Katechizm dla bierzmowanych - wstęp

Ks. Mieczysław Maliński

KATECHIZM DLA BIERZMOWANYCH

© Wydawnictwo WAM, Kraków 2002
Redakcja Anna Piecuch
ISBN 83-7097-932-7

SPIS TREŚCI

Więc to Ciebie szukają gdy kupują kwiaty
by na serio powtarzać romantyczne słowa
wierność innym ślubując gdy biegną po schodach
roznosząc swoje serce na różne adresy
gdy patrzą sobie w oczy by siebie nie widzieć
więc to Ciebie szukają nic nie wiedząc o tym
(Jan Twardowski: Więc to Ciebie szukają)

Wstęp

bóg obecny w Świecie

Pan Bóg stworzył mnie, tak jak cały świat, bo jest pełnią mądrości, dobroci i piękna. Bo jest wszechmocny.

Bóg stworzył mnie na obraz i podobieństwo swoje. Podobnie jak rzeźbiarz rzeźbi posąg, architekt projektuje budynek, kompozytor pisze utwór muzyczny — w podobny sposób Pan Bóg jest we mnie. A więc Bóg jest we mnie przez to, że mam w sobie Jego dobro, prawdę i piękno. Ale mam i tęsknotę za dobrem, prawdą i pięknem, czyli tęsknotę za tym, żeby być bardziej mądrym, bardziej dobrym, bardziej pięknym — bardziej podobnym do Boga. I wtedy, gdy tak idę ku Niemu, mogę być szczęśliwy.

Boże, jesteś potęgą tego świata w bezmiarze nieba, w słońcu, księżycu i gwiazdach, w wietrze i burzy, w morzach i górach.

Jesteś mądrością tego świata: mądrością wody i ziemi, pszczół i mrówek, ziarenek kiełkujących i chomików, jajek i piskląt, jesteś mądrością mądrych ludzi.

Jesteś pięknością tego świata, wschodów i zachodów, kwitnących łąk, dojrzewających pól, ciszą lasów, śpiewem ptaków, błękitem nieba, jesteś pięknością pięknych ludzi, szlachetnych, prawych, uczciwych.

Jesteś miłością. Stwarzasz wszystko z miłości: świat, ludzi i każdego z nas. Stwarzasz. Nie tylko stworzyłeś, ale wszystko dzięki Tobie istnieje, porusza się, rośnie, kwitnie, dojrzewa. Jesteś wciąż w świecie obecny.

Jesteś dobrocią tego świata, dobrocią dobrych ludzi, ludzi przebaczających, cierpliwych, wyrozumiałych. Jesteś we mnie, mówisz do mnie głosem sumienia. Byle bym tylko chciał Cię słuchać: kiedy wskazujesz na to, co dobre, ostrzegasz przed tym, co złe, głupie, podłe, niegodne.

A może dojdę Ciebie szeptem
bolesnym ruchem małych warg
może wypiję Ciebie z ciszą
nocnych ogrodów i czuwania
może przywołam jasny promień
aby otworzył twarde czoło —
którego nie znam i nie umiem
którego przeto trudno kochać
— a może dojdę Ciebie szeptem
którego dotknąć nie potrafię
który wypełniasz mnie do dna
(Zbigniew Herbert: Usta proszą)

Ale nie tylko ja jestem stworzeniem Bożym. Mój bliźni także. A więc i on ma w sobie Bożą prawdę, dobro, piękno — chociaż na swój sposób. I stąd moje przyjaźnie z ludźmi — bo oni mi pomagają być bardziej mądrym, dobrym, pięknym. Stąd i przykazanie:

„Będziesz miłował bliźniego twego jak siebie samego”.

Ale istnieje zagrożenie dla każdego człowieka, również dla mnie: pokusa. Jest nią to wszystko, co udaje Pana Boga, a Bogiem nie jest. Co udaje prawdę, a prawdą nie jest; co udaje dobro, a dobrem nie jest; co udaje piękno, a pięknem nie jest; co obiecuje szczęście, a szczęścia nie daje. I dajemy się nieraz okłamać. I popełniamy grzechy, które krzywdzą nas samych i bliźniego.

bóg objawia się ludziom

Gdy narody albo społeczeństwa dopuszczały się jakiś grzechów, wtedy Pan Bóg objawiał się ludziom świątobliwym, nakazując im, aby upominali swoich braci i ostrzegali ich przed złem, któremu ulegają coraz bardziej.

Objawił się na przykład sprawiedliwemu człowiekowi o imieniu Noe, którego uratował od potopu. Lotowi, którego uratował od nieszczęścia Sodomy. Objawiał się również świątobliwym Izraelitom, zwłaszcza Mojżeszowi, który wyprowadził swój naród z niewoli egipskiej.

