Świadectwo niezłomności

Odczytując wyrok, sędzia podkreślił, że dał mi trzy dni na odrzucenie chrześcijaństwa, ale odmówiłam. Z tego powodu, jak podsumował, ponieważ nie doceniłam hojnego gestu sądu i nie przeszłam na islam, zasługiwałam na najwyższą karę - mówi bohaterka książki „Mam na imię Meriam. Historia chrześcijanki skazanej na śmierć w obronie wiary”.

W połowie maja 2014 r. Sudanka, będąca wówczas w zaawansowanej ciąży, została skazana na najwyższy wymiar kary za rzekome odstępstwo od islamu. Przed śmiercią Meriam miała być dodatkowo wychłostana za cudzołóstwo. Podstawą do wymierzenia tej kary było jej małżeństwo z chrześcijaninem, nieważne z punktu widzenia islamskiego prawa stosowanego w Sudanie. Głosi ono, iż muzułmanka nie może poślubić wyznawcy innej religii. Kobieta przekonywała, że nigdy nią nie była, bo jej mama - chrześcijanka - wychowywała ją w swojej wierze. Ojciec, muzułmanin, opuścił rodzinę, kiedy Meriam miała sześć lat. Jednak zgodnie z prawem szariatu dzieci muzułmanina zawsze przyjmują religię ojca. Do więzienia razem z kobietą trafił także jej półtoraroczny syn.

Sędzia przed ogłoszeniem wyroku śmierci oświadczył, że 27-latka otrzymała trzy dni na wyrzeczenie się wiary, ale odmówiła powrotu do islamu. „Myślałam tylko o mężu, małym Martinie i nowym życiu, które we mnie rosło. Myślałam o tym, że wystarczyłyby dwa słowa, by zakończyć koszmar i wrócić do normalnego życia. Ale nie mogłam ich wypowiedzieć. Ani teraz, ani nigdy. Byłam gotowa przyjąć każdą karę, byleby bronić swojej godności oraz prawa do wyboru wiary. Jakakolwiek by ona była” - wspomina Sudanka. W więzieniu Meriam urodziła córkę.

W obronie kobiety

Kiedy sudański sędzia wydał wyrok śmierci na chrześcijankę, oskarżając ją o apostazję, w mediach na całym świecie rozpętała się prawdziwa burza. W akcję uratowania Sudanki zaangażowała się Antonela Napoli - włoska dziennikarka i pisarka, od lat aktywnie działająca na rzecz obrony praw człowieka, w tym praw osób prześladowanych przez muzułmanów. Stowarzyszenie Włosi dla Darfuru, któremu przewodniczyła, założone w celu zwrócenia uwagi opinii publicznej oraz instytucji państwowych na łamanie praw człowieka na kontynencie afrykańskim, zaczęło zbierać podpisy pod przygotowaną wraz z Amnesty International petycją skierowaną do prezydenta Sudanu z prośbą o zwieszenie wyroku i zastosowanie prawa łaski. Petycja została podpisana przez tysiące osób w ciągu zaledwie kilku godzin. „Historia Meriam - pozornie odległa, a tak naprawdę bliska, odnosząca się do nas wszystkich, naszego sposobu życia, podejścia do duchowości i prawa do jej przeżywania - trafiła na pierwsze strony gazet i przykuła uwagę dziennikarzy telewizyjnych. Oburzenie zataczało coraz szersze kręgi” - podkreśla A. Napoli. W obronie kobiety stanął m.in. włoski rząd, wielkie międzynarodowe organizacje, a także Michelle Obama, David Cameron oraz setki tysięcy zaangażowanych chrześcijan. Po fali międzynarodowej krytyki Sudanka została uwolniona.

Wierna wartościom

Zwyczajna kobieta, żona i matka w jednej chwili stała się symbolem walki w obronie wiary. „W tym momencie nie wiedziałam, że staję się symbolem, i wcale mi na tym nie zależało. Myślałam tylko o mojej religii oraz o poszanowaniu wartości, w których zostałam wychowana i w które mocno wierzyłam. Oczywiście wiedziałam o dziesiątkach, setkach, a może nawet tysiącach osób na całym świecie, które wstrzymując oddech, czekały na decyzję sądu. Większość z nich nie dowierzała jednak, że 27-letniej kobiecie spodziewającej się drugiego dziecka może grozić śmierć tylko dlatego, że nie chciała się wyrzec własnej wiary” - przyznaje Meriam. Losy Sudanki i swoje zaangażowanie w pomoc A. Napoli opisała w książce „Mam na imię Meriam. Historia chrześcijanki skazanej na śmierć w obronie wiary”. Sudanka, cudem uratowana od kary chłosty i śmierci przez powieszenie, daje w książce świadectwo niezłomności, wierności wartościom oraz żarliwej miłości do Chrystusa.

HAH

opr. ab/ab