"Wypłynąć na głębię" w Sieci

---

„Wypłynąć na głębię” w Sieci

Jak się witają e-chrześcijanie

Nowy wymiar czasu

O duszach surfujących w Sieci

Strona WWW charakteryzuje się tym, że „komunikat werbalny funkcjonuje w środowisku graficznym, którego ważnym składnikiem jest okno przeglądarki internetowej. Okno to tworzy specyficzną ramę tekstową, która zakreśla granice tekstu i towarzyszącego mu kontekstu.”¹ Granicą okna najczęściej jest jego szerokość, ale w wymiarze wertykalnym tej bariery nie ma, za pomocą paska z boku strony tekst może być przewijany w dół.

Nawet jednak, jeśli przyjmiemy, że wymiary okna przeglądarki stanowią sztywną, nieprzekraczalną ramę, to i tak mamy możliwość umieszczenia nieograniczonej ilości tekstu. W Internecie funkcjonuje bowiem nowy rodzaj tekstu –  hipertekst. Wyróżnione na stronie słowa czy obrazy (hiperłącza) prowadzą do nowych stron. Sprawia to, że „o ile tekst tradycyjny jest ‘płaski’, o tyle tekst w Sieci ‘jest przestrzenny’ i za pomocą aktywnych słów pozwala łączyć teksty według uznania autora.”² Linearność tekstów zostaje zastąpiona przez ich hierarchiczność.³ Zbiór powiązanych ze sobą stron WWW nazywany jest witryną WWW. Najważniejszym elementem tej struktury jest strona główna, która zawiera odnośniki do najważniejszych działów witryny.

W obrębie strony głównej nie muszą zatem znajdować się odnośniki do wszystkich składających się na daną witrynę stron (nie pełni ona roli spisu treści w książce, który zawiera tytuły kolejnych rozdziałów), ma jednak być punktem wyjścia do penetrowania witryny – powinna więc zawierać odnośniki do głównych działów, tzw. menu.

Strona główna jest wizytówką witryny, stąd też i wielka dbałość twórców o atrakcyjną szatę graficzną, która spodoba się użytkownikowi, przyciągnie jego uwagę. Można chyba powiedzieć, że budowa tej strony uległa pewnemu skonwencjalizowaniu. Standardem jest umieszczanie na stronie – oprócz tytułu, wskazującego na to, o czym jest strona i menu, mówiącego o zawartości – także tzw. liczników, przedstawiających, ile osób odwiedziło stronę lub ile ją obecnie ogląda, oraz datowników; często elementy te są obudowane różnego rodzaju tekstami, stanowią składnik jakiejś wypowiedzi. Twórcy stron przywiązują także wagę do stosownego powitania osoby, która zawitała na ich stronę.

Przyjrzyjmy się, jak elementy te są wykorzystywane na stronach katolickich.

Jak się witają e-chrześcijanie

Zważywszy na zróżnicowanie sytuacji komunikacyjnych w Internecie, nie możemy oczekiwać jednolitości zachowań językowych. Czym innym jest serwis religijny, czym innym strona parafialna, jeszcze czymś innym strona wspólnoty czy wreszcie strona domowa. Różny będzie zatem stopień oficjalności przekazu, inny udział dialogowości.

Bez wątpienia dialogowość stron internetowych ujawnia się szczególnie wyraźnie w wypowiedziach powitalnych.⁴ Są to formuły, bez których po prostu nie wypada zaczynać dialogu. Jeśli na stronie znajdziemy powitanie, to znaczy, że jej twórcy są nastawieni na kontakt z użytkownikiem.

Nieobecność formuł powitalnych w serwisie nie wydaje się uchybieniem – pełni on funkcję informacyjną i brak zwrotu do użytkownika w tej postaci jest zgodny z tym charakterem. Można się jednak zastanawiać, czy zgodne z etykietą grzecznościową jest pozbawienie tej funkcji komunikacyjnej innych stron, będących przedstawieniem danych społeczności (zakon, wspólnota itd.).

