swą obecność poprzez zgromadzenia zakonników i zakonnic oraz organizacje opieki zdrowotnej wolontariuszy zrzeszające wiernych świeckich, przyczyniając się w ten sposób zdecydowanie do pełnej integracji społecznej i wspólnotowej tych chorych.

Bł. o. Damian de Veuster, niezmordowany i przykładny apostoł braci i sióstr dotkniętych chorobą Hansena, jest symbolem wszystkich osób konsekrowanych Chrystusowi, które jeszcze dzisiaj ze wszystkich sił zabiegają o integralne zdrowie chorych na trąd we wszystkich częściach świata, poświęcając własne życie tej szlachetnej sprawie.

Podobnie jak bł. Damian zapisują oni jedne z najpiękniejszych stronic misjonarskiej historii Kościoła, wiążąc nierozłącznie ewangelizację z pielęgnacją chorych, głosząc, że odkupienie i zbawcza łaska Jezusa Chrystusa obejmują całego człowieka z jego ludzką kondycją, by go włączyć w Jego chwalebne Zmartwychwstanie.

Oprócz nich w realizację konkretnych inicjatyw solidarności włączają się liczni wolontariusze i ludzie dobrej woli, którzy oddają do dyspozycji instytutów badawczych środki finansowe i inne, by leczenie zmierzające do zwalczenia choroby Hansena było coraz skuteczniejsze. Świat laikatu katolickiego ma swojego bohatera w osobie pomysłodawcy i promotora Światowego Dnia Chorych na Trąd, Raoula Follereau, którego dobroczynne dzieło jest kontynuowane przez nazwane jego imieniem Stowarzyszenie Przyjaciół. Jemu i kontynuatorom jego dzieła należy się szczególne uznanie oraz wdzięczność za rozliczne inicjatywy, które podejmują dla podtrzymania żywego zainteresowania chorymi na chorobę Hansena, uwrażliwiania opinii publicznej i zachęcania pojedynczych osób oraz instytucji do wspierania projektów i partycypowania w zbiórkach środków finansowych.

Piękne i dodające otuchy jest to, że w walce z chorobą Hansena biorą udział stowarzyszenia i organizacje pozarządowe, które nie zważając na różnice religijne, ideologiczne i kulturowe, dążą wspólnie do jednego celu — umożliwienia chorym powrotu do zdrowia, integracji społecznej i dobrego samopoczucia duchowego.

Szczególną wdzięczność jesteśmy wszyscy winni Fundacji Sasakawa za niezastąpiony wkład, jaki od dziesięcioleci wnosi w to dzieło, wspierając finansowo międzynarodowe instytucje prowadzące badania naukowe w dziedzinie leczenia. Zachęcam Fundację Sasakawa do zdecydowanego kontynuowania tej szlachetnej walki, aby oprócz dotychczasowych pozytywnych rezultatów udało się osiągnąć nowe, oznaczające jeszcze większy postęp, dla dobra chorych na trąd oraz ich rodzin.

Osoby dotknięte chorobą Hansena, misjonarzy — zakonników i zakonnice — zaangażowanych w tę posługę oraz pracowników socjalnych i pracowników służby zdrowia, którzy się nimi opiekują, zapewniam o bliskości Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Chorych i Służby Zdrowia, która jest wyrazem troski i zainteresowania, jakimi Kościół otacza chorych i wszystkich, którzy im się poświęcają.

Niepokalana Matko Boga, Salus infirmorum, wypraszaj u Twego Syna Jezusa, Lekarza ciał i dusz, pełne zdrowie dla trędowatych na całym świecie, a tych, którzy się nimi opiekują, obdarz swoim matczynym duchem, który pozwoli im dobrze realizować ich szlachetne dzieło.

opr. mg/mg