z multimediami.
święci Lucian i Marcian, św. Bean, św. Rusticus z Narbonne, św. Eata, św. Cedd.
Pierwsze czytanie
Ef 4, 32 – 5, 8
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni. Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg wam przebaczył w Chrystusie.
Bądźcie więc naśladowcami Boga, jako dzieci umiłowane, i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na woń miłą Bogu.
O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości niechaj nawet mowy nie będzie wśród was, jak przystoi świętym, ani o tym, co haniebne, ani niedorzecznego gadania lub nieprzyzwoitych żartów, bo to wszystko jest niestosowne. Raczej winno być wdzięczne usposobienie.
O tym bowiem bądźcie przekonani, że żaden rozpustnik ani nieczysty, ani chciwiec – to jest bałwochwalca – nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga. Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo przez te grzechy nadchodzi gniew Boży na synów buntu. Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego!
Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości.
Psalm responsoryjny
Ps 1, 1-2. 3. 4 i 6 (R.: por. Ef 5, 1)
Jak dobre dzieci, naśladujmy Boga
Szczęśliwy człowiek, który nie idzie za radą występnych, †
nie wchodzi na drogę grzeszników *
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie *
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
Jak dobre dzieci, naśladujmy Boga
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, *
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną, *
a wszystko, co czyni, jest udane.
Jak dobre dzieci, naśladujmy Boga
Co innego grzesznicy: *
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem droga sprawiedliwych jest Panu znana, *
a droga występnych zaginie.
Jak dobre dzieci, naśladujmy Boga
Werset przed Ewangelią (Alleluja)
J 17, 17ba
Alleluja, alleluja, alleluja
Słowo Twoje, Panie, jest prawdą,
uświęć nas w prawdzie.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia
Łk 13,10-17
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować.
Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: «Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy». Położył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga.
Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus uzdrowił w szabat, rzekł do ludu: «Jest sześć dni, w które należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu!»
Pan mu odpowiedział: «Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A owej córki Abrahama, którą Szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, czy nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu?»
Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.
ks. Mirosław Matuszny
Temat: Reglamentowane miłosierdzie
Papież Franciszek wiele razy powtarza słowa o „czystej Ewangelii”. Namawia, aby brać ją do ręki i czytając wcielać w życie z całą stanowczością jej radykalizmu. Dzisiejsza liturgia słowa pokazuje nam, jak Zbawiciel rozumiał miłosierdzie i jak w czystej formie je stosował. Izraelici brali bardzo dosłownie słowa Prawa dotyczące szabatu. Nie do zaakceptowania było wykonywanie czynności, które mogły by naruszyć spoczynek dnia sobotniego. Wszak sam Najwyższy nakazał świętować dzień święty. Jezus jednak przychodzi z pomocą tym, którzy jej potrzebują nie czekając na kolejny dzień. Wie doskonale, jakie to wzbudzi reakcje u Jego adwersarzy, a jednak decyduje stanąć po stronie Prawdy i Dobra.
Zaskakująca jest jednak nie tyle motywacja Mistrza z Nazaretu, co sposób jej uzmysłowienia tym, którzy postawili się po przeciwnej stronie. Oto sami zdecydowali by się na naruszenie spoczynku dnia sobotniego, gdyby pomocy potrzebowało ich zwierzę. Jednak odmawiają tej pomocy ludziom, dla który Jezus był jedyną nadzieją. To wręcz niewiarygodne, jak dobra doczesne mogą człowiekowi przysłonić prawdziwe dobro. Jezus jednak nie zamierza poddawać się presji hipokrytów. Czyni cud, wywołując wściekłość tych, którzy nie z miłości do Boga przestrzegali w sposób zewnętrzny przykazań, ale dla własnych korzyści. Z tej manifestacji uczynili sposób własnego życia i wpływania na opinię ludu.
Miłosierdzie jakie przynosi nam Jezus nie jest reglamentowane. On nie zatrzymuje się ani przed tzw. opinią publiczną ani przed naszymi wyobrażeniami o Mesjaszu. On daje nam Siebie za nasze grzechy. Do końca. Nasze zło wykupuje ofiarą na Golgocie. Na pomoc z niebios nie musimy już czekać przez całe lata naszego życia. Ten, Który ma moc uzdrawiać, ma moc także odpuszczać grzechy. Dlatego ów konflikt o przestrzeganie szabatu jest tylko szczytem góry lodowej. Jezus przynosi Nowe i Wieczne Przymierze, Nowe Przykazanie, które zupełnie zmienia interpretację Prawa Mojżeszowego. Nadaje mu nowy sens i zmienia nasz sposób patrzenia na Boga i człowieka. Tymczasem faryzeusze i uczeni w Piśmie nie są w stanie ani tego zrozumieć, ani zaakceptować.
SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Kiedy dobrze przyjrzymy się sytuacji dokoła nas, szybko zorientujemy się, że dziś również mamy po wielokroć do czynienia z reglamentowanym miłosierdziem. Wielu się na nie powołuje, ale jedynie w sprzyjających sobie okolicznościach. Jezus jednak przynosi nam prawdziwe miłosierdzie. Trzeba tylko żałować za grzechy i nawrócić się. Jednak wielu próbuje to miłosierdzie tłumaczyć na opak. Interpretować je jako bierność w kwestiach fundamentalnych, jako przyzwolenie na grzech, w tym grzech społeczny, jako usankcjonowanie nieprawości, która nigdy nie jest ani „mniejszym złem” ani kompromisem. Miłosierdzie Jezusa jest jednak nielimitowane i zarazem nieograniczone. Ofiarowane jest nam wszystkim, tylko a zarazem aż za cenę odwrócenia się od zła.
PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy pragnę miłosierdzia i czynię miłosierdzie?