Przeanalizowany materiał pokazuje, że wiele stron wspólnot nie zawiera elementu powitalnego. Tymczasem od twórców tych stron najbardziej oczekiwalibyśmy nastawienia na dialog z odbiorcą. Czy fakt, że często są one utrzymane w stylu serwisu jest wystarczającym uzasadnieniem? Niektóre ze stron są tworzone w ten sposób, a jednocześnie zawierają bezpośredni zwrot do odbiorcy. Okazuje się także, że takie elementy o wiele częściej występują na stronach zakonnych czy parafialnych O powitaniach nie zapominają też twórcy stron diecezjalnych, a przecież stopień oficjalności jest tu większy.

Religijny charakter stron wpływa na dobór etykiety językowej. Mówi się o warstwie religijnych zachowań grzecznościowych, które – jak podkreśla M. Marcjannik „nie pozostają w opozycji do zachowań niereligijnych, lecz je wzbogacają lub zastępują.”⁵ Im właśnie chciałabym się w sposób szczególny przyjrzeć.

Wśród autonomicznych aktów etykiety wyróżnić możemy te zakotwiczone w tradycji językowej:

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! (także w wersji łacińskiej Laudetur Iesus Christus!)

Szczęść Boże!

Alleluja!

Chrystus Zmartwychwstał, prawdziwie zmartwychwstał - Alleluja! (Dzisiaj już nieco zapomniane pozdrowienie wielkanocne)

Spośród utrwalonych powitań nie można pominąć charakterystycznych dla różnych grup i wspólnot, m.in. ministranckiego: Króluj nam, Chryste! i franciszkańskiego Pokój i Dobro! (również w wersji łacińskiej Pax et Bonum!).⁶

Często powitalne akty religijne są modyfikowane przez użytkownika. Jest to próba zwrócenia uwagi odbiorcy na zawartość semantyczną tych formuł, które wskutek wielokrotnego powtarzania mogą być odczuwane jako stereotypowe powitania, a przecież w przypadku religijnych powitań ich zawartość nie może się wytrzeć ani zbanalizować. Nie pełnią one bowiem tylko funkcji fatycznej – są również swoistym wyznaniem wiary. Stąd też na stronach WWW spotkać możemy następujące powitania:

Witaj!

Niech będzie uwielbiony Jezus Chrystus – prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek!

Niech będzie pochwalona Bogarodzica, Najświętsza Panna Maryja!

Witamy na stronie Młodzieżowej Grupy Modlitewnej!

Jezus, Chrystus i Pan niech będzie pochwalony.

Powyższe powitania są jednocześnie przykładem połączenia aktu powitania religijnego i powitania świeckiego. Mnożenie formuł powitalnych jest charakterystyczne dla kontaktów nieoficjalnych – im stosunek nadawcy do odbiorcy jest bardziej emocjonalny, tym akt powitalny jest bardziej rozbudowany.⁷ Akty powitania z repertuaru religijnych występują obok świeckiej etykiety bądź na pierwszym miejscu:

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Witamy Was na naszej stronie internetowej.

Szczęść Boże! Serdecznie witamy na stronie...

Alleluja. Witaj na stronie poznańskiej oazy!

bądź jako kolejne:

Witamy na naszej stronie internetowej! Szczęść Boże!

Serdecznie witamy miłych gości „Szczęść Boże”

Wśród świeckich powitań – jak można zauważyć w powyższych przykładach, ale także w zwrotach stanowiących samodzielną formułę powitalną – najpopularniej­szym jest bezpośrednia formuła powitania – czasownik performatywny witać w formach osobowych: witaj, witamy, witają oraz witajcie. Zwrot ten pełni funkcję standardowej formułki powitalnej, która może być używana do zneutralizowania nadmiernej (a niepożądanej w kontaktach internetowych) oficjalności lub uniknięcia kłopotów komunikacyjnych w sytuacji, gdy status społeczny odbiorcy jest nieznany.⁸

Niejednokrotnie formuła powitania w Internecie powiązana jest z funkcją przedstawienia się. Jeśli występuje w akcie powitalnym, znaczy to, że nadawca traktuje odbiorcę jako partnera dialogu i od pierwszej chwili chce z nim nawiązać osobowy kontakt.

