Nie tylko katecheci. „Żądamy przywrócenia suwerenności w edukacji” – pisze Koalicja na rzecz Obrony Polskiej Szkoły

Świeccy katecheci do 17 czerwca zbierają podpisy pod projektem ustawy „Religia lub etyka w szkole”. Nie jest to jedyna inicjatywa związana z obroną podstawowych wartości w edukacji. Delegaci kilkudziesięciu organizacji zrzeszonych w Koalicji na rzecz Ocalenia Polskiej szkoły podczas zjazdu przyjęli rezolucję, w której wzywają do porzucenia ideologicznych eksperymentów w szkolnictwie.

Autorzy upominają się o ochronę życia rodzinnego i praw wychowawczych rodziców. Żądają powrotu szkoły, która daje uczniom rzetelną wiedzę oraz wychowania zakotwiczonego w polskiej kulturze wyrosłej z cywilizacji łacińskiej i chrześcijaństwa. Apelują o wycofanie polskiej oświaty z forsowanej przez Unię Europejską „edukacji włączającej” i oczekują rozwoju szkół specjalnych i ich odpowiedniego finansowania. Są przeciwni tworzenia ze szkół placówek opiekuńczo-terapeutycznych.

Oto pełny tekst rezolucji:

Szkoła wiedzy – nie ideologii
Rezolucja II Zjazdu Koalicji na Rzecz Ocalenia Polskiej Szkoły
Warszawa, 24 maja 2025 r.

My, zgromadzeni w dniu 24 maja 2025 roku na II Zjeździe Koalicji na Rzecz Ocalenia Polskiej Szkoły Delegaci organizacji zrzeszonych w KROPS, apelujemy do Władz Rządowych, do Posłów i Senatorów Rzeczypospolitej Polskiej o przywrócenie systemu oświaty skupionego na integralnym kształtowaniu dojrzałego człowieka w procesie wychowania i edukacji oraz zawrócenie z drogi transformacji szkolnictwa polskiego według szkodliwych wzorców narzucanych przez globalne instytucje i Unię Europejską.

I. Nie pozwolimy żadnej władzy na ingerencję w prawa rodziców do wychowania dzieci oraz w przestrzenie wolności i prywatności naszych rodzin.

Stoimy na straży konstytucyjnej zasady pierwszeństwa wychowawczego rodziców oraz prawa rodziców do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego, korzystając ze wsparcia szkół prowadzonych przez podmioty publiczne oraz w szkolnictwie społecznym, prywatnym i nauczaniu domowym.

Upominamy się o poszanowanie fundamentalnej zasady praw człowieka, jaką jest ochrona życia rodzinnego i praw wychowawczych rodziców przed nieuzasadnioną, a zatem niekonieczną lub nieproporcjonalną, ingerencją władzy publicznej w proces wychowywania, edukacji i opieki nad dziećmi, także w zakresie zdrowia.

Sprzeciwiamy się wdrażaniu tzw. „oceny funkcjonalnej”, powiązanej z inwigilacją środowiska ucznia i jego rodziny. Nie zezwolimy na gromadzenie na Centralnej Platformie Informatycznej ani w innym podobnym systemie, szczegółowych danych o naszych dzieciach i ich środowisku rodzinnym, pozyskiwanych w całym okresie szkolnym.

II. Żądamy szkoły dającej uczniom rzetelną wiedzę i stosującej prawidłowe metody jej przekazu. 

Zasadniczym celem edukacji powinno być dążenie do uzyskania przez uczniów sprawności, czyli trwałych dyspozycji do takiego myślenia i działania, które będzie prowadziło do ich rzeczywistego rozwoju. Chcemy dla naszych dzieci szerokiej wiedzy ogólnej, usystematyzowanej przedmiotowo, która stanowić będzie fundament dalszego poznawania świata i ułatwi uczniom przyszłe wybory i zmiany zawodu.

Oczekujemy odrzucenia dominującej obecnie w systemie edukacji utylitarnej perspektywy, która widzi w człowieku tylko konsumenta i producenta dóbr, oraz sprzeciwiamy się formatowaniu uczniów według z góry ustalonego profilu, podporządkowanego doraźnym celom politycznym i gospodarczym.

Nie można zamykać przed młodymi drogi intelektualnego rozwoju poprzez ograniczanie wiedzy i narzucanie metod jej przekazu, które z roku na rok stawiają coraz niższe wymagania wobec uczniów. Uczniowie potrzebują metod pracy usprawniających samosterowny intelekt, uwzględniających refleksję, myślenie logiczne i koncepcyjne.

Żądamy odejścia od testowania jako szczególnie uprzywilejowanej metody weryfikacji efektów uczenia się. Żądamy ograniczenia stosowania narzędzi statystycznych, ankiet i rankingów, które wypaczają ideę szkoły jako przestrzeni integralnego rozwoju człowieka.

Sprzeciwiamy się implementowaniu w szkole treści ideologicznych, pozanaukowych, czy wprost fałszywych. Metodyka, podstawa programowa i programy nauczania winny koncentrować się na rzeczywistości, a nie na utopijnym świecie idei. Powinny one stwarzać możliwość poznania prawdy, rozumianej jako zgodność naszego poznania z obiektywnym porządkiem rzeczy, a także rozpoznania oraz wyboru właściwego dobra.

Nie chcemy ograniczania metod realnego postrzegania świata na rzecz subiektywnych odczuć i emocjonalnych impresji. Nie chcemy osaczania dziecka przestrzenią cyfrową w ramach tzw. transformacji cyfrowej. Sprzeciwiamy się nierealistycznemu „projektowaniu uniwersalnemu”, którego wdrażanie w szkołach obniża poziom kształcenia do możliwości uczniów z największymi problemami edukacyjnymi. Jesteśmy przeciwni stosowaniu infantylnych, zabawowych metod kształcenia na wyższych poziomach edukacji szkolnej.

