Na uleczenie ludzkich dusz

Gdy doznajecie przykrości lub gdy cierpienie was przygniata, złóżcie to czym prędzej w Moje Rany, a ból się uciszy - to jedna z 12 obietnic, jaką Jezus złożył s. Marii Marcie Chambon, której zawdzięczamy kult Ran Jezusa i koronkę ku ich czci. Ci, którzy regularnie odmawiają tę modlitwę, zapewniają, że jest ona wyjątkowym darem dla człowieka.

M.M. Chambon przyszła na świat w ubogiej, chłopskiej rodzinie. W 1862 r., mając 21 lat, wstąpiła do Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Chambèry jako świecka pomoc kuchenna. Dwa lata później złożyła tam śluby zakonne. Z posłuszeństwem i pokorą wypełniała wszystkie powierzone jej obowiązki. Choć nie posiadała żadnego wykształcenia, prowadziła bogate życie duchowe. Już w dzieciństwie obdarzona została łaską widzenia w hostii Dzieciątka Jezus, Ukrzyżowanego Chrystusa czy Najświętszej Maryi Panny. Odwiedzali ją również święci i dusze czyśćcowe.

Misja s. Marii

To właśnie jej Pan Jezus zlecił niezwykłą misję: przypomnienie ludziom o wartości strong>nabożeństwa do Jego Świętych Ran. Stało się to podczas ekstatycznego widzenia we wrześniu 1867 r. Jezus powiedział wówczas do s. Marii: „To jest mi najcięższym, że są dusze, które mniemają, że nabożeństwo do Moich Ran jest czymś niegodnym uwagi i dla nich nieodpowiednim. Dlatego to nabożeństwo ostyga i zaciera się. Mojemu Ojcu miłym jest ofiarowanie Mu Moich Świętych Ran i boleści Mojej Najświętszej Matki. Trzeba powierzać wszystko Moim Boskim Ranom i przez Ich zasługi pracować nad zbawieniem dusz”. Wyjaśnił także, jak wielką moc mają Jego Rany w nawracaniu grzeszników, uświęceniu wiernych, znoszeniu cierpień czy pomaganiu duszom czyśćcowym. To sam Pan Jezus nauczył zakonnicę modlitwy, którą miała nieustannie odmawiać w różnych potrzebach: „Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Rany Pana naszego Jezusa Chrystusa na uleczenie ran dusz naszych. O mój Jezu, przebaczenia i miłosierdzia, przez zasługi Twoich Świętych Ran”. Dziś znamy ją jako Koronkę do Najświętszych Ran Pana Jezusa.

Kto rozważa Mękę Pańską, dojdzie do doskonałości

- Wprawdzie Koronka do Najświętszych Ran Pana Jezusa powstała dzięki mistycznym doświadczeniom s. M.M. Chambon, wizytki, ale bardzo dobrze wpisuje się w duchowość naszego zgromadzenia. Jako ss. pasjonistki każdego dnia modlimy się tą koronką, wypraszając miłosierdzie dla świata - mówi s. Regina ze Zgromadzenia Sióstr Męki Pana naszego Jezusa Chrystusa. - Nasza założycielka sługa Boża m. Józefa Hałacińska mówiła, że „Kto rozważa Mękę Pańską, dojdzie do wielkiej doskonałości”. Natomiast w trzeciej obietnicy Pana Jezusa dotyczącej modlitwy koronką są słowa: „Z Moich Ran rodzą się owoce świętości. Ci, którzy czcić je będą, dojdą do prawdziwego poznania Mnie”, a w12: „Dusza, która za życia swego śmiertelnego czciła rany Pana naszego Jezusa Chrystusa, korzystała z ich zasług i ofiarowała je Ojcu Przedwiecznemu za dusze czyśćcowe, będzie miała przy sobie w chwili śmierci Najświętszą Maryję Pannę i Aniołów, a Pan Jezus Ukrzyżowany w całym blasku Swej chwały przyjmie ją i ukoronuje wieńcem niebieskim jej czoło”. W charyzmat naszego zgromadzenia wpisane są ekspiacja, zadośćuczynienie za grzechy własne i innych ludzi. Również w obietnicach odnajdujemy taki element: „Ofiaruj mi Rany Moje za grzeszników, bo ja pałam żądzą zbawienia dusz. Za każdym słowem wymówionym przez was w koronce spuszczam kroplę Krwi Mojej na duszę grzesznika”. Z wyżej wymienionych powodów modlitwa jest nam bliska i przy różnych okazjach zachęcamy także ludzi świeckich do jej odmawiania - wyjaśnia.

