Bł. Maria Anna Blondin

Urodziła się 18 kwietnia 1809 r. w Terrebonne (Quebec) w wielodzietnej rodzinie wieśniaczej. Na chrzcie otrzymała imię Estera. Wychowana w głębokiej wierze, była szczególnie wrażliwa na materialną i duchową nędzę ludności francuskiej w Kanadzie, będącej wówczas kolonią brytyjską. Jedną z głównych plag był analfabetyzm. Na dziesięć osób narodowości francuskiej przeciętnie tylko jedna potrafiła czytać i pisać. Mając lat 22 Estera wstąpiła do nowo założonego w jej rodzinnej miejscowości Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Maryi Panny. Tam dopiero zaczęła się uczyć czytać i pisać. Niestety, z powodu słabego zdrowia wkrótce musiała opuścić zgromadzenie. Udała się wtedy do Vaudreuil, gdzie od r. 1833 była nauczycielką w miejscowej szkole. Zrozumiała wówczas, że główną przeszkodą w rozwoju szkolnictwa był zwyczaj, iż mężczyźni uczyli chłopców, a kobiety dziewczęta. Gdy parafie nie mogły sobie pozwolić na prowadzenie dwóch osobnych szkół, nie otwierały ani jednej. Zwróciła się więc w 1848 r. do bpa Ignacego Bourgeta z prośbą o pozwolenie na otwarcie szkoły koedukacyjnej i założenie specjalnego zgromadzenia zakonnego, które miało ją prowadzić. 8 września 1850 r. powstało Zgromadzenie Sióstr św. Anny. Estera Blondin została jego pierwszą przełożoną i przyjęła imię Maria Anna.

Latem 1853 r. domem macierzystym zgromadzenia stał się klasztor w Saint-Jacques-de-l'Achigan. Niestety doszło wówczas do konfliktu między przełożoną a kapelanem ks. Louis-Adolphe Maréchalem, który nadużywając swej funkcji zaczął ingerować w życie zakonne sióstr. Konflikt nasilił się do tego stopnia, że 18 sierpnia 1854 r. m. Maria Anna usunęła się do klasztoru św. Genowefy, gdzie starała się zorganizować życie według swego pierwotnego zamysłu. W 1858 r. została ponownie odsunięta od rządów i odtąd przez 30 lat wykonywała zwykłe prace domowe na równi z nowicjuszkami. Usiłowała jeszcze kształtować życie zakonne sióstr za pomocą listów, ale zabroniono jej również korespondencji. Pozostały jej tylko osobiste rozmowy. W dzień Bożego Narodzenia 1889 r. zaziębiła się i zachorowała na zapalenie płuc. Zmarła w Lachine 2 stycznia 1890 r.

Życie jej było pełne cierpień fizycznych i duchowych. Sprawdziły się wypowiedziane do niej słowa biskupa: «Błogosław Opatrzność Bożą, która kazała ci przejść przez życie pełne cierpień i krzyży». M. Maria Anna była pokorna i posłuszna woli Bożej. Ufała głęboko Bogu i całe jej życie było Mu poświęcone. Przed śmiercią wezwała ks. Maréchala i wszystko mu przebaczyła ku zbudowaniu sióstr.

Siostry św. Anny prowadzą działalność wychowawczą w duchu założycielki w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, na Haiti, w Chile i Kamerunie. Uczą w szkołach, pielęgnują chorych w szpitalach, pomagają w parafiach, opiekując się szczególnie młodzieżą.

opr. mg/mg