LOT z Papieżem Franciszkiem

Fot. Archiwum prywatne Piotra Błasiaka

Z Piotrem Błasiakiem — wrocławianinem, pracownikiem Polskich Linii Lotniczych LOT — rozmawia ks. Cezary Chwilczyński

KS. CEZARY CHWILCZYŃSKI: — Piotrze, znamy się od lat, znam także Twojego tatę, pilota, i wiem, że latanie to pasja rodzinna. Twój tata pilotował też samoloty podczas pielgrzymek naszego diecezjalnego wrocławskiego Radia Rodzina. Czy mógłbyś opowiedzieć o locie szczególnym, w czasie którego byłeś członkiem załogi samolotu, którym po Światowych Dniach Młodzieży z Krakowa do Rzymu odlatywał papież Franciszek? Latasz niemal codziennie w różne części świata, często w towarzystwie znanych osób, ale to był chyba wyjątkowy rejs w Twoim życiu...

PIOTR BŁASIAK: — To był zdecydowanie wyjątkowy rejs — taki, dla którego lata się przez całe życie. Rzadko ktoś ma okazję lecieć z papieżem. Do tej pory nasz LOT miał szczęście gościć Ojca Świętego na pokładach samolotów dziewięć razy — oczywiście większość to były wizyty św. Jana Pawła II. Ostatnia wizyta papieża Franciszka była dla mnie wyjątkowa, bo miałem okazję być przy Ojcu Świętym, widzieć go z bliska, poczuć, jakim jest wspaniałym, ciepłym człowiekiem. Było to bardzo głębokie duchowe przeżycie, za które będę wdzięczny do końca życia przede wszystkim Bogu, ale i przełożonym, którzy wybrali mnie do tego lotu.

— Jak się zostaje członkiem załogi papieskiego rejsu?

Wyboru dokonuje kierownictwo. Wybiera osoby z doświadczeniem, zaufane. Oprócz mnie na pokładzie samolotu było jeszcze dziesięć innych osób z obsługi. Były też dwie osoby z Biura Ochrony Rządu, szkolone do ochrony bardzo ważnych gości. Mieliśmy trzech wspaniałych pilotów w kokpicie, z legendą polskiego lotnictwa kpt. Jerzym Makulą. Przygotowanie takiego rejsu jest bardzo skomplikowane i pracochłonne. Aby ten rejs mógł się odbyć bez żadnych zakłóceń, drugi Dreamliner czekał w gotowości na lotnisku w Warszawie, by w razie jakichkolwiek trudności móc podstawić maszynę zastępczą.

— Na ile wcześniej załoga dowiedziała się, że będzie lecieć z Papieżem?

Plany lotów dostajemy na dwa tygodnie przed nowym miesiącem, więc plan na lipiec zobaczyłem w połowie czerwca. Na początku nie zdawałem sobie sprawy, że to jest tak ważny rejs, widziałem tylko jakiś czarter z Krakowa do Rzymu, ale nie skojarzyłem tego z wizytą papieża Franciszka. O tym, że to jest ten rejs, dowiedziałem się 7 lipca od koleżanki, która uświadomiła mi, że to będzie papieski lot.

— Czy przygotowywaliście się jakoś specjalnie do tego rejsu?

Mieliśmy specjalne szkolenie, cały lot miał swój scenariusz. Dostaliśmy materiały związane z tym, co będziemy podawać Papieżowi, jak będzie wyglądała obsługa. Także samolot został odpowiednio przygotowany. Serwis, na którym podawaliśmy Franciszkowi posiłki, został specjalnie zrobiony z polskiej porcelany. Na ścianach były herb papieski i nasze godło narodowe, na zagłówkach foteli — herb papieski. W pierwszym rzędzie klasy biznes, w którym siedział Papież, przygotowana została także piękna kompozycja kwiatowa. I był to rejs najnowszym samolotem — Boeingiem 787. Kpt. Jerzy Makula wręczył Papieżowi pamiątkowy model samolotu Polskich Linii Lotniczych LOT.

— Papież nigdy nie leci, oczywiście, sam, towarzyszą mu świta papieska i kilkudziesięciu dziennikarzy. To wymagający pasażerowie?

W rejsie papieskim leciało łącznie 98 pasażerów. Świta papieska siedziała razem z Ojcem Świętym, a dziennikarze — w kabinie ekonomicznej, ale jedli dokładnie to samo, co Franciszek. Na pokładzie samolotu panowała bardzo dobra i życzliwa atmosfera. Ojciec Święty wybrał z menu lekkostrawny posiłek. 
Był taki moment, w którym każdy z członków załogi mógł sobie zrobić zdjęcie z Franciszkiem. Ta wyjątkowa chwila nastąpiła niedługo po starcie. Każdy z nas miał okazję usiąść obok Papieża i zrobić indywidualne zdjęcie. Był też czas na chwilę rozmowy, uściśnięcie ręki. Ja poprosiłem o papieskie błogosławieństwo dla mojej żony. To było niezwykłe przeżycie.

— Od kiedy trwa Twoja przygoda z lotnictwem?

