Ty jesteś opoką

Do roku 1969 Kościół łaciński obchodził dwa święta związane ze Stolicą Piotrową: Katedry św. Piotra w Rzymie (18 I) i Katedry św. Piotra w Antiochii (22 II). Podczas reformy liturgii oba te święta zostały połączone pod datą 22 lutego w jedno i obchodzone są jako święto Katedry św. Piotra. Tego dnia modlimy się, aby „pośród zamętu świata nasza wiara pozostała nienaruszona".

Już od IV w. chrześcijanie w Rzymie znali i uroczyście obchodzili święto Katedry św. Piotra, wspominając, że apostoł był biskupem tego miasta. W ten sposób składali hołd św. Piotrowi za to, że właśnie w Rzymie założył gminę chrześcijańską i to właśnie miasto obrał za stolicę chrześcijaństwa.

Początkowo dwa święta

Ponieważ jednak święto wypadało często już podczas postu, a zatem jego obchody mogłyby zakłócać wielkopostny czas powściągliwości i umartwienia, dlatego w wielu stronach Imperium Romanum, np. w Galii, zaczęto je obchodzić 18 stycznia. Zresztą z czasem ustaliły się zwyczajowo dwa święta: 18 stycznia - Katedry św. Piotra w Rzymie, a 22 lutego - Katedry św. Piotra w Antiochii. Tak było przez długie stulecia. Dopiero w 1558 roku papież Paweł IV ustalił ostatecznie dzień 18 stycznia jako pamiątkę „wstąpienia na tron rzymski" św. Piotra, a dzień 22 lutego - na „uroczysty obchód" święta objęcia stolicy w Antiochii. Oba święta obchodzone początkowo tylko w diecezji rzymskiej Paweł IV rozszerzył obowiązkowo na cały Kościół łaciński.

Klucze Piotrowe są symbolem władzy biskupa Rzymu w Kościele

Wspomniany tron Piotrowy, zwany katedrą, znajduje się w Bazylice św. Piotra, za głównym ołtarzem, w absydzie, i jest symbolem prymatu biskupa rzymskiego - Piotra naszych czasów i uniwersalnym symbolem Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. Początkowo, do V w., tron znajdował się w baptysterium Bazyliki św. Piotra. Drogocenna relikwia, na której miał zasiadać Książę Apostołów i głosić zeń Chrystusową Dobrą Nowinę, składa się z wielu kawałków drewna, spojonych od zamierzchłych czasów bogato zdobionymi płytami z kości słoniowej. W XVIII stuleciu Jan Wawrzyniec Bernini, znakomity budowniczy Bazyliki św. Piotra, zamknął ów tron w potężnej, marmurowej budowli. Ta właśnie katedra przypomina w symboliczny sposób o władzy zwierzchniej w Kościele Chrystusa, zarówno w osobie św. Piotra, jak i jego kolejnych następców, z czasem nazywanych papieżami.

Władza Piotra

Święto to jest przeto z jednej strony aktem wdzięczności Rzymian za to, że św. Piotr wyróżnił ich miasto. Tym tłumaczy się pierwotne obchody tej uroczystości wyłącznie w diecezji rzymskiej, z czasem dopiero rozszerzane na cały Kościół powszechny. Z drugiej zaś strony, święto Katedry św. Piotra jest okazją dla wiernych całego Kościoła do złożenia każdemu kolejnemu następcy św. Piotra-biskupowi Rzymu, czyli papieżowi, wyrazu hołdu. Sam zaś tron, na którym zasiadał św. Piotr, obecny jest stale w kościele, gdzie papież odprawia nabożeństwa i sprawuje liturgię dnia. Bezcenny z punktu widzenia historii i kultury zabytek jest jednak przede wszystkim nieustannym świadectwem, że biskupi rzymscy mają tę samą władze nad Kościołem Chrystusa, jaką miał Piotr; że następcami Piotra mogą być tylko biskupi rzymscy.

Teksty ewangeliczne podają nam wiele przykładów, że Chrystus Pan spośród grona apostołów to właśnie Piotrowi złożył obietnicę prymatu i jej wypełnienie. Pan Jezus faktycznie oddał św. Piotrowi najwyższą władzę w swoim Kościele: „Kiedy więc zjedli, Jezus mówi do Szymona Piotra: - Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej niż ci? Mówi Mu [Piotr]: - Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Mówi mu: - Paś moje baranki. Mówi mu znowu: - Szymonie, Synu Jana, miłujesz Mnie? - Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham - odpowiada. Mówi mu: - Paś owce moje. Mówi mu po raz trzeci:

- Szymonie, Synu Jana, kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr, że po raz trzeci go zapytał: Kochasz mnie? - i mówi Mu:

- Panie, Ty wiesz wszystko, Ty wiesz, że Cię kocham. Mówi mu: - Paś moje owce" (J21, 15-17).

Dowodem najwymowniejszym, że św. Piotr był w Rzymie i że tam poniósł śmierć męczeńską - obok licznych świadectw i przekazów starożytnych historyków chrześcijańskich - jest rzymski grób apostoła. Według podania miał on znajdować się w Bazylice św. Piotra pod konfesją. Badania przeprowadzone przed rokiem 1950 potwierdziły głos tradycji.

opr. mg/mg