Na stronach parafii, zakonów czy wspólnot figuruje często oficjalna nazwa obok formuły powitalnej witamy. Ta forma przedstawienia się jest bardziej etykietką strony. Często strona z takim powitaniem stanowi tzw. intro. Dopiero po kliknięciu na nią pojawia się właściwa strona główna⁹, tam nierzadko powtarza się powitanie.

Bardziej rozbudowane powitania z użyciem formuły przedstawienia się występują z reguły w 1. os. lm. (witamy) w przypadku stron wspólnot, zakonów, parafii¹⁰:

Witamy na stronie KSM Biadoliny

Witamy na oficjalnej stronie Służby Liturgicznej Ołtarza przy kościele pw. Przenajświętszej Trójcy w Bielsku-Białej

Witamy na stronie Wyższego Seminarium Duchownego Towarzystwa Salezjańskiego w Łodzi

Przykłady powyższe, wskazując miejsce internetowe (rodzaj strony), w którym znalazł się internauta, pośrednio przedstawiają nadawcę – członka (członków) danej wspólnoty, stowarzyszenia czy zakonu.

Z sytuacjami tego typu mamy do czynienia dlatego, że nie wszyscy uczestnicy danej zbiorowości zapewne uczestniczyli w tworzeniu danej strony (niektórzy być może nawet nie wiedzą o jej istnieniu). Za nadawcę należy więc tu przyjąć wszystkich, których ta strona dotyczy, a nie tylko nadawcę rzeczywistego.

Zdarzają się co prawda na stronach zakonnych i wspólnotowych akty bezpośredniego powitania w 3 os. typu:

Bonifratrzy witają!

WSPÓLNOTA EMMANUEL wita na polskiej stronie,

ale występują one niezmiernie rzadko, chyba dlatego, że za bardzo eksponują nadawcę, co nie jest typowe w naturalnej komunikacji. Z tego też względu, gdy strona jest dziełem jednej osoby, raczej nie jest używana formuła witam, a zwrot skierowany jest do odbiorcy (o czym piszę poniżej).

W przypadku stron parafialnych spotykamy powitania, które w pewien sposób próbują przekroczyć dysonans nadawca realny–nadawca postulowany. Jest to np. zastosowanie zabiegu powitania przez upersonifikowaną parafię:

Parafia Biadoliny wita!!!

WITA I POZDRAWIA PARAFIA POD WEZWANIEM ŚW. WINCENTEGO PALLOTTIEGO Z WARSZAWY

W rolę witającego może wcielić się również patron danego kościoła, jak w powitaniu:

Święty Mikołaj wita w Warcie

Pośrednio na nadawcę wskazują również powitania typu:

Witaj na stronach Księży Filipinów

WIRTUALNA PARAFIA

WITAJCIE NA STRONIE PARAFIAN Z LESZNA W ARCHIDIECEZJI WARSZAWSKIEJ

Jednakże pośrednie przedstawienie się za pomocą dopełnienia jest tu niejako uzasadnione wystąpieniem bezpośredniego zwrotu do adresata – to on jest tu ważniejszy.

Do użytkownika w Sieci najczęściej zwraca się per ty. Czy to przez zastosowanie odpowiednich form czasowników, jak powyżej: (ty) witaj, (wy) witajcie lub innych:

WITAMY NA OFICJALNEJ STRONIE KLASZTORU OJCÓW PASJONISTÓW W SADOWIU, MAMY NADZIEJĘ ŻE MIŁO SPĘDZISZ Z NAMI CZAS

czy w formie wyrażonej leksykalnie:

WITAJ NA NASZEJ STRONIE! Z radością witamy Cię na naszej stronie.

Witamy Cię na naszej stronie internetowej i zapraszamy do lektury. Jeśli forma naszych spotkań Cię zaciekawi i zainteresuje - zapraszamy!