Gdy wpatruję się w krzyż...

Przy zgromadzeniu działa wspólnota osób świeckich pn. „Współpracownicy Ukrzyżowanego”, którzy w duchowej łączności z ss. pasjonistkami zobowiązują się do codziennej modlitwy koronką. Do grupy można dołączyć w każdej chwili. Wystarczy wejść na stronę siostrypasjonistki.pl, wejść w zakładkę „świeccy” i wypełnić dokument, w którym członkowie duchowo zobowiązują się do krzewienia nabożeństwa, m.in. przez codzienne odmawianie Koronki do Najświętszych Ran Pana Jezusa, zachęcanie innych do tej modlitwy.

- Kilka lat temu kupiłam modlitewnik, w którym są przeróżne koronki, wśród nich Koronka do Najświętszych Ran Pana Jezusa. Nie znałam jej wcześniej, ale zwróciła moją uwagę i od początku mnie urzekła. Podczas jednej z autokarowych pielgrzymek odmawialiśmy Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Jechała z nami też s. pasjonistka, która zaproponowała, byśmy pomodlili się także Koronką do Najświętszych Ran Pana Jezusa - opowiada pani Teresa, która modlitwę odmawia od lat jako członek wspólnoty „Współpracownicy Ukrzyżowanego” i zachęca do niej innych. - Ta koronka ma ogromną moc. Gdy wpatruję się w krzyż, płyną mi z oczu łzy. Wyobrażam sobie cierpienie Jezusa, a moje przebłaganie za popełnione w życiu grzechy płynie naprawdę z serca. Często, zwracając się do Chrystusa, mówię: „Panie Jezu, jak mogłam Ciebie ranić, kiedy Ty za moje grzechy tak cierpiałeś! Dlaczego tylu ludzi jest tak obojętnych na Twoje imię, znieważając je?”. Moje życie duchowe bardzo się zmieniło, a modlitwa stała się głęboka jak nigdy wcześniej - wyznaje, zachęcając do odmawiania Koronki do Najświętszych Ran Pana Jezusa zwłaszcza teraz, w Wielkim Poście, który jest szczególnym czasem rozważania Męki Pańskiej.

KORONKA DO NAJŚWIĘTSZYCH RAN PANA JEZUSA

Odmawia się ją na zwykłym różańcu złożonym z pięciu dziesiątek. Można rozpocząć następującą modlitwą: „O Jezu, Boski Odkupicielu, bądź nam miłościw, nam i całemu światu, Amen. Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem. Amen. Przepuść, zlituj się, mój Jezu, w otaczających niebezpieczeństwach Krwią Twoją Najdroższą osłoń nas. Amen. Ojcze Przedwieczny, okaż nam miłosierdzie, przez Krew Jezusa Chrystusa, Syna Twego Jedynego, błagamy Cię, okaż nam miłosierdzie Amen.

Na dużych paciorkach:

- Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Rany Pana naszego Jezusa Chrystusa.

- Na uleczenie ran dusz naszych.

Na małych paciorkach:

- O mój Jezu, Przebaczenia i Miłosierdzia!

- Przez zasługi Twoich Świętych Ran.

Na zakończenie koronki odmówić trzy razy:

- Ojcze Przedwieczny, ofiaruje Ci Rany Pana naszego...

Echo Katolickie 9/2021

opr. mg/mg