Liturgia na dzień 2022-12-24:

Pierwsze czytanie

2 Sm 7, 1-5. 8b-12. 14a. 16

Czytanie z Drugiej Księgi Samuela

Gdy król Dawid zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił dokoła wszystkich jego wrogów, rzekł król do proroka Natana: «Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie». Natan powiedział do króla: «Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą».

Lecz tej samej nocy Pan skierował do Natana następujące słowa: «Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: „Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół.

Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej i ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. Od czasu, kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że sam Pan dom ci zbuduje.

Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki”».

Psalm responsoryjny

Ps 89

Ps 89 (88), 2-3. 4-5. 27 i 29 (R.: por. 2a)

Na wieki będę sławił łaski Pana

O łaskach Pana będę śpiewał na wieki, †
Twą wierność będę głosił moimi ustami *
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś: †
«Na wieki ugruntowana jest łaska», *
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.

Na wieki będę sławił łaski Pana

«Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Twoje potomstwo utrwalę na wieki *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia».

Na wieki będę sławił łaski Pana

«On będzie wołał do Mnie: †
„Ty jesteś moim Ojcem, *
moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia”.
Na wieki zachowam dla niego łaskę *
i trwałe z nim będzie moje przymierze».

Na wieki będę sławił łaski Pana

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Alleluja, alleluja, alleluja

Wschodzie, Blasku światła wiecznego i Słońce sprawiedliwości,
przyjdź i oświeć siedzących w ciemnościach i mroku śmierci.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Łk 1, 67-79

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Zachariasz, ojciec Jana, został napełniony Duchem Świętym i zaczął prorokować, mówiąc:

«Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
bo lud swój nawiedził i wyzwolił,
i wzbudził dla nas moc zbawczą
w domu swego sługi, Dawida:

Jak zapowiedział od dawna
przez usta swych świętych proroków,
że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie
i wspomni na swe święte przymierze –
na przysięgę, którą złożył
ojcu naszemu, Abrahamowi.

Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani,
służyć Mu będziemy bez trwogi,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim
po wszystkie dni nasze.

A ty, dziecię, zwać się będziesz
prorokiem Najwyższego,
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi;
Jego ludowi dasz poznać zbawienie
przez odpuszczenie grzechów,

dzięki serdecznej litości naszego Boga,
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
by oświecić tych,
co w mroku i cieniu śmierci mieszkają,
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju».

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Co nam radzi Zachariasz na Święta?

ks. Michał Kwitliński ks. Michał Kwitliński

Gareth Harper / Unsplash

Zachariasz przemówił po 9 miesiącach milczenia. Po tym jak zwątpił w słowa archanioła Gabriela, zapowiadające narodziny długo wyczekiwanego syna, Bóg ukarał go utratą mowy. Była to kara poprawcza. Zewnętrzne milczenie miało pomóc staremu kapłanowi wejść w tajemnicę Bożego miłosierdzia. Zachariasz wykorzystał czas przymusowego milczenia. Jego pieśń, której słuchamy w dzisiejszej Ewangelii, jest owocem miesięcy modlitwy, wewnętrznej rozmowy z Bogiem. Dobrze jest samemu znaleźć czas, aby zachowując zewnętrzne milczenie, rozmawiać z Bogiem. Może się zdarzyć, że zostaniemy unieruchomieni z powodu choroby, utraty pracy lub innych okoliczności, które postrzegamy jako przeciwności losu. Być może Bóg je dopuszcza, nie tyle jako karę, co lekarstwo na pośpiech i życie powierzchowne, bez wejścia w jego sens.

Gdy wsłuchujemy się w treść dziękczynnego hymnu uderza fakt, że Zachariasz dziękuje na pierwszym miejscu za przybycie Mesjasza. Stary kapłan, który jeszcze niedawno nie zaufał archaniołowi, teraz przyjął za prawdziwe słowa młodziutkiej krewniaczki z Nazaretu. Zaufał również nadprzyrodzonej intuicji swej żony… W łonie Maryi jest Zbawiciel, którego oczekiwały pokolenia Izraelitów, a nieświadomie cała ludzkość. Zachariasz z Elżbietą czekali kilkadziesiąt lat na narodzenie potomka, całe swe małżeńskie życie prosili Boga o tę łaskę. Ale teraz, gdy Zachariasz może wreszcie mówić, nie zaczyna dziękczynienia od swojego nowonarodzonego syna, lecz od nienarodzonego jeszcze Jezusa. Radość z przyjścia na świat Jana jest oczywiście ogromna. Jednak i tu Zachariasz patrzy dalej. Pod natchnieniem Ducha Świętego połączył zapowiedź Gabriela co do misji Jana z tym, z wieścią, którą przyniosła Maryja. Jego syn będzie prorokiem, przygotowującym drogę Chrystusowi. I to jest największą radością podeszłego w latach ojca.

Boże Narodzenie to ze swej natury święta radosne i pełne nadziei. Tego oczekujemy, choć czasami przeżywamy rozczarowania. Atmosfera przy stole wigilijnym nie była taka jak byśmy pragnęli, na Pasterce nie wzruszaliśmy się jak przed laty, świąteczny spacer nie jest przyjemnością, bo leje… Uczmy się od Zachariasza, aby pierwszą i największą radością naszego życia było spotkanie z Chrystusem. W Nim wszystkie inne dobre rzeczy, które się nam w życiu przydarzają, nabierają pełnego sensu.