Na niektórych stronach spotkać można się z rozróżnianiem grup odbiorców:

Drodzy Parafianie i mili Goście naszej internetowej strony

Witamy wszystkich internautów w naszej wirtualnej przestrzeni. Zarówno naszych gości, którzy chcą poznać naszą parafię, jak i korzystających z serwisu na co dzień parafian.

Z reguły jednak takie podziały nie są stosowane:

Witam wszystkich, którzy odwiedzają stronę internetową naszej parafii. Cieszymy się, że możemy w ten sposób przybliżyć Wam życie naszej wspólnoty, jej historię i czas obecny.

Witamy wszystkich Internautów na naszym parafialnym serwisie informacyjnym. Cieszymy się, że możemy Wam przybliżyć historię i życie naszej wspólnoty parafialnej.

Szczęść Boże!

Warto podkreślić, że nawet jeśli powitanie jest w 2. os. lm., skierowane jest do pewnej grupy odbiorców, to – jak wskazuje J. Jagodzińska – jest to nie tyle odbiorca zbiorowy, co wielokrotny.¹¹

Dlatego też o wiele częściej spotyka się powitania kierowane wprost do pojedynczych osób. Odbiorca w Internecie pozostaje oczywiście nieznany. Współczesna technika umożliwia jednak odbiorcy poczuć się wyjątkowo i być powitanym indywidualnie. Na przykład po wejściu na stronę parafii Jabłonka¹² przed użytkownikiem otwiera się okienko z treścią: Podaj swoje Imię, następnym razem już będziesz automatycznie witany i nie będzie możliwości dokonania zmian. Po wpisaniu imienia otwiera się to samo okno strony głównej, lecz tym razem z formułą powitalną: Witaj + imię.

http://www.strony.wp.pl/wp/jsk232/

(Imię wpisane zostanie zapewne w mianowniku, tymczasem właściwa jest konstrukcja witaj + wołacz. Podobnie więc jak we współczesnej polszczyźnie mówionej, forma wołacza jest zamieniona przez formy mianownikowe).

Jest to pewnego rodzaju ewenement wśród powitań. Tradycyjnym – jeśli można tak powiedzieć – sposobem nawiązania bliższego kontaktu z nieznanym użytkownikiem Internetu jest zastosowanie form adresatywnych – nazwanie odbiorcy zmniejsza dystans.

Wśród najczęstszych formuł adresatywnych występują charakterystyczne zwroty (Szanowny/ Drogi) internauto, (Drogi) Gościu:

Pozdrawiam cię Gościu, który tu trafiasz i polecam się także twojej modlitwie.

Drogi gościu! Trafiłeś na oficjalną witrynę parafii p.w. Św. Jakuba w Sobótce k/Wrocławia.

Dobry wieczór! Dziś czwartek. WEEKEND już niebawem...

Szanowny Internauto, miejsce, w którym się znalazłeś to oficjalna strona domowa rzymskokatolickiej parafii pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jaworznie-Byczynie.

Są to zwroty występujące na różnych stronach, nie są one swoiste dla stron katolickich. Jeden z twórców stron, próbując nadać bardziej religijny charakter powitaniu, wykorzystał fragment znanej pieśni kościelnej; jego powitanie brzmi: Bądź pozdrowiony gościu nasz. Zabieg ten, skądinąd oryginalny, należy jednak określić jako nietrafny. Rozpowszechnienie pieśni sprawia, że odbiorcy mają świadomość, wynikającego z treści pieśni, adresata tych słów (Gość = Jezus Chrystus), a więc nie traktują tego powitania jako skierowanego do siebie, choć na poziomie leksykalno-składniowym mieliby prawo tak je odebrać.

Popularne w internetowych powitaniach są również określenia przybysz i wędrowiec, wskazujące na specyfikę użytkowania tego medium – przechodzenie od strony do strony, czyli „wędrowanie po Sieci”.

Witaj wędrowcze. Linki z lewej strony ekranu zabiorą Cię na wycieczkę po tej witrynie. Poznasz ciekawą historię Parafii Kiełpińskiej, jak również znajdziesz interesujące informacje o św. Wawrzyńcu oraz kilka ciekawych linków. Zapraszam do zwiedzania. Szczęść Boże.

