Przemówienie podczas spotkania z Janem Pawłem II

Ojcze Święty!

Przed dziesięciu laty, na audiencji 25 marca 1994 r. pozwoliłem sobie powiedzieć Ci, że Niepokalana odniosła zwycięstwo w sercach pewnej liczby młodych ludzi, którzy utworzyli w Domach Maryi wspólnoty, mające za cel duszpasterskie posługiwanie tej Akademii.

Powtarzam te słowa również i dziś — z większą wdzięcznością wobec Pana i Jego najchwalebniejszej Matki — stwierdzając, że nie było daremne ich całkowite oddanie się Maryi w niewolę miłości.

Dziś 12 kapłanów zostaje z różnych tytułów włączonych do diecezji Rzymu jako Kapłańska Wspólnota Synów Krzyża, a 18 dziewic zostaje wpisanych w rzymskie Ordo Virginum.

Wraz z nimi w różnych sanktuariach maryjnych działają małe ogniska rodzin, stawiające sobie za cel wspieranie nowej ewangelizacji.

W sposób szczególny współpracują one z biskupami lokalnymi Lourdes, Fatimy, Loreto i Częstochowy.

Ojcze Święty, w Twoim przykładzie i w Twoim nauczaniu wszyscy członkowie Papieskiej Akademii Niepokalanej znajdują umocnienie i nadzieję, pozwalające im odpowiadać na łaskę, jaką jest powołanie i synowskie zawierzenie woli Ojca. Również oni, Ojcze Święty, pragną być zawsze niestrudzonymi sługami jedności, zgodnie z tym, co niedawno powiedziałeś. Wśród obecnych tutaj osób konsekrowanych, które od długiego już czasu trwają w tej wielkiej tradycji Kościoła, są także najmłodsi z Ośrodka Wychowawczego. Oni w rzymskim Domu Maryi wsłuchują się w głos powołania do kapłaństwa i do życia konsekrowanego w dziewictwie.

Dziękujemy za to, że zechciałeś nas przyjąć i przez swą ojcowską obecność odnowiłeś w nas radość z przynależności do Kościoła.

Eucharystia, Maryja i Papież są naszą jedyną miłością, która staje się żywym słowem w Twej osobie, jaśniejącej miłosierną miłością Jezusa do wszystkich ludzi.

Ojcze Święty, pobłogosław nas, a wraz z nami pobłogosław także te dwie figury Niepokalanej, aby Maryja, jako Królowa Pokoju, zachowała w naszych sercach wierność i miłość.

 Przemówienie Jana Pawła II

opr. mg/mg