Znaleziono 1261 wyników
Papież przestrzega uczelnie katolickie przed „śpiewami syren” – atrakcyjnymi, ale płytkimi ideologiami
W przesłaniu do uczestników 28. Zgromadzenia Ogólnego Międzynarodowej Federacji Uniwersytetów Katolickich Leon XIV wskazał, że te uczelnie mają być drogą rozumu ku Bogu, prowadzoną przez Chrystusa będącego Mądrością. Papież przestrzegł tym samym przed uleganiem pozornie atrakcyjnym, ale płytkim ideologiom.
Światło znad północnych fiordów
Największa żywotność życia katolickiego w XX wieku zrodziła się z entuzjazmu odkrywania zapomnianych studni, odnajdywania w nich czystej i świeżej wody. Gdzie się podział ten entuzjazm? Dlaczego teraz czujemy, że musimy porzucić studnie, aby zamiast nich ustawić prowizoryczne stoiska obok automatów z napojami? – pyta bp Erik Varden. O mądrości biskupa z północnych krańców Europy pisze ks. Robert Skrzypczak.
Granice władzy Kościoła i presja ducha czasu, czyli raz jeszcze o święceniu kobiet
Kościół nie ma władzy święcenia kobiet i nigdy mieć nie będzie. Sugerowanie, że jest inaczej, wprowadza zamęt i niepokój wiernych. Jestem świadomy, że dążenie do zmiany będzie raz po raz się pojawiało, ale z punktu widzenia wierzącego katolika sprawa jest całkowicie jednoznaczna – pisze ks. Tomasz Jaklewicz, felietonista Opoki.
Kard. Dziwisz: „Ewangelia cierpienia” jest niezwykle aktualna – starość, cierpienie i śmierć wpisane są w ludzki los
Temat tegorocznego Dnia Papieskiego jest niezwykle aktualny – tłumaczy kard. Stanisław Dziwisz, jeden z najbliższych współpracowników Jana Pawła II. Dodaje, że „starość, cierpienie i w końcu śmierć wpisane są w nasz los, stanowią część historii każdego człowieka (…) a uciekanie od tej rzeczywistości, „odmładzanie się” za wszelką cenę nie jest dobrym wyborem, bo prowadzi donikąd.
Napędzany bluźnierstwem walec rozpędza się – to właśnie prawdziwe, ohydne oblicze „kultury tolerancji”
Dyskusja na temat pseudoartystycznych wyobrażeń uderzających bezpośrednio w chrześcijan, takich jak parodia Ostatniej Wieczerzy będzie wracać raz za razem. „Tolerancyjna” kultura nie może znieść tego, że inni myślą i czują inaczej i będzie nieustannie prowokować, szokować, uderzać w czułe punkty. Im bardziej dosadnie, im bardziej boli innych, tym lepiej, według wyznawców „tolerancjonizmu”. Wszyscy muszą ich tolerować – oni zaś – nie tolerują nikogo.