Witaj wędrowcze! Właśnie trafiłeś do Oazy.

Leksemem także wskazującym na osobę, która wędruje, lecz pochodzącym z rejestru wyrażeń religijnych jest słowo pielgrzym, stąd też i jego obecność w powitaniach.

Witaj internetowy pielgrzymie!

Witamy! Witamy w naszych stronach, pielgrzymie... Hohoho.... pewno się zdziwiłeś, drogi wędrowcze(…)

W pielgrzymce swojego życia oraz wędrówce wirtualnej zawędrowałeś do Oazy! Czyli do wspólnoty Ruchu Światło-Życie, popularnie zwanej oazą.

Oryginalne, a zarazem religijne określenie internauty – choć chyba niezbyt udane, bo zbyt infantylne – to Boża Owieczka:

Witaj Boża Owieczko! Niech Cię Pan Bóg błogosławi!

Powitanie powyższe powiązane jest z formułą życzeniową. Takich przykładów jest więcej:

Serdecznie witamy na stronie internetowej naszej parafii.

(...) Niech nam wszystkim Pan Bóg błogosławi.
Szczęść Boże!

Witaj Drogi Pielgrzymie

Jesteś Gościem naszej wspólnoty parafialnej (…) Niech Pan towarzyszy Twym krokom

W zasadzie każde użycie zwrotu Szczęść Boże należy traktować jako powitanie i życzenie zarazem. Choć niekiedy wyraźnie jest podkreślone, że w danym przypadku jest to znaczenie życzące tego wyrazu:

Szczęść Boże wszystkim odwiedzającym naszą stronę WWW

Kolejną grupę powitań będą stanowiły te, w których formuła powitania połączona jest z podaniem stanu licznika strony (wskazuje ile osób odwiedziło stronę):

Witaj! Jesteś n-tym gościem [Gościem] na tej stronie.(Dziękujemy)

bądź z podaniem bieżącej daty:

Szczęść Boże ... w piątek, 11 lipca.

Witamy Cię! w Piątek, 11.07
Dziś imieniny: Olgi Kaliny Benedykta / SZCZĘŚĆ BOŻE, DOBRZE ŻE JESTEŚ!!!

Szczęść Boże,
Jest dziś 11 dzień miesiąca Czerwca Roku Pańskiego 2003

Pokój i Dobro! Dziś jest 14 maja 2003

Często na formułę powitalną składają się te elementy jednocześnie:

Witamy bardzo serdecznie na naszej stronie.

Dzisiaj jest piątek, 11 lipca 2003 r.

Pierwszy piątek miesiąca. Czyt: Rdz 23,1-4.19; 24,1-8.10.48.59.62-67; Mt 9,9-13

Dzięki Tobie stronę tę odwiedziło już 11523 osób.

Jak się okazuje elementy te mogą mieć także swoje religijne realizacje (jako że występują one o wiele częściej niezależnie od powitań omówię je osobno poniżej).

Co znajduje się na stronach, na których brak podobnych aktów powitalnych? Może to być zaproszenie do obejrzenia strony:

Właśnie zawitałeś na naszą oficjalną stronę parafialną. Serdecznie zapraszamy do środka.

Zapraszamy serdecznie do odwiedzenia naszej parafii w internecie

Jesteśmy dominikanami. Nasz sposób życia ma już prawie 800 lat.
Jesteśmy duchowymi synami św. Dominika założyciela naszego Zakonu, który rozprzestrzenił się na cały świat.

Jesteśmy duchowymi synami św. Jacka, pierwszego polskiego dominikanina.
Jesteśmy obecni w Jarosławiu od 1777 roku a mimo to wydaje się nam, że jesteśmy młodzi...

Zapraszamy na stronę naszego klasztoru i parafii.

