Prymas do Służby Więziennej: dziękuję, że podtrzymujecie nadzieję w skazanych

Jesteście ze skazanymi i dla skazanych. Jesteście uczestnikami ich niełatwego życia, ich cierpienia, ale także ich wysiłków podejmowanych, by wydostać się ze społecznej izolacji. Dziękuję, że podtrzymujecie w nich nadzieję – mówił Prymas Polski abp Wojciech Polak podczas centralnych obchodów Święta Służby Więziennej w Warszawie.

Metropolita gnieźnieński przewodniczył w warszawskiej bazylice Świętego Krzyża Mszy św. w intencji żyjących i zmarłych funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej. W homilii, wskazując na ich szczególną rolę i misję w procesie resocjalizacji osadzonych i skazanych, podkreślił, że domaga się ona „przyjęcia logiki opartej na pomaganiu innym”.

„Macie zadanie podnoszenia, a nie poniżania, przywracania godności, a nie upokarzania, dodawania otuchy, a nie dręczenia. Przez swoją pracę i posługę wy wszyscy możecie być znakami nadziei, przedłużeniem ręki Jezusa, którą dziś w Ewangelii wyciąga w stronę trędowatego człowieka, dotyka Go i swoją mocą oczyszcza i uzdrawia” – mówił abp Polak podkreślając dalej, że ta uzdrawiająca moc Jezusa nie działa jednak automatycznie. Domaga się od człowieka uznania swojej sytuacji i wysiłku, by ją naprawić i zmienić.

Prymas stwierdził również, że w świadomości wielu więzienie wciąż funkcjonuje jako miejsce zamknięcia, uniemożliwiające popełnianie dalszych przestępstw. Tymczasem problemu bezpieczeństwa – tłumaczył – nie da się rozwiązać „wyłącznie poprzez słuszną skądinąd procedurę zaostrzania kar”. Potrzeba zidentyfikowania i stawienia czoła strukturalnym i kulturowym przyczynom braku bezpieczeństwa, które dotykają całej tkanki społecznej.

„Czy wśród tych właśnie powodów i przyczyn nie jest na przykład wyraźny dziś wzrost społecznej agresji, który niejednokrotnie staje się powodem lekkomyślnego zachowania, tak wielu złych emocji czy w konsekwencji przestępczych wręcz czynów? – pytał abp Polak. – Czy ten wzrost agresji można tłumaczyć tylko nawarstwiającymi się emocjami i podziałami społecznymi? Czy nie trzeba nam czynić wszystko, by przerwać toczącą się spiralę zła?” – dodał wskazując, że wszystkim nam potrzeba dziś „wewnętrznego ukorzenia, otrzeźwienia i oczyszczenia, przemiany i uzdrowienia, abyśmy my sami, jako pierwsi, byli naprawdę zdolni do budowania bezpiecznej dla wszystkich przyszłości”.

Na koniec Prymas podziękował wszystkim funkcjonariuszom i pracownikom Służby Więziennej, kapelanom i wolontariuszom za ich służbę oraz obecność i trwanie przy osadzonych i skazanych, wskazując raz jeszcze na tak potrzebną i nieodzowną w wypełnianiu tych zadań logikę pomagania.

„Jesteście ze skazanymi i dla skazanych. Jesteście uczestnikami ich niełatwego życia, ich cierpienia, ale także ich wysiłków podejmowanych, by wydostać się ze społecznej izolacji. Chciałbym więc i ja, tak jak uczynił to papież Franciszek podczas spotkania z więźniami w Roku Miłosierdzia, dodać Wam, pracownikom Służby Więziennej, przede wszystkim otuchy. Dziękuję za Wasz wysiłek Wam wszystkim, także kapelanom i wolontariuszom w więzieniach i aresztach śledczych. Dziękuję, że podtrzymujecie w skazanych nadzieję” – mówił na koniec Prymas Polski.

W południe na placu Marszałka Józefa Piłsudskiego wręczone zostały odznaczenia państwowe. Zaplanowano także uroczystą promocję na pierwszy stopień oficerski oraz uroczystą defiladę strażników więziennych. Obchodom towarzyszyła Międzynarodowa Konferencja Szefów Służb Penitencjarnych Krajów Unii Europejskiej.

bgk / Warszawa