Wierny Bogu i człowiekowi w prawdzie i świętości

W dniach 24-27 września Centrala Międzynarodowa Rycerstwa Niepokalanej zorganizowała w Rzymie kongres naukowy na temat «Maksymilian Maria Kolbe w swojej epoce i dziś. Interdyscyplinarne ujęcie jego postaci i pism». Ponad trzydziestu prelegentów i moderatorów, reprezentujących uniwersytety z Rzymu, Mediolanu, Turynu, Genui, Chieti, Tokio i Lublina (KUL), omówiło dorobek twórczy i aktualność dzieła św. Maksymiliana w różnych dziedzinach. Obrady otworzył kard. Zenon Grocholewski, prefekt Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego, który mówił o świadectwie miłości św. Maksymiliana. «Jest on osobą — zaznaczył — która najbardziej wyraziście obrazuje głębokie korzenie wiary chrześcijańskiej i żywotność jej walorów w kulturze i dziejach mojego narodu». Do uczestników kongresu — duchownych i świeckich animatorów Rycerstwa Niepokalanej, przedstawicieli instytutów kolbiańskich, studentów i wykładowców — Jan Paweł II skierował przesłanie, w którym zachęcił do głębszej analizy wskazań teologicznych i duchowych świętego.

Przewielebny O. Eugenio Galignano OFMConv,

Prezes Międzynarodowy Rycerstwa Niepokalanej

1. Z żywym zainteresowaniem przyjąłem wiadomość o międzynarodowym kongresie na temat «Maksymilian Maria Kolbe w swojej epoce i dziś. Interdyscyplinarne ujęcie jego postaci i pism», zorganizowanym przez Centralę Międzynarodową Rycerstwa Niepokalanej we współpracy z Papieskimi Wydziałami Teologicznymi «Św. Bonawentury» i «Marianum» i przy udziale Włoskiego Interdyscyplinarnego Stowarzyszenia Mariologicznego.

Wyrażając uznanie dla tej inicjatywy, pozdrawiam serdecznie przewielebnego Ojca, księży kardynałów, czcigodnych braci w biskupstwie, władze akademickie, ministra generalnego i braci mniejszych konwentualnych, autorów referatów i wszystkich uczestników tego ważnego wydarzenia.

Sympozjum, które odbywa się 60 lat po heroicznym męczeństwie o. Maksymiliana Marii, ukazuje aktualność jego świadectwa i obecność jego myśli we współczesnej refleksji teologii katolickiej. Interdyscyplinarna analiza nadzwyczajnego czynu Męczennika Oświęcimia pozwala nam lepiej zrozumieć jego postać i dzieła; pogłębić jego przenikliwe wskazania teologiczne i duchowe w świetle nowej ewangelizacji i odnowionej gorliwości misyjnej, którymi żyje Kościół trzeciego tysiąclecia.

2. Maksymilian Maria Kolbe, człowiek, który dogłębnie poznał obawy i aspiracje swoich współczesnych, potrafił odkryć w każdej kulturze ożywiające «ziarna Słowa» i, poprzez ufny i pełen miłości dialog z Tą, która w czasie zrodziła Syna Bożego, starał się wykorzystać ich wartość w odważnym dziele ewangelizacji. Niepokalana była dla niego nie tylko «kochaną Mamusią», lecz stanowiła przykład i kryterium absolutnej wierności zbawczemu planowi Boga.

Już od wczesnej młodości bezwarunkowo chciał należeć do Maryi, Tej, która zgodnie z odwiecznym Bożym zamysłem została Matką Syna. Ze wszystkich stworzeń Błogosławiona Dziewica najlepiej umiała przyjąć plan odkupienia, jaki Trójca Przenajświętsza, w Chrystusie, ofiarowała całej ludzkości. «Ile tajemnic o Nim — pisał św. Maksymilian — objawił tylko i wyłącznie Twej duszy niepokalanej ten Duch Boży, który żył i działał w Tobie» (Pisma Ojca Maksymiliana Marii Kolbego, Niepokalanów 1970, VII, n. 1159).

Był głęboko przekonany, że ten, kto jest blisko Maryi, staje się wrażliwy na natchnienie Pocieszyciela, potrafi przyjąć i zrozumieć Jego podszepty i może całkowicie przylgnąć do Chrystusa. Ten, kto chce poznać i przepowiadać Ewangelię — sugeruje niejako ojciec Maksymilian — musi zbliżyć się z ufnością do Niepokalanej, ponieważ Ona dogłębnie poznała tajemnice Syna Bożego.

Kościół, który z ufnością dąży do wypełnienia się Królestwa Bożego, nieustannie głosi Dobrą Nowinę w zmieniającym się świecie, wierny otrzymanemu dziedzictwu, choć świadomy, że metody i słowa trzeba dostosowywać do mentalności dzisiejszego człowieka. Św. Maksymilian umiał mówić do swoich współczesnych w sposób dla nich zrozumiały, umiał dochować wierności Bogu i człowiekowi w prawdzie i w świętości.

3. O. Kolbe pozostawił to dziedzictwo swoim współbraciom, Braciom Mniejszym Konwentualnym, a poprzez ich działalność i świadectwo — całej wspólnocie chrześcijańskiej. Rycerstwo Niepokalanej, przez niego założone i nie tak dawno uznane za publiczne i międzynarodowe stowarzyszenie wiernych, uczyniło szczególną wartością owo zawierzenie Maryi, ażeby Ewangelia nadal była wielkodusznie głoszona wszystkim i stała się światłem dla całej ludzkości.

Niech wasz kongres, poprzez różne przyczynki do zrozumienia osobowości i pism świętego Męczennika Miłości, pomoże lepiej poznać jego wkład doktrynalny i metody apostolskie w służbie dziełu ewangelizacyjnemu Kościoła.

Z takim życzeniem, zawierzając ciebie, przewielebny Ojcze, uczestników kongresu i wszystkich członków Rycerstwa Niepokalanej niebieskiej opiece Błogosławionej Dziewicy Maryi i wstawiennictwu św. Maksymiliana Marii Kolbego, z serca udzielam specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego.

Castel Gandolfo, 18 września 2001 r.

opr. mg/mg