II niedziela po Narodzeniu Pańskim

Syr 24,1-2.8-12; Ef 1,3-6.15-18; J 1,1-18 lub J 1,1-5.9-14

Duchu Święty, przyjdź!

Jezu, z Twoją pomocą rozpoczynam rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na II Niedzielę po Narodzeniu Pańskim.

„Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami”. W tym jednym zdaniu znajduje się cała synteza historii zbawienia: Jezus Chrystus, Słowo, przyszedł na świat w określonym czasie historii świata, który możemy dość dokładnie określić. Ten fakt stał się początkiem nowego etapu w dziejach ludzkości.

Święty Jan porusza także niezmiernie ważną kwestię tajemnicy Wcielenia. Bóg stał się człowiekiem, stał się jednym z nas. I nie może to być tylko obiegowe hasło, które powtarza się w każde święta Bożego Narodzenia. Chcemy się nad tą tajemnicą pochylić, chociaż od razu możemy założyć, że nigdy jej nie pojmiemy.

Wcielony Bóg był taki, jak my. Był człowiekiem, który podlegał takim samym prawom natury jak my – spał, jadł, pił, rozmawiał, śmiał się, płakał – tak jak każdy z nas. Jak mówi prefacja, był we wszystkim podobny do nas… z wyjątkiem grzechu. I ten właśnie grzech stanowił nieprzebytą przepaść w relacjach między człowiekiem a Bogiem. Bóg jednak chciał zniszczyć tę granicę i dlatego wysłał swojego Syna, bo kochał nas nad życie. Dosłownie. Poprzez śmierć i zmartwychwstanie Bóg odnowił nasze relacje z Nim. Sprawiedliwe dusze w Szeolu dostały się do raju. Bóg zamieszkał pośród nas.

Przemyślę w tym tygodniu:

1. Czy Boże Narodzenie nie jest dla mnie tylko świętem rodzinnym, okazją do spotkania z bliskimi?

2. Czy staram się zgłębić tajemnicę Wcielenia?

3. Czy słowa, że sam Bóg stał się człowiekiem, mają dla mnie znaczenie?

Powyższa refleksja została zaczerpnięta z książki Kajetana Rajskiego „Wsłuchani w Słowo. Refleksje na niedziele i święta roku A” (Biblos 2010)

opr. aś/aś