Święta Anna wśród lasów

Wybudowana w Niedźwiedziu Wielkopolskim świątynia parafialna znajduje się w miejscu, na którym przed wybuchem II wojny światowej rozpoczęto stawianie kościoła pw. św. Anny przeniesionego z Ostrzeszowa. W jej wnętrzu zobaczymy rzeźbioną w drewnie postać Patronki parafii z córką.

Miejscowości noszących nazwę Niedźwiedź jest kilka w Polsce, między innymi nawet na dalekiej Warmii i Mazurach. Stąd kiedy na mapie szuka się parafii, której świątynię tym razem poznamy, trzeba dodać „Wielkopolski”. Ten nasz Niedźwiedź położony jest wśród pięknych lasów przy drodze krajowej nr 11, około 20 kilometrów na południe od Ostrowa Wielkopolskiego. Parafia pw. św. Anny w Niedźwiedziu znajduje się w dekanacie ostrzeszowskim. Należą do niej miejscowości Bledzianów, Kozły, kilka domów Kuźnik, część Marydołu, kilka domów Korpys i Niedźwiedź Wielkopolski. Obecnie na terenie parafii oprócz kościoła parafialnego znajduje się kaplica filialna pw. Matki Bożej Bolesnej w Bledzianowie, wzniesiona w 1961 roku, która była kiedyś świątynią filialną fary ostrzeszowskiej.

Razem ze św. Anną

Zaczątkiem parafii w Niedźwiedziu Wielkopolskim był utworzony 15 czerwca 1975 roku ośrodek duszpasterski przy wspomnianej przed chwilą kaplicy w Bledzianowie, który objął wtedy miejscowości wydzielone z parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Ostrzeszowie. Duszpasterzem ośrodka duszpasterskiego został mianowany ks. Kazimierz Brdęk. Liturgię sprawowano najpierw w kaplicy w Bledzianowie noszącej wezwanie Matki Bożej Bolesnej i zbudowanej w 1961 roku. Po kilku latach, 1 stycznia 1979 roku, w Niedźwiedziu została erygowana parafia pod wezwaniem św. Anny. Świętą wybrano również na patronkę świątyni parafialnej, taką decyzję podjęto jeszcze przed II wojną światową, kiedy postanowiono o przeniesieniu z Ostrzeszowa kościoła noszącego wezwanie św. Anny.

Obecnie istniejący kościół parafialny pw. św. Anny stoi właśnie na miejscu, na którym w 1939 roku rozpoczęto stawianie drewnianego, ostrzeszowskiego kościoła pod patronatem tej Świętej. Prace te przerwał wybuch II wojny światowej  Jak przeczytałam w jednym z opracowań na temat tej ostrzeszowskiej, niewielkiej świątyni, kiedyś była to kaplica szpitala pw. Świętego Ducha (schroniska dla ubogich i chorych) i cmentarna, ponieważ do 1830 roku wokół tej świątyni znajdował się cmentarz. W jej ołtarzu głównym znajdował się obraz św. Anny, a przy kościele istniało Bractwo św. Anny. Kiedy pod koniec lat 30. władze kościelne zdecydowały, że kościół ma być rozebrany i przeniesiony do Niedźwiedzia, w Ostrzeszowie na miejscu świątyni miał stanąć nowy, murowany kościół filialny parafii farnej. Świątynię św. Anny przewieziono do Niedźwiedzia, ale jak wspomniałam prace przy jego stawianiu przerwał wybuch wojny. Po jej zakończeniu w Niedźwiedziu nie było kościoła i tak trwało do lat 80. XX wieku.

Pomoc parafian

Nową świątynię w Niedźwiedziu rozpoczęto budować na początku czerwca 1980 roku, a 30 sierpnia 1980 roku miało miejsce poświęcenie i wmurowanie kamienia węgielnego. Pochodzi on z fundamentów starego kościoła. Aktu tego dokonał ks. biskup Tadeusz Etter, biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej, do której należała wtedy parafia.

Mieszkańcy bardzo starali się o to, by powstał kościół parafialny. Jeden z nich oddał teren wśród lasów pod jego budowę, inni aktywnie pomagali w jego wznoszeniu, dlatego powstawał szybko. Do końca 1980 roku stanęła żelbetonowa konstrukcja kościoła i ściany. W następnym roku została zrobiona stalowa konstrukcja dachu, a także częściowo drewniana. W 1982 roku zakończone zostały prace zewnętrzne, łącznie z pokryciem dachu kościoła dachówką, a potem jesienią rozpoczęto prace we wnętrzu przy wybijaniu stropu drewnem.

Po raz pierwszy w nowym kościele uroczystość Pierwszej Komunii Świętej odbyła się 8 maja 1983 roku, a od Niedzieli Trójcy Przenajświętszej, 29 maja 1983 roku świątynia na stałe służy wiernym. Wraz z pracami związanymi z kościołem wznoszono nową plebanię, którą oddano do użytku 26 lipca 1983 roku w uroczystość Świętej Anny. Świątynia parafialna została konsekrowana 17 czerwca 2000 roku przez ówczesnego biskupa kaliskiego ks. bpa Stanisława Napierałę.

Odnowione wnętrze

Projektantem kościoła i plebanii był inż. Zygmunt Roszak z Poznania, który też zaprojektował prezbiterium, ławki i konfesjonały. Wykonał je miejscowy stolarz Czesław Jankowski. Płaskorzeźbę Świętej Anny z Maryją, krucyfiks i chrzcielnicę - znajdujące się w prezbiterium, wyrzeźbił Roman Dworak z Rawicza. Nad całością budowy i wystrojem kościoła czuwał pierwszy proboszcz ks. prałat Kazimierz Brdęk.

