Liturgia na dzień 2024-06-29:

Pierwsze czytanie

Dz 3, 1-10

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Gdy Piotr i Jan wchodzili do świątyni na modlitwę o godzinie dziewiątej, wnoszono właśnie pewnego człowieka, chromego od urodzenia. Kładziono go codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby wstępujących do świątyni prosił o jałmużnę. Ten, zobaczywszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił ich o jałmużnę.

Lecz Piotr wraz z Janem przypatrzywszy mu się powiedzieli: „Spójrz na nas”. A on patrzył na nich, oczekując od nich jałmużny. Piotr powiedział: „Nie mam srebra ani złota, ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!” I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. Natychmiast też odzyskał władzę w nogach i stopach. Zerwał się i stanął na nogach, skacząc i wielbiąc Boga.

A cały lud zobaczył go chodzącego i chwalącego Boga. I rozpoznawali w nim tego człowieka, który siadał przy Pięknej Bramie świątyni, aby żebrać, i ogarnęło ich zdumienie i zachwyt z powodu tego, co go spotkało.

Psalm responsoryjny

Ps 19, 2-3. 4-5 (R.: 5a)

Po całej ziemi ich głos się rozchodzi
Albo: Alleluja

Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy przekazuje wiadomość.

Po całej ziemi ich głos się rozchodzi
Albo: Alleluja

Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano;
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce ziemi.

Po całej ziemi ich głos się rozchodzi
Albo: Alleluja

Drugie czytanie

Ga 1, 11-20

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów

Oświadczam wam, bracia, że głoszona przeze mnie Ewangelia nie jest wymysłem ludzkim. Nie otrzymałem jej bowiem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus. Słyszeliście przecież o moim postępowaniu ongiś, gdy jeszcze wyznawałem judaizm, jak z niezwykłą gorliwością zwalczałem Kościół Boży i usiłowałem go zniszczyć, jak w żarliwości o judaizm przewyższałem wielu moich rówieśników z mego narodu, jak byłem szczególnie wielkim zapaleńcem w zachowywaniu tradycji moich przodków.

Gdy jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie jeszcze w łonie matki mojej i powołał łaską swoją, aby objawić Syna swego we mnie, bym Ewangelię o Nim głosił poganom, natychmiast, nie radząc się ciała i krwi ani nie udając się do Jerozolimy, do tych, którzy Apostołami stali się pierwej niż ja, skierowałem się do Arabii, a później znowu wróciłem do Damaszku.

Następnie, trzy lata później, udałem się do Jerozolimy dla zapoznania się z Kefasem, zatrzymując się u niego tylko piętnaście dni. Spośród zaś innych, którzy należą do grona Apostołów, widziałem jedynie Jakuba, brata Pańskiego. A Bóg jest mi świadkiem, że w tym, co tu do wąs piszę, nie kłamię.

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

J 21, 17d

Alleluja, alleluja, alleluja

Panie, Ty wiesz wszystko,
Ty wiesz, że Cię kocham.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

J 21, 15-19

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Gdy Jezus ukazał się swoim uczniom i spożył z nimi śniadanie, rzekł do Szymona Piotra: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?”

Odpowiedział Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”.

Rzekł do niego: „Paś baranki moje”.

I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?”

Odparł Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”.

Rzekł do niego: „Paś owce moje”.

Powiedział mu po raz trzeci: „Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?”

Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: „Czy kochasz Mnie?” I rzekł do Niego: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”.

Rzekł do niego Jezus: „Paś owce moje.

Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz”.

To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: „Pójdź za Mną!”

Homilie

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Jezusowe pytania i nasze odpowiedzi

ks. Janusz Chyła ks. Janusz Chyła

Schvetza / pexels.com

Dzisiaj w uroczystość Piotra i Pawła jesteśmy świadkami dialogu Jezusa z uczniami w okolicach Cezarei Filipowej. To swoisty egzamin ze znajomości Jezusa. Ale skoro i my należymy do Jego uczniów, to na zadane pytania także mamy odpowiedzieć. Jezus zatem nie tyle pyta, za kogo ludzie kiedyś Go uważali, ale za kogo uważają Go dziś. Odpowiedź można udzielić badając opinię publiczną na temat Jezusa. Ważniejsze jest drugie pytanie: "a wy, za kogo mnie uważacie?" Nie wystarczy odpowiedzieć teoretycznie, nawet jeśli użyjemy prawdziwej katechizmowej definicji. Ta odpowiedź wymaga zaangażowania osobistego.

Kim jest dla mnie Jezus? Piotr udzielił odpowiedział w imieniu własnym oraz apostołów: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego". Jezus stwierdził, że to nie jest odpowiedź z pochodząca od samego Piotra. Ojciec mu to objawił. A kim jest dla mnie Jezus Chrystus? Czy Go znam, czy autentycznie spotkałem Go w moim życiu?

Łatwo przyznać się do Jezusa, kiedy jesteśmy we wspólnocie z innymi, z tymi którzy mają taki sam, albo przynajmniej podobny system wartości. Trudniej jest wyznać wiarę, gdy jesteśmy sami. Również tego doświadczył apostoł Piotr, kiedy w Wielki Piątek był pytany o znajomość z Jezusem. Wtedy trzykrotnie zaparł się Mistrza. Jezus Chrystus nigdy z człowieka nie rezygnuje. Nie zrezygnował z Piotra. Później także zawalczył o zbawienie Szawła, którego życiowy przełom zaczął się od osobistego spotkania ze Zmartwychwstałym Panem.

Jezus dziś nam zadaje pytanie: Kim jestem dla ciebie? Nie wystarczy, aby umysł zaangażował się w udzielenie odpowiedzi. Potrzeba serca i życia. Nie wystarczy znać Chrystusa po imieniu, ale trzeba Go jeszcze pokochać. "Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham" - taka była odpowiedź Piotra na pytanie Jezusa o miłość? Paweł odpowiedział podobnie. Obydwaj Apostołowie potwierdzili swoje odpowiedzi oddając życie za Jezusa.