Znaleziono 190 wyników
Wszedłem do kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa jako ateista, wyszedłem jako chrześcijanin
„Nastąpiło we mnie jakieś pęknięcie, głębokie i nieoczekiwane” – pisze o swojej drodze do Kościoła katolickiego Michał Gołębiowski, redaktor „Christianitas”. Następnego dnia kupił Pismo Święte. Protestanckie sposoby wyjaśnienia, że chleb i wino to tylko symbole – nie dawały mu spokoju. Myślami uciekał do złotej monstrancji...
Św. Bonifacy – „Apostoł Niemiec”. Jan Paweł II przedstawia go jako wzór dla ewangelizatorów Europy
„Porzucił on spokojne życie w ojczyźnie, aby jako cudzoziemiec ze względu na Chrystusa głosić Ewangelię wśród ludów germańskich i Franków. Nieustraszenie i odważnie zwalczał wiarę w pogańskie bożki, nie lękał się również wrogów autentycznej reformy istniejącego już życia chrześcijańskiego” – napisał z okazji 1250. rocznicy męczennika Ojciec Święty. Jego wspomnienie przypada 5 czerwca.
Dogmaty wiary są po to, by je kontemplować i nimi żyć
Zostawmy na boku znaczenie wyrazu „dogmat”, które narzuca nam nieżyczliwa Kościołowi mentalność laicka – że jakoby dogmat jest to teza podana do wierzenia, którą masz po prostu przyjąć i się nad nią nie zastanawiać. Dogmat jest czymś niewyobrażalnie więcej niż przekonaniem o prawdziwości, a nawet czymś więcej niż pewnością, że ta teza jest niewątpliwie prawdziwa – pisze o. Jacek Salij OP.
Nowożytna sekularyzacja redefiniuje chrześcijańskie pojęcia: małżeństwo, godność, rodzina
„Ewoluującym słowem jest także sumienie. Kiedyś było miejscem w człowieku, gdzie – mimo nacisku aktualnych mód kulturowych czy terroru państwa – mógł rozpoznać boskie prawdy i zadeklarować, że pozostanie im wierny. W relatywistycznej kulturze, sumienie staje się sposobem dyspensowania się jednostki od wiecznych prawd, życia po swojemu” – zwraca uwagę felietonista Opoki, o. Jarosław Kupczak OP.
