Osiem błogosławieństw

Cel  dydaktyczny:  zapoznanie uczniów z treścią ośmiu błogosławieństw.

Cel  wychowawczy:  nauka słuchania i wypełniania słów Jezusa.

Pomoce  dydaktyczne:  Pismo św., świeca, tekst piosenki religijnej Nie potrzeba szukać szczęścia, kartki (format A4) z napisem "szczęście", tekst błogosławieństw, tekst do pracy w grupach, ilustracje obrazujące tekst ośmiu błogosławieństw, Jezusa nauczającego.

1.  MODLITWA

Nasze spotkanie rozpoczniemy piosenką religijną Nie potrzeba szukać szczęścia.

2.  PUNKT  WYJŚCIA

Katecheta może rozpocząć katechezę jedną z poniżej podanych propozycji:

1. Praca domowa: przeprowadź ankietę na temat: "Co sprawia, że jesteś szczęśliwym człowiekiem?"
   
2. Wybrani uczniowie przygotowują dwie scenki na temat szczęścia (brak kłopotów, zmartwień, wygodne życie, dobra materialne...).
   
3. Katecheta dzieli klasę na grupy i rozdaje kartki z napisem "szczęście".
   

Macie przed sobą kartkę, na której widnieje słowo: szczęście. Proszę teraz napisać, co kojarzy się wam z tym słowem. (Praca trwa ok. 5 min. Następnie każda grupa przedstawia wyniki swojej pracy. Katecheta krótko je podsumowuje).

Wasze wypowiedzi ukazują nam, jak człowiek rozumie szczęście. Ale czy ono daje nam prawdziwe szczęście - szczęście wieczne? Kto zdaniem Pana Jezusa jest szczęśliwym człowiekiem? Na dzisiejszej katechezie poszukamy odpowiedzi na te pytania.

3.  PRZEKAZ  MATERIAŁU

Pan Jezus daje nam odpowiedź na te pytania w Kazaniu na górze, w którym ukazał osiem błogosławieństw jako drogę do szczęścia wiecznego - do nieba. Posłuchajmy więc uważnie tej nauki.

a)  Uroczyste czytanie Pisma św. - Mt 5,1-16

(Zapalamy świecę i wręczamy jednemu z uczniów. Wszyscy słuchają tekstu w postawie stojącej).

b)  Analiza tekstu z wykorzystaniem ilustracji Jezusa nauczającego:

• Kogo widzicie na ilustracji?
  
• Gdzie nauczał Jezus?
  
• Jak nazywa się taka forma nauczania?
  
• O czym Jezus nauczał w Kazaniu na górze?
  

c)  Praca w grupach.

Pan Jezus w Kazaniu na górze dał nam osiem błogosławieństw, które drogę do Ojca. Tego kto wypełnia je w swoim życiu nazywa błogosławionym, czyli szczęśliwym, świętym, pełnym chwały, uwielbionym, ponieważ człowiek żyje w przyjaźni z Panem Bogiem i bliźnim mimo trudności.

- Jakiego człowieka Pan Jezus nazywa szczęśliwym? Dlaczego?

Odpowiemy pracując w grupach. (Katecheta zapisuje na tablicy pytania, następnie rozdaje tekst uczniom).

d)  Podsumowanie pracy w grupach.

W Kazaniu na górze Pan Jezus naucza, jak człowiek powinien postępować, aby dojść do Królestwa Bożego, osiągnąć życie wieczne. Wzywa go, aby dążył do doskonałości, wskazując mu do niej drogę w błogosławieństwach. Daje odpowiedź na pytanie, czym jest prawdziwe szczęście. Mówi, że szczęśliwy jest ten, kto pragnie szczęścia, miłości, pokoju; ten kto jest ubogi w duchu i smutny; ten kto cierpi prześladowanie i ten kto ma czyste serce. Jest to więc człowiek, który naśladuje Chrystusa, który dobrze wybrał i już jest szczęśliwy teraz tu na ziemi. Pan Jezus pokazuje nam, czym powinien w życiu kierować się prawdziwy chrześcijanin. Tak więc w błogosławieństwach Jezus opisuje prawdziwych swoich uczniów i naśladowców. W nich zawiera się program szczęśliwości i ludzkiej doskonałości, który przybliża człowieka do Boga i do bliźniego.

4.  INTERIORYZACJA

Nawiązanie do punktu wyjścia. Na początku katechezy wymieniliście słowa, które kojarzą się wam ze szczęściem. My myślimy, że być szczęśliwym to nie mieć żadnych kłopotów, zmartwień, posiadać wiele... Ale czy to jest prawdziwe szczęście? Wiemy, że nie! Powiedział nam o tym sam Pan Jezus.

Jak myślicie, jak każdy z was powinien postępować, aby był szczęśliwym człowiekiem? Jak powinniście wypełniać błogosławieństwa w swoim życiu (wypowiedzi uczniów).

Każdy człowiek pragnie szczęścia, także ja i wy. Jednak my często myślimy tylko o szczęściu ziemskim, szczęściu swoim i swoich bliskich. Za wszelką cenę dążymy do niego, krzywdząc przy tym innych i zapominając, że takie szczęście jest ulotne. Dziś Jezus ukazał nam drogę do szczęścia - trudną drogę, którą jednak warto wybrać. Kto będzie szedł nią wytrwale, ten otrzyma nagrodę w niebie - szczęście wieczne.

Pomyślmy teraz, co dziś mogę uczynić, aby wypełniać błogosławieństwa? Może cierpliwie znosić przykrość? Pogodzić się z kimś? Postąpić sprawiedliwie? Spełnić dobry uczynek? Okazać komuś zrozumienie, współczucie? Nie odpłacać złem za złe? (po każdym pytaniu chwila ciszy).

Nie jest to łatwe. Poprośmy więc o pomoc Pana Boga. Po każdym wezwaniu będziemy odpowiadać: Prosimy Cię Panie Boże (wezwania dzieci).

1. Abyśmy nie przywiązywali się do wartości materialnych...
   
2. Abyśmy potrafili szczerze żałować za własne grzechy...
   
3. Abyśmy byli gotowi nieść pomoc potrzebującym...
   
4. Abyśmy umieli walczyć z pokusami i złem, które nas otacza...
   
5. Abyśmy czynili wszystko dla pojednania z Tobą i drugim człowiekiem...
   
6. Abyśmy wytrwale znosili wszelkie prześladowanie i cierpienie...
   

5.  ZEBRANIE  MATERIAŁU

Rozdajemy uczniom ilustracje przedstawiające osiem błogosławieństw oraz ich treść. Polecamy połączyć treść z ilustracją. Stawiamy kilka pytań, aby sprawdzić jak uczniowie opanowali treść katechezy.

6.  ZESZYT

Temat: Osiem błogosławieństw.

Uczniowie przepisują jedno z błogosławieństw, które następnie ilustrują.

7.  ZADANIE  DOMOWE

Napisz list do kolegi (koleżanki), w którym zachęcasz go (ją) do realizacji błogosławieństw (wszystkich lub kilku).

8.  MODLITWA

Aby otrzymać zapowiedzianą nagrodę w niebie, musimy iść przez życie czyniąc dobro, wprowadzać pokój, okazywać miłosierdzie, przebaczać i zabiegać o sprawiedliwość. Pan Jezus ukazał nam tę drogę do nieba. Dlatego też dziękujemy Mu za to, wyrażając swoją miłość do Niego i bliźniego poprzez modlitwę tekstem przykazań miłości.

opr. ab/ab