III. Żądamy wychowania zakotwiczonego w polskiej kulturze wyrosłej z cywilizacji łacińskiej i chrześcijaństwa.

Oczekujemy w polskiej szkole promocji kultury stawiającej na pierwszym miejscu godność człowieka, skłaniającej młodych ludzi do odkrywania sensu życia, wskazującej dalekosiężne cele i stawiającej ambitne wyzwania. Konieczne jest kształtowanie cnót, które pomagają człowiekowi wybierać i czynić dobro.

Chcemy wychowania budowanego na wzorach osobowych czerpanych z polskiej historii i polskiej literatury, urealnianego w życiu wspólnot szkolnych. Oczekujemy przysposabiania uczniów do samokształcenia i samowychowania.

Żądamy zagwarantowania właściwego miejsca lekcjom religii. Odrzucamy wszelkie działania mające na celu ich usunięcie ze szkoły lub zdeprecjonowanie. Należy przywrócić dwie godziny religii bądź dwie godziny etyki (do wyboru) w wymiarze tygodniowym na każdym etapie edukacji. Lekcje te nie mogą być w żaden sposób różnicowane wobec innych lekcji.

IV. Żądamy, by każde dziecko mogło się kształcić na poziomie i w zakresie odpowiadającym jego możliwościom intelektualnym i potrzebom rozwojowym.

Organizacja szkolnictwa winna uwzględniać potrzeby uczniów zdolnych, wyrównywać szanse uczniów słabszych, wspomagać niepełnosprawnych. Każde dziecko ma prawo do nauki w takiej szkole i takim oddziale, w którym motywowane będzie do pracy dumą z czynionych postępów i osiągnięć, gdzie znajdzie zrozumienie i przyjaciół. Nie jest to szkoła włączająca wszystkich bezwarunkowo.

Żądamy wycofania polskiej oświaty z programu „edukacji włączającej” (inkluzyjnej), która pod fałszywymi hasłami grupuje w oddziałach uczniów o skrajnie różnych możliwościach i potrzebach edukacyjnych. Szkodzi to zarówno dzieciom w normie rozwojowej, jak i wymagającym kształcenia specjalistycznego, a także zaprzepaszcza szanse rozwoju uczniów szczególnie uzdolnionych.

Protestujemy przeciwko ograniczaniu dostępności szkół specjalnych. Oczekujemy ich rozwoju i odpowiedniego finansowania.

Sprzeciwiamy się czynieniu ze szkoły placówki opiekuńczo-terapeutycznej, która nie dba o dobro ucznia, a zaledwie o jego „dobrostan”. Nie zgadzamy się na zastępowanie nauczycieli rzeszą psychologów i pedagogów włączających ani na wprowadzanie w mury szkoły treningów i terapii.

V. Żądamy edukacji budowanej na wiedzy naukowej i doświadczeniu nauczycieli.

Chcemy restytucji polskiej pedagogiki ogólnej, dydaktyki i praktyk pedagogicznych. Chcemy stawiania nauczycielom wysokich wymagań, ale też wyzwolenia ich z biurokratycznych pęt, doceniania pracy i wzmacniania prestiżu. Oczekujemy umożliwienia nauczycielom skutecznego i adekwatnego oceniania postępów pracy ucznia oraz jego zachowania.

Uznajemy za niezbędne zabezpieczenie odpowiedniego statusu zawodowego i materialnego nauczycieli, z zachowaniem stosownego uelastycznienia przepisów, co pozwoliłoby dyrektorowi lub organowi prowadzącemu szkołę na prowadzenie efektywnej polityki płacowej i docenienie tych nauczycieli, którzy na to zasługują. Niech polska szkoła prawdziwie „nauczycielem stoi”!

VI. Żądamy przywrócenia polskiej oświacie suwerenności, szczególnie względem standardów narzucanych jej w ramach Unii Europejskiej i przez agendy ONZ.

Żądamy zaniechania wprowadzenia polskiej szkoły do „Europejskiego Obszaru Edukacji” i wycofania się władz z ponadnarodowych zobowiązań edukacyjnych, które ograniczają polską suwerenność oświatową oraz realną samorządność polskich szkół.

Sprzeciwiamy się finansowaniu polskiej edukacji ze środków pochodzących z zagranicznych funduszy UE i UNICEF, w tym opłacaniu organizacji studiów i szkoleń dla kadr oświatowych, powiązanemu z wdrażaniem w polskich szkołach ideologicznych, szkodliwych dla uczniów treści. Instytucjonalną korupcję uznajemy za główną przyczynę obniżania od szeregu lat poziomu kształcenia w Polsce i w Europie.

Sprzeciwiamy się ujednolicaniu polskich programów nauczania i polskiej organizacji
kształcenia według ponadnarodowych wskazań i wzorców, czego przejawem są między innymi zmiany w podstawach programowych kształcenia. Nie chcemy powielania błędów tych państw, które, po doznanych porażkach, podejmują dziś próby uwolnienia szkół od skutków inkluzji oraz walczą o podniesienie poziomu kształcenia.

Apelujemy do polskich władz i polskich polityków:
Przywróćcie szkołę Polakom i ich rodzinom!
Zawróćcie z drogi transformacji szkolnictwa pod dyktando szkodliwych standardów
narzucanych przez globalne instytucje oraz Unię Europejską!
Prowadźcie suwerenną politykę oświatową Polski!

Źródło: KAI

Dziękujemy za przeczytanie artykułu. Jeśli chcesz wesprzeć naszą działalność, możesz to zrobić tutaj.