Krótkie wyjaśnienie sensu katolickiej wiary w Niepokalane Poczęcie Maryi
Zawitaj, Pani świata, niebieska Królowa Witaj, Panno nad panny, gwiazdo porankowa! Zawitaj, pełna łaski, prześliczna światłości, Pani, na pomoc świata, spiesz się, zbaw nas z złości. Ciebie monarcha wieczny od wieków swojemu Za Matkę obrał Słowu Jednorodzonemu; Przez które ziemi okrąg i nieba ogniste, I powietrze, i wody stworzył przeźroczyste. Ciebie, Oblubienicę, przyozdobił sobie, Bo przestępstwo Adama nie ma prawa w Tobie.
Tak śpiewamy na cześć Matki Jezusa w przypisywanych Jakubowi Wujkowi (XVI w.) „Godzinkach o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny”. Chociaż dogmat mówiący o tej prawdzie naszej wiary został ogłoszony przez papieża Piusa IX dopiero 8 grudnia 1854 roku, to jednak przekonanie o tym, że Matka Syna Bożego poczęta została w łonie swej matki bez zmazy grzechu pierworodnego, żywe było w Kościele od wieków. Zresztą, święto Niepokalanego Poczęcia obchodzono w Kościele już w XV stuleciu.
Pismo Święte nie mówi o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. A jednak Pius IX, ogłaszając dogmat, nie zawahał się stwierdzić, że ta prawda wiary „jest objawiona od Boga, a przeto przez wszystkich wiernych ma być mocno i statecznie wierzoną”. Podstawą powszechnej wiary w Niepokalane Poczęcie Maryi jest tradycja siegająca początków chrześcijaństwa. Już w dokumentach z III wieku znajdujemy informację, że „z Niepokalanej Dziewicy narodził się Syn Boży”. W późniejszych zapisach wielokrotnie znajdujemy wypowiedzi mówiące o Matce Jezusa jako tej, która poczęta została bez „pokalania” zmazą grzechu pierworodnego.
Prawdę o swym Niepokalanym Poczęciu potwierdziła sama Maryja, która w uznanych przez Kościół objawieniach w Lourdes (1858 r.) sama siebie nazwała tym tytułem. Również podczas objawień, jakie miała św. Katarzyna Labouré (1830 r.) oraz podczas objawień w Fatimie (1917 r.) Maryja akcentowała ten fakt.
Na placu Hiszpańskim w Rzymie na pamiątkę ogłoszenia dogmatu wystawiono figurę Niepokalanego Poczęcia. Od tego czasu papieże 8 grudnia składają u jej stóp wiązanki kwiatów.
KS. A. S.