Zarys wiary: Pozostać otwartym

POZOSTAĆ OTWARTYM

Ustawicznie zdarzają się sytuacje, w których chcielibyśmy usłyszeć jasną odpowiedź na pytania: Co jest prawdą, a co fałszem? Czy mam zdecydować tak czy inaczej? Czy to lub inne zdanie jest słuszne? Pragnienie otrzymania jednoznacznej odpowiedzi nie zawsze może być spełnione, bo na wiele pytań istnieje wiele odpowiedzi. Prowadzi to do tego, że człowiek zaczyna odczuwać niepewność, zwłaszcza w tym wypadku, gdy nie nauczył się obchodzić z wielokształtnymi zjawiskami życia, gdy nikt mu nie pokazał, że w wielokształtności zawiera się bogactwo naszego istnienia. Mieć wiele możliwości nie znaczy biernie im się poddawać, przeciwnie - ustawicznie musimy rozstrzygać. Wielu ludzi czuje przed tym lęk - boją się odpowiedzialności i nie dokonują wyboru. Jeszcze inni sądzą, że łatwiej jest żyć „w zawieszeniu” - nie podejmując ostatecznej decyzji. Konsekwencją takich postaw jest brak inicjatywy, nietolerancja, albo nawet nieuczciwość i wypaczenie charakteru.

Trzeba być gotowym do sprawdzania swych decyzji i podejmowania ich na nowo, jeżeli okazały się błędne. Wymaga to szczerości, samokrytyki i otwartości. Czasem potrzeba więcej odwagi, aby zmienić poglądy, niż aby pozostać im wiernym.

Kto przypisuje sobie prawo podejmowania decyzji, ten musi być także gotowy szanować poglądy innych, nawet wówczas gdy sprzeciwiają się one jego własnym przekonaniom. Nie oznacza to ani obojętności w stosunku do poznawanej prawdy, ani uznania błędu. Podkreśla natomiast, że wyżej należy cenić człowieka walczącego o prawdę, niż przyjmującego ją bezwolnie.

Czy mamy pewność, że jako chrześcijanie rzeczywiście głosimy Prawdę Bożą i nią żyjemy? Bogactwo życia w Jezusie Chrystusie sięga dalej, niż potrafimy to pojąć. Podejmowanie decyzji i „otwartość” nie wykluczają się.

Współzależność między miłością do prawdy a miłością bliźniego tak wyraził św. Augustyn:
Znienawidzić błąd, ale kochać błądzącego!

opr. mg/lb