Kwestia z "Zarysu wiary", katechizmu wydanego przez Związek Katechetów Niemieckich w 1980 r.
W Kościele katolickim wierni łączą się w grupy wiekowe, zawodowe i społeczne. W ten sposób powstają związki, stowarzyszenia lub zrzeszenia, które przejmują - zazwyczaj w porozumieniu z biskupami - zadania z dziedziny społecznej, społeczno - oświatowej, a także w dziedzinie krzewienia wiary. Niektóre z nich mają zasięg międzynarodowy, co świadczy o tym, że wierzący czują się odpowiedzialni za działalność Kościoła także poza swoimi wspólnotami.
Obok tych związków, powstałych zazwyczaj z inicjatywy wierzących, istnieją kościelne dzieła pomocy, które z reguły wyrastają najpierw „na dole”, a dopiero później zatwierdzane bywają przez władze kościelne i zyskują struktury organizacyjne. Są one znakami solidarności chrześcijańskiej, która dodaje Kościołowi wiele wiarygodności i zaufania.
O takiej pomocy chrześcijan pisze św. Paweł w Liście do Galatów:
Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełnijcie prawo Chrystusowe. A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza naszym braciom w wierze (Ga 6, 2. 10).
Misje: Zadaniem Kościoła są misje, czyli powszechne głoszenie Ewangelii. Każdy chrześcijanin, każda parafia, każda diecezja powinny w tym współdziałać.
Caritas (łac. = miłość): Nazwa wielkiej, powstałej w XIX w. organizacji Kościoła. Caritas istnieje i działa w wielu krajach. Swą działalnością obejmuje takie instytucje, jak; domy starców, szpitale i ośrodki kształcenia. Należy też wspomnieć o podejmowanych i organizowanych przez Caritas akcjach pomocy dla innych narodów w sytuacjach szczególnych wypadków losowych. Działalność Caritasu jest przykładem, jak Kościół uczestniczy w rozwiązywaniu problemów socjalnych społeczeństw. Dla realizacji tych zadań, poza środkami finansowymi, potrzebni są ludzie, którzy byliby gotowi do służenia innym. Także w tej wielkiej instytucji, jaką stanowi Caritas, aktualna jest zasada, że duch miłości ważniejszy jest niż struktury i organizacje. Analogiczną organizacją w Kościele protestanckim jest Diakonia.
Misereor (łac. = lituję się): Nazwa wielkiej akcji składkowej przeprowadzanej każdego roku, począwszy od 1959 r., w czasie Wielkiego Postu przez niemieckich katolików. Wzywa się wiernych, aby rezygnowali z jakiejś rzeczy, a zaoszczędzone pieniądze ofiarowali na chorych, głodujących i biednych Trzeciego Świata. Misereor nie chce udzielać tylko jałmużny, chce umożliwić organizowanie wśród biednych samopomocy w myśl przysłowia chińskiego: „Daj głodnemu rybę, a on znowu będzie głodny; daj mu sieć, to wówczas nie będzie głodować”.
Adveniat (z łac. „Ojcze nasz”: Adveniat regnum tuum - Przyjdź królestwo Twoje): Nazwa rozpoczętej w 1961 r. pomocy katolików niemieckich dla Kościoła Ameryki Łacińskiej. Dzięki niej, przez ofiarę z okazji świąt Bożego Narodzenia, Kościół Ameryki Łacińskiej może zaspokoić swoje najpilniejsze potrzeby bez uzależniania się od możnych i bogatych krajów. Sens tej akcji wyrażają słowa; „Od rezygnacji do nadziei”.
Chleb dla świata: Trwająca od roku 1959 akcja zbiórek w kościołach protestanckich, przeznaczona na zwalczanie nędzy i ubóstwa w świecie. Równoległa do akcji Misereor.
opr. mg/lb