6
lutego
czwartek
Wspomnienie świętych męczenników Pawła Miki i Towarzyszy
Rok liturgiczny: C/I
Pierwsze czytanie:
Hbr 12, 18-19. 21-24
Psalm responsoryjny:
Ps 48
Werset przed Ewangelią:
Mk 1, 15
Ewangelia:
Mk 6, 7-13

Patroni:

Liturgia na dzień 2025-02-06:

Pierwsze czytanie

Hbr 12, 18-19. 21-24
Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:

Nie przyszliście do namacalnego i płonącego ognia, do mgły, do ciemności i burzy ani też do grzmiących trąb i do takiego dźwięku słów, iż wszyscy, którzy go usłyszeli, prosili, aby do nich nie mówił. A tak straszne było to zjawisko, iż Mojżesz powiedział: «Zatrwożony jestem i drżę».

Wy natomiast przyszliście do góry Syjon, do miasta Boga żywego – Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zgromadzenie, i do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów ludzi sprawiedliwych, którzy już doszli do celu, do Pośrednika Nowego Testamentu – Jezusa, do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż krew Abla.

Psalm responsoryjny

Ps 48
Ps 48 (47), 2-3b. 3c-4. 9. 10-11 (R.: por. 10)
W swojej świątyni łaskę okazałeś

Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały *
w mieście Boga naszego.
Święta Jego góra, wspaniałe wzniesienie, *
radością jest całej ziemi.

W swojej świątyni łaskę okazałeś

Góra Syjon, kres północy, *
jest miastem wielkiego Króla.
Bóg w zamkach swoich *
okazał się obroną.

W swojej świątyni łaskę okazałeś

Co słyszeliśmy, to zobaczyliśmy *
w mieście Pana Zastępów,
w mieście naszego Boga. *
Bóg je umacnia na wieki.

W swojej świątyni łaskę okazałeś

Rozważamy, Boże, łaskawość Twoją *
we wnętrzu Twojej świątyni.
Jak imię Twe, Boże, †
tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. *
Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.

W swojej świątyni łaskę okazałeś

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Mk 1, 15

Alleluja, alleluja, alleluja

Bliskie jest królestwo Boże.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Mk 6, 7-13

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien».

I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich».

Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Misja bez zabezpieczeń

ks. Przemysław Krakowczyk ks. Przemysław Krakowczyk

Misja bez zabezpieczeń  

Jezus posyła Dwunastu, aby głosili Dobrą Nowinę i dokonywali dzieł duchowego uwolnienia oraz uzdrowienia. Istotnym elementem tej misji jest całkowita ufność w Bożą Opatrzność – uczniowie mają iść bez nadmiernych zabezpieczeń, polegając wyłącznie na Bożej trosce i gościnności tych, do których zostali posłani. To uczy ich pokory oraz przypomina, że skuteczność ewangelizacji nie wynika z zasobów materialnych, ale z mocy samego Boga.

Słowa o strząsaniu prochu z nóg stanowią wyraźne ostrzeżenie dla tych, którzy odrzucają orędzie Ewangelii. Nie jest to akt gniewu, ale symboliczne ukazanie odpowiedzialności człowieka za własny wybór – przyjęcie lub odrzucenie Bożego zaproszenia.

Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam, że chrześcijaństwo nie jest samotną wędrówką – Jezus wysyła uczniów po dwóch, aby wzajemnie się wspierali i razem świadczyli o prawdzie. Ewangelizacja rodzi się w sercu wspólnoty i nie jest indywidualnym dziełem, ale misją całego Kościoła.