Syn się wstawia za nami

„Jeżeli Bóg z nami, któż przeciw nam?”. Oczywiście, gdyż skoro Bóg daje nam świadectwo, kto ośmieli się nas oskarżać, skoro nas Sędzia znający nas od wieków uznał za odpowiednich?

„On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał”. Zachęca nas, abyśmy czuli się bezpieczni ze względu na wiarę, i pokazuje, że Bóg od wieków nas znający, nim przeszliśmy z niewiary do wiary. Syna swego wydał na śmierć.

„Jakże miałby nam wraz z Nim i wszystkiego nie darować”. Stwierdza, że Bóg dawno postanowił wynagrodzić wierzących w Chrystusa. Skoro użyczył nam tego, co jest bardziej znaczące i ważne, mianowicie, że Syna swego prawdziwego i najukochańszego wydał za nas, wówczas jeszcze bezbożnych, to dlaczego nie mielibyśmy uwierzyć, że spełni rzeczy mniejszej dla nas wagi, gdy już w Niego uwierzyliśmy? Wszak dla wierzących już została przygotowana nagroda. Gdyż mniejszą rzeczą jest wszystko nam wraz z Nim darować, niż wydać Go na śmierć za nas.

„Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał?” Jest rzeczą jasną, że nikt nie ośmieli się, ani nie jest w stanie odmienić wyroku, ani odwiecznej wiedzy Bożej co do nas. Kto mógłby podważyć to, co Bóg zatwierdził, skoro nie ma równego Bogu?

„Czyż Bóg, który usprawiedliwia?” Czytamy u Izajasza proroka słowa, które on uznał za swoje własne, iż nie ma nikogo takiego, kto ośmieliłby się toczyć spór z Bogiem (Iz 50,8). A może sam Bóg nas oskarży? Nie może oskarżać tych, których usprawiedliwia.

„Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł śmierć, co więcej – zmartwychwstał, który siedzi po prawicy Boga i który przyczynia się za nami?” Zaprzecza, jakoby Bóg był w stanie oskarżać nas, Chrystus natomiast nie może nas potępić, gdyż miłuje nas do tego stopnia, że umarł za nas, a zmartwychwstawszy zawsze wstawia się za nami u Ojca. Jego wstawiennictwem nie można gardzić, gdyż siedzi po prawicy Ojca, czyli w chwale, ponieważ jest Bogiem. Tak więc będąc pewnymi Boga Ojca oraz Jego Syna, który będzie nas sądził, radujemy się wierząc w Nich. W tym miejscu można przytoczyć słowa powiedziane do Piotra: „Oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę, ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała Twoja wiara” (Łk 23,31). Otóż w taki sposób wstawia się za nami Zbawiciel. Znając siłę i inteligencję naszego przeciwnika, który występuje przeciwko nam, jeśli się z nim nie zgadzamy, Zbawiciel wstawia się za nami, żeby gwałtownie nie wystąpił przeciw nam i żeby powstrzymać jego szaleństwo. Stwierdza się, że to Syn się wstawia, choć On wszystko działa będąc równy Ojcu.

oprac. ks. Marek Starowieyski

AMBROZJASTER (IV W). [dosł. „gorszy Ambroży”], tak nazwano autora ważnych komentarzy do listów św. Pawła, zachowanych pośród dzieł św. Ambrożego.

opr. aś/aś