Ostatni przykład jest równocześnie obszernym przedstawieniem nadawcy. Niektóre z podobnych przedstawień są zarazem uzasadnieniem powstania strony:

Halo,

jestem jednym z jeszcze niewielu Augustianów w Polsce, dlatego moim marzeniem jest zainteresowanie czytelników Mateusza naszym Zakonem, a szczególnie osobą św. Augustyna.
Stąd tych kilka skromnych stron.

Dominik chciał zanieść Ewangelię na krańce świata, więc przyszliśmy też do internetu.

Jak pokazują przykłady, form powitań na stronach katolickich jest wiele – również tych spośród powitań typowo religijnych, wykraczają one poza repertuar tradycyjnych zwrotów powitalnych.

Charakterystyczne jest dążenie twórców stron do zacieśniania kontaktu, zarówno przez stosowanie zwrotów per ty, jak i użycie form adresatywnych. Znamienne jest także łączenie powitań z repertuaru świeckiego i religijnego, tak by stanowiły jedną formułę powitalną, co również przyczynia się do uczynienia kontaktu mniej formalnym

W komunikacji internetowej funkcję delimitacyjną, wyznaczającą początek dialogu, mogą pełnić nie tylko zwroty powitalne, ale również teksty o innym charakterze. Jednak i one służą nawiązaniu relacji z odbiorcą poprzez skierowane ku niemu zaproszenie do obejrzenia strony czy inną tego typu informację.

Nowy wymiar czasu

Na większości stron internetowych znajdują się takie elementy, jak informacja o bieżącej dacie oraz informacja o stanie licznika, czyli ilości osób, które odwiedziły stronę (czasem także pojawia się informacja o ilości osób aktualnie przebywających na stronie). Na stronach religijnych elementy te są przeważnie modyfikowane tak, by być znakiem „sakralności”. Nie tylko zatem treść, ale także takie drobne elementy wskazują na religijny charakter strony.

Jako pierwsze omówię teksty wskazujące na datę. Czas odgrywa ważną rolę w życiu człowieka wierzącego. To Bóg dał początek istnienia czasu, nowym początkiem było przyjście Chrystusa na Ziemię, co ma odzwierciedlenie w rozróżnianiu czasu przed Chrystusem (przed naszą erą) i po Chrystusie (czyli naszej ery).

Jednym ze sposobów oddania chrześcijańskiego przeżywania czasu jest dodanie – niegdyś stosowanego powszechnie, dziś nieco rzadziej – określenia łacińskiego Anno Domini (A.D.), w wersji polskiej Rok Pański. Na stronach mamy więc daty zapisane w ten sposób:

• czwartek 11 lipca 2003 AD

• Jest dziś 11 dzień miesiąca Lipca Roku Pańskiego 2003

Formuła A.D. jest również powszechnie używana przy zapisywaniu dat przy prawie własności:

• Copyright by … 2003 A.D.

• Copyright by ... A.D. 2003

• [Copyright] 2002 A.D.

Mówiąc o czasie w życiu człowieka wierzącego nie sposób nie wspomnieć o roku liturgicznym. Życie chrześcijanina pulsuje życiem Kościoła – w jego centrum stoi Eucharystia. Na stronach religijnych więc często zamiast wymienienia solenizantów, lub jako dodatkową informację, podaje się, jakie jest danego dnia wspomnienie liturgiczne, jaki obowiązuje kolor szat liturgicznych czy też jakie są przeznaczone na dany dzień czytania biblijne:

• Dziś jest Piątek, 11 lipca 2003/ Św. Benedykta, opata, patrona Europy

• Dziś mamy piątek, 11 lipca, 2003 roku./ Dzień powszedni {kolor} zielony

• Piątek, XIV tydzień Okresu Zwykłego. Św. Brunona Benedykta, opata, patrona Europy. 11 lipca 2003

• (…) Dzisiaj jest piątek, 11 lipca 2003 r.