Izraelici

Bóg wybrał naród izraelski, aby stał się narodem wzorcowym dla wszystkich narodów świata.

Ojcem narodu izraelskiego jest Abraham. Bóg wyprowadził go z Ur w ziemi chaldejskiej do ziemi Kanaan, czyli tam gdzie leży dzisiejsze państwo Izrael. Ród Abrahama rozrósł się w liczny naród. Został nazwany od kolejnego potomka abrahamowego izraelskim.

Bóg prowadził ten naród przez ludzi natchnionych Duchem Świętym. Pierwsi byli nazywani patriarchami. Tak było do wędrówki tego narodu i do jego pobytu w Egipcie. Po powrocie z Egiptu rządzili tym narodem królowie. Niektórzy z nich byli mężami świętymi. Takim był zwłaszcza król Dawid.

Na koniec Bóg dawał Izraelitom proroków, aby głosili prawdę o Bogu. Wśród nich najważniejszymi byli Izajasz i Jeremiasz. Wszyscy oni zabiegali, aby naród izraelski pozostał wierny prawdziwemu Bogu. By żył zgodnie z przykazaniami Bożymi. Otrzymał je przez Mojżesza po wyjściu z niewoli egipskiej. Istotą tych przykazań jest miłość Boga i bliźniego.

„Będziesz miłował Pana Boga twego całym sercem twoim i całą duszą twoją, i całą myślą twoją. Będziesz miłował bliźniego twego jak siebie samego”.

Niestety, naród izraelski nie zawsze słuchał mężów Bożych. I tak popadał w błędy i grzechy. Najcięższe z nich to nacjonalizm i szowinizm. To one doprowadziły Izraelitów do przekonania, że Bóg kocha tylko ich, a pogan nienawidzi i przeznacza na potępienie.

Aby ich od tych błędów uratować, Bóg przysłał swojego Syna, który stał się Człowiekiem, aby nam głosił prawdę Bożą i nauczył nas żyć po Bożemu.

rok liturgiczny

Jeszcze się kiedyś rozsmucę,
Jeszcze do Ciebie powrócę,
Chrystusie...
Jeszcze tak strasznie zapłaczę,
że przez łzy Ciebie zobaczę,
Chrystusie...
I taką wielką żałobą,
Będę się żalił przed Tobą,
Chrystusie...
że duch mój przed Tobą klęknie
I wtedy — serce mi pęknie,
Chrystusie...
(Julian Tuwim: Chrystusie)

Jezus jest Słowem Ojca. Bóg dał nam Go, aby uczył ludzi żyć w miłości. Również mnie. A On uczył nie tylko swoimi kazaniami, ale również swoim życiem. Ja powinienem więc nie tylko poznawać Jego nauki, ale również uczestniczyć w Jego życiu. Stąd powinienem świętować w roku liturgicznym rocznice Jego wydarzeń.

I tak ułożony jest rok Jezusa: Adwent, Boże Narodzenie, chrzest w Jordanie i początek nauczania, Wielki Post, Wielki Tydzień, Wielkanoc, Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego, czas po Zesłaniu Ducha Świętego.

To nie „tak na niby”, tylko naprawdę czekam w Adwencie na przyjście Jezusa, w Boże Narodzenie naprawdę cieszę się, że się narodził. Potem słucham Jego nauk i widzę, jakie niebezpieczeństwo Mu grozi za to, że mówi prawdę faryzeuszom i saduceuszom. W Wielkim Tygodniu uczestniczę w Jego męce, świętuję Jego zmartwychwstanie w Wielkanoc. On się mnie ukazuje. Potem przyjmuję Ducha Świętego. Następnie — już oświecony i wzmocniony — patrzę i słucham Jezusa w okresie po Zesłaniu Ducha Świętego.

dziękuję ci po prostu za to, że jesteś
za to, że nie mieścisz się w naszej głowie,
która jest logiczna
za to, że nie sposób cię ogarnąć sercem,
które jest nerwowe
za to, że jesteś tak bliski i daleki,
że we wszystkim inny
za to, że jesteś już odnaleziony
i nieodnaleziony jeszcze
że uciekamy od ciebie do ciebie
(Jan Twardowski: xxx)
 
nie zatrzymuj mnie tutaj bo po co
wszystkie miejsca już dawno sprzedane
nie chcę stać pod progami wśród nocy
i spod progów odchodzić co rano
raczej prowadź zaprzęgiem przez ciemność
w twoje progi przytulne przywołaj
ty co palisz z litości nade mną
jakąś gwiazdę, jakiegoś anioła
(Jacek Okoń: xxx)

opr. ab/ab