Pierwszy tydzień Adwentu - niedziela - rok C

ks. Eugeniusz Burzyk Adwentowa reanimacja ISBN: 978-83-7580-201-6 Autor proponuje rozważania na każdy dzień adwentu, uwzględniając również liturgiczny podział na rok A, B i C (niedziele). Obok interpretacji fragmentów Ewangelii, znajdziemy w książce praktyczne wyjaśnienia obrzędów i zwyczajów związanych z tym okresem kościelnym. Wybrane fragmenty: Wstęp / Pierwszy tydzień adwentu / 1. NIEDZIELA ADWENTU Rok A, Mt 24, 37-44 / Rok B, Mk 13, 33-37 / Rok C, Łk 21, 25-28. 34-36 / PIERWSZY TYDZIEŃ ADWENTU Poniedziałek — Mt 8, 5-11 / Wtorek — Łk 10, 21-24 / Środa — Mt 15, 29-38 / Czwartek — Mt 7, 21. 24-27

1. NIEDZIELA ADWENTU

Rok C, Łk 21, 25-28. 34-36

Jerzy Surdykowski zauważa, że staropolskie powiedzenie: „Czym chata bogata, tym rada”, wiązało się z przymusem picia i tłustego jedzenia. Także dzisiaj podczas Pierwszej Komunii czy chrztu niewielu ludzi myśli o Tajemnicy, zajęci są bankietem i prezentami⁶.

Obżarstwo i pijaństwo, przed którymi przestrzega Jezus, to jeden z grzechów głównych, nazwany eufemistycznie nieumiarkowaniem w jedzeniu i piciu. Jest niebezpieczny, bo nie tylko wyniszcza organizm, ale coraz bardziej skupia uwagę człowieka na potrzebach ciała.

„Mam ochotę krzyczeć do tych, którzy zapytują mnie, czy spożywam pokarmy, mówiąc im, że jem więcej niż oni, bo żywi mnie Eucharystia Krwi i Ciała Pana Jezusa”⁷ — mówiła francuska mistyczka Marta Robin, która przez ponad 30 lat przyjmowała tylko Eucharystię.

Ewangelia:

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: «Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi». Rzekł mu Jezus: «Przyjdę i uzdrowię go». Lecz setnik odpowiedział: «Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: „Idź”, a idzie; drugiemu: „Chodź tu”, a przychodzi; a słudze: „Zrób to”, a robi». Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: «Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim».

* * *

Czym jest pycha?

To bezkrytyczne, zbyt wysokie mniemanie o sobie. Człowiek pyszny uważa samego siebie za centrum wszechświata; jest przekonany, że inni ludzie powinni się mu podporządkować i przyjąć jego wizję rzeczywistości. Jego spojrzenie na świat jest subiektywne, co uniemożliwia mu jakikolwiek rozwój i dążenie do doskonałości. Pycha utrudnia, a w skrajnych wypadkach uniemożliwia poprawne relacje z ludźmi i z Bogiem. Jest jednym z grzechów głównych, wymienianym na pierwszym miejscu.

Czym jest pokora?

Nie polega na uniżaniu się czy zaniżaniu własnej wartości. Człowiek pokorny zdaje sobie sprawę z tego, że nie jest najważniejszy na świecie, że obok niego żyją inni ludzie, którzy w wielu sprawach są bardziej kompetentni. Ma świadomość zarówno swojej własnej wartości, jak i zależności od innych, przede wszystkim od Boga. Realnie i obiektywnie ocenia swoje miejsce we wspólnocie i świecie. Przykładem pokory jest setnik proszący Jezusa o uzdrowienie swego sługi. W jego przypadku pokora stanowi podstawę wiary.

⁶  Zob. Jerzy Surdykowski, Drewniany samolot ląduje na wolnym rynku, „Znak” 2009, nr 7-8 (650-651), s. 118.

⁷  Czesław Ryszka, Stygmatycy, Bytom 1992, s. 144.

opr. ab/ab