Kwestia z "Zarysu wiary", katechizmu wydanego przez Związek Katechetów Niemieckich w 1980 r.
W sakramentach Kościoła zbawiająca wspólnota Boga z człowiekiem staje się widzialna, słyszalna, doświadczalna i obecna. Sakramenty mają swe źródło w Jezusie Chrystusie, w Jego życiu, śmierci i zmartwychwstaniu, ponieważ On jest ucieleśnieniem miłości Boga do ludzi. Papież Leon Wielki (+461) powiedział: „Wszystko to, co w zbawczym dziele Jezusa Chrystusa było widzialne, słyszalne i doświadczalne, działa nadal w sakramentach Kościoła”.
Szczególnie uwidacznia się to w Eucharystii. Nie tylko obiecuje ona wspólnotę z Bogiem i ludźmi, ale także ją stwarza. Mówi się w niej nie tylko o nowym życiu, lecz i o tym, że Jezus wydaje siebie za „nowe życie”. Podobnie można mówić o innych sakramentach. W nich czyni Bóg to, o czym one mówią i co zapowiadają.
Sakramenty można przyporządkować wydarzeniom w życiu człowieka. Przy ważnych i zwrotnych dla niego chwilach Kościół udziela mu, w imieniu Jezusa Chrystusa, miłości Boga, zbawienia i łaski oraz wskazuje w czynionych znakach, jak Bóg nam ludziom się udziela. W chrzcie św. zostaje dana człowiekowi, na początku jego chrześcijańskiego życia, wspólnota z Jezusem Chrystusem i wszystkimi chrześcijanami. W bierzmowaniu - przez umocnienie Duchem Świętym - wzmocnione jest to, czemu początek dał chrzest, czyli życie chrześcijańskie. Dlatego chrzest i bierzmowanie są sobie tak bliskie.
Także i chrześcijanin w grzechu nie pozostaje bez znaku bliskości Boga. W sakramencie pokuty ofiarowuje mu Bóg pojednanie i udziela ponownego przebaczenia.
Sakrament namaszczenia chorych dodaje odwagi i umacnia w nadziei na Boże miłosierdzie i zbawienie.
Ten kto powołany jest do specjalnej służby w Kościele - jako diakon, kapłan lub biskup - otrzymuje swe zadanie w sakramencie kapłaństwa.
W sakramencie małżeństwa młoda para zostaje obdarzona obietnicą, że miłość Boża będzie działać w ich wzajemnej miłości. Wspólnota małżeńska staje się symbolem wspólnoty, którą daje Bóg.
Sakramenty sprawiają więc, że tworząca wspólnotę miłość Boga staje się dla ludzi widzialna i słyszalna:
Sakramenty nie tylko wskazują nowe życie, one nam je dają. Nie tylko mówią o naszym zbawieniu, one je dają. One nie tylko mówią o bliskości Pana, w nich Pan przychodzi do nas.
Liczba sakramentów: Dopiero w średniowieczu (XII w.) zakończono dyskusję dotyczącą rozgraniczenia między sakramentami i sakramentaliami. Uzyskano wówczas zgodność co do ilości sakramentów. Nie oznacza to, że siedem sakramentów istnieje dopiero od XII wieku i że wcześniej udzielano sakramentów i sakramentaliów bez ich rozróżnienia. Sobór trydencki (1545-1563) dając odpowiedź na spór z reformatorami, określa w sposób wiążący liczbę siedmiu sakramentów.
Sakramenty w Kościołach i wspólnotach protestanckich: Nie ma zgody co do liczby sakramentów. Nie podlegają dyskusji tylko: chrzest i Komunia św., nazywana też Sakramentem Ołtarza (z pewnym ograniczeniem uznany jest również sakrament pokuty). W przekonaniu Kościołów reformowanych i innych wspólnot kościelnych sakramenty działają tylko przez wiarę.
Cnoty boskie: Wiara, nadzieja i miłość (cnota = zdolność do dobrego). Cnoty te zwane są „boskimi”, ponieważ człowiek ich nie wypracowuje, lecz otrzymuje je w darze od Boga (por. Rz 5, 5).
opr. mg/lb