Znaleziono 1969 wyników
Nowy wojownik Pana. Ks. Skrzypczak o papieżu, który doświadczył „mikrokosmosu gigantycznych problemów”
Chociaż biegle posługuje się językami, nie jest gadatliwy. Gdy mówi, robi to z ostrożnością i wielkim namysłem. Jego niezłomna determinacja i jasność umysłu mogą pocieszyć tych, którzy szukają przywódcy wiedzącego, dokąd chce iść i pociągnąć za sobą powierzoną mu owczarnię Chrystusową – pisze o Leonie XIV ks. Robert Skrzypczak, felietonista Opoki.
Nieoczekiwana potęga pieśni religijnej
Pamiętam z dzieciństwa, że w czasach Bieruta, ale także później, tydzień w tydzień na koniec niedzielnej mszy świętej lud Boży śpiewał „My chcemy Boga”… Dzisiaj, kiedy to sobie przypominam, wydaje mi się, śpiew ten nawet dla cielesnych uszu brzmiał tak potężnie, że istotnie przyczyniał się do tego, że poczuliśmy się narodem naprawdę katolickim – pisze o. Jacek Salij OP.
Duchowość bez religii? Brzmi atrakcyjnie, ale to droga na duchowe manowce
Najnowsze badania Pew Research wskazują na narastanie zastanawiającego trendu: coraz więcej młodych osób deklaruje się jako „niereligijne”, a jednocześnie „zainteresowane duchowością”. Innymi słowy: „nieważne, w co wierzę, ważne, żebym czuł się z tym dobrze”. Równie dobrze można by rzec: „nieważne, czy samochód, którym jeżdżę był sprawny i bezpieczny, ważne, żeby miał wygodne fotele”.
Pustelnik jest znakiem dla innych, że Bóg sam wystarczy. Ks. Marcin Wiśniewski opowiada o swoim powołaniu
„Pustelnik nie ucieka przed ludźmi. Idzie na pustelnię dla całego Kościoła. Ma być znakiem dla innych, że nie jest nam potrzebne do szczęścia nic poza Bogiem” – mówi ks. Marcin Wiśniewski, opiekun pustelni na Górze Krzyża Jubileuszowego. W wywiadzie opowiada o swoim powołaniu, codziennym życiu w pustelni i niezdrowej modzie na „romantyków pustyni”.
Muzyka: język ducha czy próba zagłuszenia ducha jazgotem i hałasem?
Współczesna muzykologia rzadko zajmuje się głębszym, duchowym wymiarem muzyki. Tymczasem to właśnie on nadaje muzyce niezwykłe piękno, poruszające naszą duszę, podkreśla Élisabeth Labat. Trzeba do tego wymiaru wracać – zwłaszcza w muzyce sakralnej, zamiast czerpać wzorce z banalnej współczesnej muzyki, wyzutej z duchowego charakteru.
