25
kwietnia
wtorek
Święto św. Marka, ewangelisty
Rok liturgiczny: A/I
Pierwsze czytanie:
1 P 5, 5b-14
Psalm responsoryjny:
Ps 89, 2-3. 6-7. 16-17 (R.: por. 2a)
Werset przed Ewangelią:
1 Kor 1, 23-24
Ewangelia:
Mk 16, 15-20

Patroni:

Liturgia na dzień 2023-04-25:

Pierwsze czytanie

1 P 5, 5b-14
Czytanie z Pierwszego listu świętego Piotra Apostoła

Najmilsi:

Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was.

Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu. Wiecie, że te same cierpienia ponoszą wasi bracia na świecie. A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje. Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.

Krótko, jak mi się wydaje, wam napisałem przy pomocy Sylwana, wiernego brata, upominając i stwierdzając, że taka jest prawdziwa łaska Boża, w której trwajcie.

Pozdrawia was ta, która jest w Babilonie razem z wami wybrana, oraz Marek, mój syn. Pozdrówcie się wzajemnym pocałunkiem miłości.

Pokój wam wszystkim, którzy trwacie w Chrystusie.

Psalm responsoryjny

Ps 89, 2-3. 6-7. 16-17 (R.: por. 2a)
Będę na wieki sławił łaski Pana
Albo: Alleluja

Będę na wieki śpiewał o łasce Pana, *
moimi ustami Twą wierność będę głosił
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś:
«Na wieki ugruntowana jest łaska», *
utrwaliłeś swoją wierność w niebiosach.

Będę na wieki sławił łaski Pana
Albo: Alleluja

Niebiosa wysławiają cuda Twoje, Panie, *
i Twoją wierność w zgromadzeniu świętych.
Bo któż na obłokach będzie równy Panu, *
kto z synów Bożych będzie doń podobny?

Będę na wieki sławił łaski Pana
Albo: Alleluja

Błogosławiony lud, który umie się cieszyć *
i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności.
Cieszą się zawsze Twym imieniem, *
wywyższa ich Twoja sprawiedliwość.

Będę na wieki sławił łaski Pana
Albo: Alleluja

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

1 Kor 1, 23-24
Alleluja, alleluja, alleluja

My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego,
który jest mocą i mądrością Bożą.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Mk 16, 15-20
Słowa Ewangelii według świętego Marka

Jezus ukazawszy się Jedenastu powiedział do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie».

Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Z potrzeby serca

ks. Janusz Chyła ks. Janusz Chyła

W centrum dzisiejszej Ewangelii są słowa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony”. Zapisał je i zrealizował św. Marek, ewangelista. Są one skierowane także do nas.

Skutecznie iść i głosić Ewangelię może tylko ten, kto sam poznał Jezusa Chrystusa i uwierzył Jemu. A wierzyć – jak naucza papież Franciszek w encyklice Lumen fidei – to zmienić punkt widzenia z subiektywnego na obiektywny, z osobistego na Boży. „Wiara nie tylko patrzy na Jezusa, ale patrzy z punktu widzenia Jezusa, Jego oczami: jest uczestnictwem w Jego sposobie patrzenia”.

Zakochani nie mówią o miłości, kierując się powinnością, ale dlatego, że inaczej nie potrafią. Mają potrzebę dzielenia się szczęściem. Odnosi się to również do głosicieli Ewangelii. Zachwyt Jezusem i Jego Ewangelią skutkują wewnętrzną potrzebą dawania świadectwa.