Nowy rok akademicki 1998/99 w Papieskim Instytucie Polskim

Nowy rok akademicki 1998/99 to dla Papieskiego Instytutu Polskiego już 89. rok od jego założenia. Ten rok rozpoczyna 53 księży - w tym jeden, w ramach programu Papieskiego Insytutu Biblijnego, w pierwszym semestrze kontynuuje studia biblijne w Jerozolimie. Księża reprezentują 27 diecezji. Największą liczbę studentów mają w naszym domu diecezje sandomierska i toruńska, każda po pięciu studentów, a diecezja łowicka - czterech. Z pozostałych diecezji jest po jednym lub dwóch księży. Jako gość mieszka też jeden student świecki studiujący teologię i środki komunikacji.

Najbardziej uczęszczaną przez naszych studentów uczelnią rzymską jest Gregoriana. Na tym Uniwersytecie studiuje 16 księży, na Biblicum - 12, na Uniwersytecie Salezjańskim - 10 księży, na Angelicum - 7, w Ateneo Santa Croce - 3, na Augustinianum i Uniwersytecie Laterańskim po 2 i na Antonianum - 1.

W tym roku akademickim Instytut przyjął 15 nowych studentów. Są to następujący księża:

Księżom rozpoczynającym rzymskie studia życzymy owocnego wchodzenia w tajniki Mądrości. Boże Błogosławieństwo niechaj wszystkim towarzyszy.

Instytut, po dokonanych remontach i odnowie, stwarza dobre warunki materialno-bytowe. Stale są kontynuowane prace mające na celu dalsze ulepszenie funkcjonowania domu. W czasie wakacyjnym zostało uzupełnione i odnowione umeblowanie - półki na książki i szafy. Jest powodem do wdzięczności wobec Pana Boga i Dobroczyńców, że Instytut może przyjmować tylu księży kierowanych na studia przez ich biskupów. Troską rektora i całego personelu jest, by zapewnić im jak najlepsze warunki do zamieszkania i studiów. Cała wspólnota dokłada starań, by tworzyć atmosferę godną kapłańskiego domu.

W ostatnim czasie nastąpiły małe zmiany w gronie personelu. Z wdzięcznością wspominamy posługę w Instytucie brata Mirosława Małkowskiego, który we wrześniu przeszedł do Domu Polskiego na Via Cassia oraz siostry Anuncjaty Sitek, która w sierpniu wróciła do Polski. We wrześniu podjęli pracę w Instytucie: brat Roman Bińkowski i siostra Nikodema Surmińska. Przy okazji rozpoczęcia roku z uznaniem należy wspomnieć wieloletnią oddaną posługę sióstr ze Zgromadzenia Służebniczek Niepokalanego Poczęcia N.M.P. i braci Serca Jezusowego oraz pomoc członkiń Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła.

W czasie wewnętrznej uroczystości inauguracyjnej, która miała miejsce w środę 21 października, czytania biblijne z Liturgii eucharystycznej (Ef 3,2-12 i Łk 12,39-48) skłaniały do refleksji nad tajemnicą Chrystusa, która rozprzestrzenia się w świecie przez posługę głoszenia Ewangelii. Św. Paweł od chwili nawrócenia stał się, w całym swoim jestestwie, sługą Ewangelii po to, żeby tajemnica Chrystusa docierała do każdego człowieka. W tym zawarte jest wezwanie dla podejmujących studia w naszym pokoleniu, w tym roku, by przez poznawanie i zgłębianie tej tajemnicy poprzez studium, oraz przez gotowość nawrócenia, co jest praktycznym wchodzeniem w tajemnicę Jezusa Chrystusa, czuli się przeznaczeni do głoszenia jej dzisiaj, na przełomie tysiącleci, żeby zbawczy zamiar Boga mógł docierać do współczesnego człowieka, do ludzi. Gdy tego wymiaru zabraknie, to studium jest "sztuką dla sztuki".

W końcowej części Ewangelii przeznaczonej na ten dzień zawarte jest zdecydowane wezwanie i ostrzeżenie: komu więcej dano, kto zna wolę Ojca, od tego będzie się więcej wymagać. Podjęcie studium to właściwie także zgoda na to, aby można było od nas - sług Ewangelii - więcej oczekiwać i wymagać. Całe nasze studium powinno być zagłębianiem się w tę tajemnicę ale równocześnie musi ona spełniać się w nas, musimy my sami pozwolić dotknąć się przez tajemnicę Chrystusa, a to jest najtrudniejsze.

Gdyby ktoś chciał pielęgnować koncepcję studium i życia dla siebie - czy to w wymiarze indywidualnym czy wspólnotowym - jak ten zły rządca z Ewangelii, to nawet zdobywając wiele dla siebie, nie doświadczy tajemnicy i nie nauczy się być sługą Ewangelii. Jeśli ktoś będzie troszczył się o to, by być gospodarzem tylko swojego zakątka, zdradzi to, w co został wprowadzony i co mu zostało powierzone. W wymiarze takiej jak nasza wspólnoty bardzo ważne jest to, że na tyle każdy z nas odnajdzie dobro swoje, na ile będziemy szukać dobra wspólnego. To jest ta przedziwna tajemnica wymiany czy przemiany.

Potrzebna jest stała gotowość mówienia Bogu tak, byśmy byli tymi, w których spełnia się wola Boga dla dobra Jego Ciała. Niech ten rok akademicki będzie okazją do przeżywania tej tajemnicy, byśmy mogli być sługami Ewangelii wobec ludzi, którzy czekają na Dobrą Nowinę o tajemnicy zbawienia.

Wszystkie artykuły pochodzące z "Kronik Rzymskich" zamieszczone na stronach Opoki:
Copyright © by Kronika Rzymska 118(1999)