Pierwszy piątek miesiąca. Czyt: Rdz 23,1-4.19; 24,1-8.10.48.59.62-67; Mt 9,9-13 (…)

Jeśli już przy dacie wymieniani są solenizanci, może to być okazja do złożenia im życzeń:

• 14 sierpnia 2003

życzenia błogosławieństwa Bożego dla Alfreda i Maksymiliana;

osoby aktualnie zainteresowane stroną 1

odwiedziny od listopada 2002 n

Innym sposobem nadania religijnego charakteru informacji o dacie jest dodanie tekstu, w którym mowa o Bogu, np.:

• Dzisiaj Pan dał nam piękny dzień. Jest sobota, 11 lipca 2003 r.

• Dziś mamy dzięki Bogu 11 lipca 2003

O duszach surfujących w Sieci

Inną postać niż zazwyczaj przybierają na stronach religijnych również informacje o stanie licznika. Dosyć charakterystyczne jest używanie zamiast słowa osoba wyrazów pielgrzym i dusza (w znaczeniu ‘człowiek’) czy zwrotów lud Boży, dziecko Boże; pojawia się także zwrot owieczki Boże:

• Jesteś n-tą duszą przedzierającą się przez nieprzebyte czeluście internetu w poszukiwaniu... Tajemnicy Szczęścia? Witam Cię serdecznie!, cieszę się, że jesteś i zapraszam dalej Być może Twoje poszukiwania dobiegły końca...

• Teraz ogląda nas n dusz.

• Tylu pielgrzymów – n – zawitało do nas do tej pory. Cieszymy się z twojej obecności :-)

• ludu Bożego na czacie: n

• JESTEŚ n-tym DZIECKIEM BOŻYM NA TEJ STRONIE

• teraz ogląda nas n owieczek Bożych a tyle ich było w sumie n

Jeśli słowo osoba pojawia się, to najczęściej towarzyszy mu dookreślenie – wskazanie na relację Bóg – człowiek:

• Jesteś już tu n-ta mile widziana i kochana przez Boga osoba :)

Często informacje o stanie licznika nie ograniczają się wyłącznie do podania liczby osób, które odwiedziły daną stronę lub w tej chwili są na niej obecne, ale przybierają kształt formuły modlitewno-życzeniowej:

• Stronę odwiedzono już n [XXXX] razy. Teraz ogląda ją n osób. Niech Miłosierny Pan Wam błogosławi.

• Jesteś n-tą Osobą odwiedzającą tę stronę. Niech JEZUS błogosławi Cię i kieruje we wszystkich Twoich wyborach.

czasem wyrażonej nawet dość nieformalnie:

• Stronę od 14 maja 2003 odwiedziło n osób, a teraz przegląda ją n
  Trzymajcie się! No i wiadomo, że Pana Jezusa!

Jeden z twórców stron dodatkowo, obok licznika:

• Dzisiaj jest 11 lipca 2003, święto Benedykta i Olgi. Od 24 sierpnia 2002 roku już 15 467 razy goszczono na tej stronie. Osoby aktualnie czytające stronę 6 ,

umieszcza życzenie: Niech dobry Bóg błogosławi każdego gościa!!!

Może tu się pojawić również element podziękowania za wizytę na stronie:

• Odwiedzasz tą stronę jako n-ta osoba. Bóg zapłać!

Zarówno informacje o dacie, jak i o liczniku ukazują, że twórcy stron katolickich umieją przekształcać standardowe elementy, by wydobyć cechy charakterystyczne dla życia wiarą. Okazuje się, że dzięki temu strony nabierają swoistego charakteru. Co więcej, przez rozbudowywanie tych elementów o dodatkowe teksty stają się one jeszcze jedną formą nawiązania kontaktu z odbiorcą: przez bezpośredni zwrot, podziękowanie czy skierowane ku niemu życzenie błogosławieństwa Bożego.

Tak twórcze zaangażowanie w tworzenie stron WWW jest swoistą odpowiedzią na apel Papieża: „Wzywam cały Kościół do odważnego przekroczenia tego nowego progu, aby «wypłynąć na głębię» w sieci, aby teraz, jak w przeszłości, wielkie zaangażowanie Ewangelii i kultury mogło ukazać światu «chwałę Bożą na obliczu Chrystusa» (2 Kor 4,6).”

opr. mg/mg