z multimediami.
św. Wawrzyniec z Brindisi dr Kościoła*, św. Wiktor z Marsylii, św. Arbogastes, św. Praxedes, św. Apolinary bp i męcz.*
Pierwsze czytanie
Rdz 18, 1-10a
Czytanie z Księgi Rodzaju
Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia. Abraham, spojrzawszy, dostrzegł trzech ludzi naprzeciw siebie. Ujrzawszy ich, podążył od wejścia do namiotu na ich spotkanie.
A oddawszy im pokłon do ziemi, rzekł: «O Panie, jeśli darzysz mnie życzliwością, racz nie omijać Twego sługi! Przyniosę trochę wody, wy zaś raczcie obmyć sobie nogi, a potem odpocznijcie pod drzewami. Ja zaś pójdę wziąć nieco chleba, abyście się pokrzepili, zanim pójdziecie dalej, skoro przechodzicie koło sługi waszego». A oni mu rzekli: «Uczyń tak, jak powiedziałeś».
Abraham poszedł więc śpiesznie do namiotu Sary i rzekł: «Prędko zaczyń ciasto z trzech miar najczystszej mąki i zrób podpłomyki». Potem Abraham podążył do trzody i wybrawszy tłuste i piękne cielę, dał je słudze, aby ten szybko je przyrządził. Po czym, wziąwszy twaróg, mleko i przyrządzone cielę, postawił przed nimi, a gdy oni jedli, stał przed nimi pod drzewem.
Zapytali go: «Gdzie jest twoja żona, Sara?» – Odpowiedział im: «W tym oto namiocie».
Rzekł mu jeden z nich: «O tej porze za rok znów wrócę do ciebie, twoja zaś żona, Sara, będzie miała wtedy syna».
Psalm responsoryjny
Ps 15
Ps 15 (14), 1b-3a. 3b-4ab. 4c-5 (R.: por. 1b)
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie.
Kto zamieszka na Twej górze świętej? *
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie
i mówi prawdę w swym sercu, *
kto swym językiem oszczerstw nie głosi.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie.
Kto nie czyni bliźniemu nic złego, *
nie ubliża swoim sąsiadom,
kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę, *
ale szanuje tego, kto się boi Pana.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie.
Kto dotrzyma przysięgi dla siebie niekorzystnej, *
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. *
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie.
Drugie czytanie
Kol 1, 24-28
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Kolosan
Bracia:
Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony dopełniam niedostatki udręk Chrystusa w moim ciele dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół. Jego sługą stałem się z powodu zleconego mi wobec was Bożego włodarstwa: mam wypełnić posłannictwo głoszenia słowa Bożego.
Tajemnica ta, ukryta od wieków i pokoleń, została teraz objawiona Jego świętym, którym Bóg zechciał oznajmić, jakie jest bogactwo chwały tej tajemnicy pośród pogan. Jest nią Chrystus pośród was – nadzieja chwały. Jego to głosimy, upominając każdego człowieka i ucząc każdego człowieka z całą mądrością, aby każdego człowieka przedstawić jako doskonałego w Chrystusie.
Werset przed Ewangelią (Alleluja)
Łk 8, 15
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Błogosławieni, którzy w sercu dobrym i szlachetnym zatrzymują słowo Boże
i wydają owoc dzięki swojej wytrwałości.
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Ewangelia
Łk 10, 38-42
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go w swoim domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która usiadłszy u nóg Pana, słuchała Jego słowa.
Marta zaś uwijała się około rozmaitych posług. A stanąwszy przy Nim, rzekła: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła».
A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będziepozbawiona».
ks. Mirosław Matuszny
Temat: Bóg w gościnie u człowieka
Gdybyśmy tylko mogli zobaczyć Boga. Jak wielu ludzi powtarza, że gdyby tylko dostąpili takiego widzenia, z całą pewnością by się nawrócili. Dzisiejsza liturgia słowa przynosi nam jednak coś więcej. Oto przypomina nam, że w czasach Starego Testamentu Abraham nie tyle widział Boga, co gościł Boga. Tajemnicza scena Boga, który pozwala się podjąć gościną Abrahamowi przemawia do nas po dziś dzień. Zwłaszcza w naszej polskiej tradycji, jak i w wielu tradycjach Wschodu gościna jest niezwykle ważna. Wszak czyż nawet ludowe porzekadło nie głosi „gość w dom, Bóg w dom”? Jak więc postąpilibyśmy, gdyby i nam dziś przyszło podjąć gościną Boga?
Przed taką możliwością stanęła Maria i Marta. Siostry Łazarza, przyjaciele Jezusa. Gościna, jakiej doświadczył u nich Zbawiciel do dziś pozostaje wzorem do naśladowania. Jednak sam Mistrz daje nam dziś prawdziwą lekcję, co jest najważniejszą cząstką z naszego spotkania z Bogiem. Gościć Zbawiciela to nie tylko zatrzymać się na potrzebach czysto ludzkich. Gościć Boga, to wsłuchać się w Jego słowo. Próbować zrozumieć, co On ma nam do powiedzenia. Choć tak czysto po ludzku, chcielibyśmy usłużyć Panu Nieba i Ziemi, jak służy się naszym bliskim, kiedy przybywają z drogi, to jednak Bóg oczekuje od nas postawy zasłuchania w Jego słowo. Postawy nie tyle stołu, co postawy umiłowania wszystkiego, co Bóg ma nam do powiedzenia.
SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Dziś też Bóg przychodzi do nas w gościnę. W swoim słowie, kiedy modlimy się, zwłaszcza we wspólnocie, ale nade wszystko w sakramencie ołtarza. W Eucharystii Bóg przychodzi do ludzkiego serca i pozwala nam się ugościć. Ile czasu poświęcamy na dziękczynienie po przyjętej komunii świętej? Jak bardzo jesteśmy wdzięczni Zbawicielowi, że zawitał do naszego serca? Więcej, jak zachowujemy się, gdy opuszczamy kościół i wracamy do domów, miejsc pracy, pośród bliskich i znajomych.
PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy Jezus wtedy w naszym sercu czuje się znów, jak najważniejszy gość?