Od 1 lipca 2017 roku proboszczem parafii jest ks. Waldemar Wiertelak. Po latach okazało się, że kościół wymaga remontu, potrzebna była impregnacja lub wymiana części wyposażenia kościoła, które zostało wyrzeźbione w miękkim drewnie. Odnowiono więc wnętrze świątyni. Wymieniono stacje Drogi krzyżowej na wyrzeźbione w drewnie twardszym. Zawieszono nowoczesne żyrandole, by świątynia została lepiej oświetlona. Parafię czeka jeszcze wymiana drewnianego krzyża i chrzcielnicy, która na razie została poddana impregnacji. W czerwcu zeszłego roku z okazji 45. rocznicy powstania parafii i 20. rocznicy konsekracji kościoła św. Anny ks. bp Łukasz Buzun poświęcił odnowioną świątynię oraz nowe obrazy ukazujące: św. Jana Pawła II  i  Świętego Józefa jako pokłosie Nadzwyczajnego Roku Świętego Józefa w diecezji kaliskiej.

Matka z córką

Teraz przypatrzymy się kościołowi z zewnątrz i wewnątrz. Widać, że posiada nowoczesny kształt architektoniczny. Wzniesiono go w stylu góralskim jako budowlę kamienno-ceglaną, na planie prostokąta i zaopatrzono w dwuspadowy dach. Nad wejściem głównym między dwuspadkowy dach w mozaikę wkomponowano trzy krzyże. Świątynia podobna jest do kościołów w Kaliszkowicach Kaliskich i Mieleszynie.

Jej część prezbiterialna wydzielona została trójstopniowym podestem, a na jej ścianie umieszczono drewnianą płaskorzeźbę przedstawiającą patronkę świątyni i parafii - św. Annę z Matką Bożą. Św. Anna była matką Maryi. Nie wiemy o niej dużo, bo Ewangelie nie przekazały o niej żadnej wiadomości, podobnie o ojcu Maryi — św. Joachimie. Ich imiona są znane jedynie z apokryfów Protoewangelii Jakuba, napisanej około roku 150, z Ewangelii Pseudo-Mateusza z VI wieku oraz z Księgi Narodzenia Maryi z VIII wieku. Najbardziej godny uwagi może być pierwszy z wymienionych apokryfów, gdyż pochodzi z samych początków chrześcijaństwa, stąd może zawierać ziarna prawdy zachowanej przez tradycję. Z nich wiadomo, że św. Anna pochodziła z rodziny kapłańskiej z Betlejem. Od IV wieku do dzisiaj pokazuje się przy Sadzawce Owczej w Jerozolimie miejsce, gdzie stał dom Anny i Joachima. Apokryficzna Protoewangelia Jakuba podaje, że Anna i Joachim byli bezdzietni. Małżonkowie daremnie modlili się i dawali ofiary na świątynię, aby uprosić dziecko. Będąc już w podeszłym wieku Joachim miał udać się na pustkowie i tam przez dni 40 pościć i modlić się. Wtedy zjawił się anioł i zwiastował, że jego prośby zostały wysłuchane, gdyż jego małżonka Anna urodzi dziecko, które będzie radością ziemi. Tak też się stało. Przy narodzinach córki, której według zwyczaju 15 dnia nadano imię Maryja, była najbliższa rodzina. W kościele w Niedźwiedziu św. Anna przedstawiona została wraz z małą Maryją, która stoi jakby przytulona do niej. Widać, że matka z miłością spogląda na swoją córkę.

Tabernakulum i chrzcielnica

Z kolei pod płaskorzeźbą Patronki parafii w prezbiterium umieszczono tabernakulum wykonane w metalu z ozdobną listwą wyrzeźbioną w drewnie. Znajdują się na niej winne grona i kłosy zbóż, symbole Eucharystii. Dalej obok ołtarza głównego zobaczymy duży krzyż z figurą Jezusa, a po jego drugiej stronie drewnianą ambonę. Wyrzeźbiono na niej między innymi księgę Pisma Świętego. Warto też przyjrzeć się drewnianej chrzcielnicy z gołębiami przy misie z wodą święconą, a na dole płomienie ognia. To symbole Ducha Świętego, który zstępuje na każdego, kto przyjmie sakrament chrztu.

Natomiast w prawym ołtarzu bocznym umieszczono obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Tam również znajdują się relikwie św. Jana Pawła II sprowadzone za czasów duszpasterzowania w parafii ks. prałata Kazimierza Brdęka. Przy nich umieszczono napis Totus Tuus, czyli „Cały Twój” — dewizę Jana Pawła II. Drugi boczny ołtarz poświęcony został Miłosierdziu Bożemu. Znajduje się w nim obraz Jezusa Miłosiernego ze słowami „Jezu, ufam Tobie”. Na ścianach nawy głównej umieszczono wspomniane już nowe stacje Drogi krzyżowej oraz obrazy św. Józefa i św. Jana Pawła II. Na koniec dodam jeszcze, że widać jak wnętrze świątyni pięknieje przez lata coraz bardziej dzięki staraniom pierwszego Ks. Proboszcza, który kościół wybudował, a także teraz dzięki obecnemu Proboszczowi i parafianom.

opr. mg/mg