Znaleziono 735 wyników
Eucharystia: tu jest życie! Tu jest jedność! Kościół w Polsce może brać wzór z USA
Zakończony właśnie 10 Krajowy Kongres Eucharystyczny w USA można nazwać wielkim sukcesem duszpasterskim. Ale byłoby to niedopowiedzenie. To nie tylko „sukces”, ale prawdziwe ożywienie wiary, życia duchowego i budowanie kościelnej jedności. Kościół w Polsce może czuć się zachęcony i zmotywowany tym, co stało się w USA i zaczerpnąć stamtąd najlepsze wzorce.
Ona: gorliwa katoliczka. On: ateista, antyklerykał. Po śmierci żony nawrócił się i... został dominikaninem
Historia tego francuskiego małżeństwa opowiada o wielkiej miłości katoliczki i antyklerykała i tajemniczym działaniu łaski Bożej. Bo gdyby nie miłość, ona nie byłaby dzisiaj kandydatką do wyniesienia na ołtarze, a on – zadeklarowany antyklerykał i ateista – nie przeżyłby głębokiego nawrócenia i nie wstąpił do dominikanów…
Skąd w Europie bierze się taka nagonka na patriotyzm?
„Obecnie w Europie z niechęcią patrzy się na patriotyzm, widząc w nim nacjonalizm oraz chęci, by dominować nad innymi narodami lub by wszczynać wojny. Takie jest myślenie, że skoro niegdyś nacjonalizmy doprowadziły do wzajemnych wojen, to należy zlikwidować narody” – pisze Marek Oktaba na łamach portalu Nowyswiat24.
„Potrzebowałem łaski”. Kandydat na wiceprezydenta USA o tym, dlaczego został katolikiem
„Jeśli chciałem, aby ta część mnie była pielęgnowana i rozwijała się, musiałem zrobić coś więcej niż od czasu do czasu przeczytać książkę teologiczną lub zastanowić się nad własnymi niedociągnięciami. Musiałem więcej się modlić, uczestniczyć w życiu sakramentalnym Kościoła, publicznie się spowiadać i pokutować, bez względu na to, jak niezręczne by to było” – wspomina senator z Ohio J.D. Vance.
Kto zapewni Europie energię duchową?
Skąd w UE tak silny nacisk na tworzenie super-państwa? Skąd tak silna nagonka na patriotyzm? Dzieje się tak, gdyż patriotyzm jednoczy ludzi, zaś gdy ci, bez patriotyzmu, stają się skłóceni i zatomizowani, to się dzieje z korzyścią dla tych, którzy chyłkiem dokonali swego rodzaju wrogiego przejęcia instytucji integrującego się kontynentu. Przy tym sprawnie wykorzystano narrację lewicową – pisze Marek Oktaba.