Chyba od kołyski, bo tata od zawsze zabierał mnie na lotniska klubowe. Mój tata Stanisław jest pilotem, dziś już emerytowanym. Latał na różnych modelach samolotów, także na boeingach. I to on zaraził mnie lotnictwem. Sam przez jakiś czas byłem pilotem szybowcowym, przestałem siadać za sterami z powodu problemów zdrowotnych. Ale pozostałem w lotnictwie, jest to bardzo ciekawa praca. Ciągle zmieniająca się rzeczywistość, zmieniający się ludzie, miejsca na całym świecie, które odwiedzam — nie ma tutaj rutyny i nudy, które w innych zawodach czasem się pojawiają.

— Mieszkasz we Wrocławiu, ale latasz z Warszawy, Krakowa do miejsc praktycznie na całym świecie. Jak wygląda Twoje codzienne życie?

Codzienne życie jest na pewno zabiegane i mam mniej czasu dla rodziny, niż powinienem. Jeżeli jest pogoda, nie ma żadnych usterek, to po prostu lecę z Wrocławia do Warszawy — do pracy. Każdy rejs w inną część świata. Walizki mam praktycznie cały czas spakowane w domu, tylko czasem przepakowywane. Minimalizuję bagaż, jak mogę.

— Wolisz latać w dalsze rejsy kontynentalne czy raczej europejskie?

Z mojego punktu widzenia dla osoby, która mieszka we Wrocławiu i dolatuje do pracy np. w Warszawie, lepsze są dalekie rejsy, po których mam przymusowe dwa dni wolnego. Jest wtedy więcej czasu dla rodziny. Obecnie mam dwa takie rejsy w miesiącu, a reszta to te krótkodystansowe, kiedy wychodzę z domu wcześnie rano, a wracam późnym wieczorem.

— Czy pamiętasz inne wyjątkowe, nietypowe rejsy oprócz tego papieskiego?

Na pewno są to rejsy w okresie świątecznym — w czasie Bożego Narodzenia czy Wielkanocy. Także rejsy w najdalsze zakątki świata — od zeszłego roku latam np. do Japonii i to, jak dotąd, jest mój najdalszy rejs.

* * *

Ks. Cezary Chwilczyński 
Redaktor edycji wrocławskiej „Niedzieli”, dyrektor katolickiego Radia Rodzina we Wrocławiu, były pracownik Polskich Linii Lotniczych LOT

* * *

Rejsy Papieskie PLL LOT

ze św. Janem Pawłem II: 
10 czerwca 1979 r. Kraków — Rzym, Tu-134A, kpt. Waldemar Kwiatkowski 
23 czerwca 1983 r. Kraków — Rzym, Ił-62, kpt. Tomasz Smolicz 
14 czerwca 1987 r. Warszawa — Rzym, Tu-154M, kpt. Józef Cierniak 
16 sierpnia 1991 r. Kraków — Budapeszt, Tu-154M, kpt. Józef Byrdy 
10 czerwca 1997 r. Kraków — Rzym, Boeing 737, kpt. Andrzej Czubiński 
17 czerwca 1999 r. Kraków — Rzym, Boeing 737, kpt. Antoni Zeman 
19 sierpnia 2002 r. Kraków — Rzym, Boeing 737, kpt. Alojzy Bylok

z Benedyktem XVI: 
28 maja 2006 r. Kraków — Rzym, Boeing 737, kpt. Zbigniew Niżnik

z Franciszkiem: 
31 lipca 2016 r. Kraków — Rzym, Boeing 787 Dreamliner, kpt. Jerzy Makula

* * *

97 lat temu, kiedy pierwsze samoloty wzbijały się w przestworza, papież Benedykt XV ogłosił patronką lotników Matkę Bożą Loretańską. Podczas wizyty w sanktuarium maryjnym w Loreto 8 września 1979 r. przypomniał o tym św. Jan Paweł II, mówiąc: „Samoloty przemierzające przestworza poprzez rozległe przestrzenie świata głoszą chwałę Twojego imienia, a ludziom ułatwiają ich pracowitą działalność. Niech piloci i technicy oraz cała służba pomocnicza z Twoim błogosławieństwem roztropnie i mądrze wypełniają swoje obowiązki, tak by wszyscy, którzy odbywają podróże samolotami, szczęśliwie docierali do celu swego przeznaczenia”.

* * *

Modlitwa W Intencji Lotników

Gdy chodziłeś, Panie, 
po ziemi, 
nie było jeszcze samolotów. 
Kazałeś nam patrzeć 
na ptaki niebieskie. 
Człowiek patrzył dobrze 
i nauczył się latać w powietrzu 
szybciej i dalej niż ptaki. 
Dziękujemy Ci, 
że pozwalasz nam 
podpatrywać tajemnice, 
które zostawiłeś w świecie, 
że kazałeś nam czynić 
sobie ziemię poddaną. 
Dziękujemy Ci 
za dobrych lotników. 
Pozwól im odczuć, 
jak piękne jest niebo, 
a gdy wrócą na ziemię, 
niech zatęsknią za tym, 
co jest na górze.

opr. mg/mg