Wielki Post, który nie przeminie bez śladu

Dawniej początek Wielkiego Postu był nieco smutny, gdyż ludzie słyszeli znowu wezwanie do pokuty. Obecnie można się obawiać, że Wielki Post nic już właściwie nie oznacza. A przecież liturgia uporczywie napomina nas, byśmy dobrze przyjęli to szorstkie słowo i jego żądanie, aby wyrwać się z odrętwienia.

Przede wszystkim Wielki Post ofiarowuje niezwykłą obfitość Słowa. Przekonajcie się, jak wielkie jest bogactwo tych pięciu niedziel: 15 czytań, 5 psalmów, 15 modlitw, 5 prefacji! Celem, ku któremu wszystko zmierza, są wydarzenia paschalne: stawić czoło pokusom, wyruszyć w drogę, szukać wody żywej, zostać uzdrowionym ze swoich ślepot, powstać z martwych. Równie obfity pokarm znajdziemy w Mszaliku codziennym. Jeśli zastanawiamy się nad tym, jak przeżyć tegoroczny Post, możemy podjąć postanowienie, które nas bardzo ubogaci, a mianowicie, że w pełni wykorzystamy swój Mszalik.

Wielki Post jest gorącym wezwaniem do świętości, a to wymaga dokonania – przynajmniej raz w roku – bilansu zdrowia duchowego, przeglądu życia, który, prowadząc nas głęboko w nas samych, poprowadzi nas do Boga.

Panie Jezu

Oddaliłem się nie tylko od Ciebie

Ale i od siebie samego.

Pomóż mi powrócić do siebie,

ażebym stamtąd mógł podążać ku Tobie.

Daj mi poznać moje ciemności

Ażebym szukał Twojego światła.

(błogosławiony Paweł Giustiniani)

Jeśli lepiej się sobie przypatrzę, będę chciał się zmienić, będę chciał... Tak, trzeba tu wypowiedzieć kluczowe słowo Wielkiego Postu, jedno z kluczowych słów Ewangelii: nawrócić się. Tylko nie podejmujmy postanowienia: "Chcę się nawrócić" – to nigdy jeszcze nikogo nie przemieniło. Lepiej postanowić patrzeć na Jezusa i słuchać Go: On wzbudzi w nas tak wielką potrzebę stania się lepszym, że zapragniemy także wydrzeć od Niego łaski nawrócenia.

Prawdę powiedziawszy, pierwsze wielkopostne spotkanie z Jezusem w Środę Popielcową może nas zbić z tropu. Wciąż ten sam stary arsenał: jałmużna-modlitwa-post, i te dziwaczne zalecenia! Czy przyszłoby nam na myśl robić z siebie widowisko, kiedy dajemy jałmużnę, kiedy się modlimy, kiedy pościmy?

Ale o ile kontekst się zmienił, wezwanie pozostaje to samo: czy – tak albo nie – dajesz jałmużnę? A to znaczy: czy dzielisz się, czy będziesz się dzielił więcej podczas tego Wielkiego Postu? Czy – tak albo nie – modlisz się, czy będziesz się modlił więcej podczas tego Wielkiego Postu? Czy zgodzisz się na życie bardziej ascetyczne, aby wyrwać się z ospałości... oraz żeby móc się dzielić!

Nic nie stoi na przeszkodzie, ażeby podjąć inny trud, inny sposób wzrastania – w Ewangelii nie brak jest różnych propozycji. Niech zachęci nas, a nawet niech wzbudzi w nas zapał pewność, że Wielki Post przeżyty z zaangażowaniem może pozostawić w naszym życiu głęboki ślad.

ANDRÉ SÈVE, Homilie niedzielne Kraków 1999